Vera - 01.05.1994, Blaðsíða 31

skilningi var þetta íyrst og fremst vilji til að
endurmeta gömul gildi og fordæma ekki arf
formæðra okkar líkt og okkur hætti áður til að
gera.
I Kvennalistanum hafa þrifist í gegnum árin
alræmdar frekjur og gert það gott eins og allir
vita. Hitt er annað mál að við vildum að konur
gætu tekið þátt í stjómmálum á eigin forsend-
um og þessi „milda, mjúka týpa“ fékk heil-
mikið persónufylgi þó að hún væri ekki klæð-
skerasaumuð fýrir hefðbundin stjómmál.
Guðrún Agnarsdóttir var dæmi um hinn nýja
stjómmálamann og vinsældir hennar voru sigur
fyrir okkur allar og fullvissuðu okkur um að
konur gætu haft áhrif og rödd þeirra heyrðist
jafnvel þó þær reyndu ekki að yfirgnæfa karl-
ana með raddstyrknum einum sarnan."
Eru tjölmiðlar þá að markaðssetja Kvenna-
listann á folskum forsendum? Er komin fram
ný ijallkona og öflugri en fyrirrennari hennar?
Undir skautbúningnum slær pínulítið róttækt
hjarta sem er þó fljótt að hrærast til samúðar og
samkenndar með gömlum og íhaldssömum
gildum?
„Arið 1991 setti Kvennalistinn fram nýja
stefnuskrá sem lagði áherslu á ljölbreytileika
kvenna og ólíkar þarfir. Þetta var gert vegna
gagnrýni á að áherslur Kvennalistans á
„kvennamenningu“ hentuðu ekki öllum konum
jafn vel. Þrátt fyrir þetta á hreyfingin enn rætur
í hugmyndum urn reynsluheim kvenna en í stað
ofuráherslu á það sem sameinar er fjölbreytnin
höfð að leiðarljósi.“
Reykjavíkurlistinn og landslag
stjórnmála
Þú hefur lýst núverandi flokkakerfi og uppbroti í
hægri og vinstri sem úreldu fyrirbæri í íslenskum
stjómmálum. Efþú seturþig í spákonustellingar,
hvaða pólitísku lausnir sérðu þá fyrir þér sem
leið úr öngstræti gömlu flokkanna? Hvernig
getur þetta kerfi orðið í ffamtíðinni og hvar verð-
ur þú inni í myndinni?
„Við lifiim á tímum örra breytinga og
stöðugs endurmats á rótgrónum hugmyndum.
Allt er aðstæðum háð og hugtökin hægri og
vinstri em að úreldast í heiminum og merking
þeirra er komin á flot. Þetta skynjuðum við sem
fórum af stað með Kvennaframboðið, kannski
vegna þess að til þess að geta brotist úr flokka-
kerfinu og skapað eitthvað nýtt þurftum við að
leysa hugsunina úr viðjum hefðbundinna stjóm-
mála. Við fall Berlínarmúrsins skýrðist þetta
breytta landslag vestiænna stjómmála og varð
öllum ljóst þó að afstæðni hugtakanna virðist enn
vefjast fyrir sumu fólki. Hugtakið
>,konservatívur” hefur aðra merkingu hér en til
dæmis í Rússlandi, íhaldinu þar var þó ekki
osýnna um að halda völdum. Heimurinn er i þörf
fyrir nýjar hugmyndir og áherslur. Það er
kannski draumsýn en ég hef þá trú að bæði
kvennapólitík og umhverfisvernd eigi eftir að
gegna stóru hlutverki í stjómmálum komandi
ára.“
Gæti Reykjavikurlistinn orðið sá snjóbolti
iSWCK,

1. Ingibjörg Sólrún flytur ræðu í árdaga
Kvennaframboös
2. Borgarfulltrúi í fæðingarorlofi en
samt að
3. Elin G. Ólafsd. tekur viö í
borgarstjórn 1988
4. A landsfundi Kvennalistans sl. haust
5. A félagsfundi í Reykjavík í jan. sl.
þar sem tekin var ákvörðun um
sameiginlegt framboð
sem vindur upp á sig nýja pólitíska hreyfingu
og þá á sviði landsmála?
„Það er hugsanlegt og reynsla mín af
Kvennaframboðinu kenndi mér það að um leið
og búið er að koma af stað einhverri atburðarás
öðlast hún sjálfstætt líf. Það er vel hugsanlegt
að með Reykjavíkurlistanum sé búið að leysa
úr læðingi afl sem getur sameinað væntingar
sem hafa lengi legið í dvala. Það fólk sem fylk-
ir sér um þennan lista ræður í raun framhaldinu
og það er töluvert stór hópur. Fólk sem hefur
staðið utan flokka til þessa, og það er ekki lítill
hópur, gæti fundið þama vettvang sem það vill
starfa á. En það er bara ár í næstu þingkosning-
ar og ég held að sjálfstæðismenn óttist fátt
meira en að milli hinna flokkana geti myndast
nýr gmndvöllur til samstarfs sem gæti leitt til
myndunar ríkisstjómar.“
Kerlinganöldur og gildar fréttir
Nú kom Sjálfstæðisflokkurinn upp með sína
Öskubusku í borgarstjóraembættið á síðustu
stundu þegar ljóst varð að fætur annarra
kandídata væru of loðnir og stórkarlalegir til að
passa í snjóhvíta kvenlega kosningaskóinn.
Segjum sem svo að Öskubuska hafi ekki verið
jafn óflekkuð af fortíð Sjálfstæðisflokksins og
hún vill vera láta, er það þá ekki einkennileg
staða þegar framboðslistamir eru komnir í hár
saman vegna þess hve lík stefnumálin em?
„Sjálfstæðisflokkurinn hefur verið í sextíu
ár að byggja upp og treysta það kerfi sem er
stjómkerfi Reykjavíkurborgar. Þeim er ekkert
heilagt nerna það að halda völdum. Það sýnir
sig ekki hvað síst í þeirri hörku sem er hlaupin í
kosningabaráttuna nú. En fátt er svo með öllu
illt að ekki boði nokkuð gott. Þegar sjálfstæðis-
menn ákváðu að gera þessi mál að sinum mál-
um urðu mál eins og dagvistar- og skólamál
skyndilega áhugaverð urnræða fyrir Ijölmiðla
sem áður höfðu fúlsað við þeim eins og þrán-
uðu smjöri. Mál, sem konur hafa verið að berj-
ast fyrir án þess að fá nokkum hljómgmnn,
helst að það væri stimplað sem „kerlinganöld-
ur“, urðu sjálfkrafa stómierkileg tíðindi í frétta-
heiminum og enginn þar setur lengur
spumingannerki við gildi þessara mála fyrst að
þeir gáfu grænt ljós.
Ekki er það þó svo að þeirra málflutningur
sé á nokkurn hátt trúverðugur enda tala verkin
þar best. Frjálshyggjan, sem hefur verið áber-
andi undanfarin ár, er gengin sér til húðar og þá
er henni fleygt fyrir eitthvað annað sem þeir
halda að trekki betur í kosningum. Þegar ég
sagði í viðtali við Morgunblaðið það sem hefur
farið fyrir brjóstið á mörgum sjálfstæðismönn-
um, að stjórnkerfi borgarinnar væri í raun hálf-
sovéskt, rökstuddi ég það þannig að borgarbúar
væm hættir að gera greinarmun á hagsmunum
flokksins og borgarinnar. Skýrt dæmi um það
er að þegar Markús Öm, sem Sjálfstæðisflokk-
urinn réði til að gegna embætti borgarstjóra
fyrir þremur árum, ákveður það í samráði við
sinn fiokk að það henti flokknum sem slíkum
betur að reka kosningabaráttu sína með annan