Vera - 01.03.1995, Blaðsíða 55

Stundum er ég spurö hver sé helzti kosturinn viö að
vera rithöfundur. Þá segi ég og reyni að vera hróöug, aö
þaö sé næsta sama hvaö og hversu slæmt hendi
mann, þegarmaöurer búinn aöjafna sig, þágeturmað-
ur skrifaö um þaö og selt bágtiö. Þannig tryggi starfið
eins konar skaöabætur fýrir lífiö.
í dag uppgötvaði ég seint og um síðir hvað ég er í
rauninni aö gera: Selja fólki sína eigin eign, orö ís-
lenzkrartungu. Þessa skarplegu athugun geröi ég þeg-
ar ég heyrði einn ráöherranna segja, aö kannski bæri
okkur aö líta á snjóflóöiö i Súöavík sem kostnaöinn viö
aö vera íslendingur. Ég fann ekki betur en maöurinn
væri aö selja okkur eitthvaö sem við áttum þegar.
Eitt er, þegar viö í Vélritunarsambandinu stundum
þá blekkingu sem heiðarlega iöju aö selja fólki sitt eig-
iö tungumál með góöri kápumynd. Fólk gengur að því
meö opin augun aö kaupa bók og þaö stendur á henni
hvort innihaldið er hreinn uppspuni eöa einstaklings-
bundin hugmynd um sannleikann. Ef menn eru óá-
nægöir með bókina, þá geta þeir boriö hana á næstu
fornbókasölu og losaö sig viö hana. Eða, skrifaö and-
styggilegar athugasemdir á saurblaöið. Þær eru verð-
merktar og við sendum fólki ekki aukareikninga heim
þaö sem þaö á eftir ólifaö. Aö auki getur fólk með hóg-
værar fjárhagsáætlanir fengiö þær að láni á safninu og
skilaö þeim þangað aftur, óháð innihaldi, en án at-
hugasemda á saurblaöi.
Þaö er allt annaö, þegar stjórnmálamenn eru farn-
ir aö selja okkur íslendinginn. Kápumyndin er oft góö,
égjáta þaö. En veröið er lauslega áætlaö og þaö koma
oftast bakreikningar. Veröi varan uppvís aö lélegu inni-
haldi, þá situr maöur uppi meö hana. Þaö er ekkert
hægt aö fara niöur á Hagstofu og segja: Ég er soldið
óánægöur, get ég fengið aö vera Norður-Kórei smá?
Hitt, sem maöur situr uppi meö: Sölumanninn. Þaö er
hvergi nein fomsala sem tekur viö notuðum stjómmála-
mönnum. Það er ekki einu sinni hægt aö endun/inna þá,
hvervildi hjartaö úr heilbrigöisráöherra, lifrina úrforsætis-
ráöherra eða nýrun úr utanríkisráðherra?
Viö í Vélritunarsambandinu erum meö leyfisbréf
upp á að selja landsmönnum þeirra eigin eign, orð
tungunnar. En viö erum á sérsamningi viö þjóðina og
ég veit ekki til þess aö stjórnmálamenn hafi myndað
hagsmunasamtök og fengiö kennitölu og grænt Ijós á
aö selja okkur íslendinginn. Ég bara minnist þess ekki.
Ég veit ekki með ykkur, en ég er orðin þreytt á kostn-
aöinum viö að vera íslendingur. Hann sundurliðast í
seigar beljur sem við getum ekki tuggið af því aö tann-
lækningar njóta lítils stuönings sjúkrasamlagsins og
meyrari beljur eru geymdar fyrir noröan heimskauts-
bauginn. Annar liöur eru kröflur, sem færa sig um leiö
og búiö er aö berja túrbínu niður i þær. Enn annar full-
komnasti fiskifloti heims sem er geröur út á útdauöan
fisk. Og enn annar rollur sem ganga sjálfala og ættu
aö kosta 15 kr. kg, en standa undir ungmennafélög-
um, prestssetrum, bílstjórasamtökum og kaupfélög-
um um land allt og kosta þvi eins og líffæri á svörtu.
Núna siöast kostaöi þaö mannslíf og eignatjón aö vera
íslendingur og þennan kaupi ég ekki.
Þaö er hvorki betra né verra en annað aö vera ís-
lendingur. Þaö er óþarfi aö gylla hann, viö vitum oröiö
aö það er bara glanskápumynd, því innihaldiö er jafn
kunnuglegt og gömul skuld. Hættiö aö selja okkur ís-
lendinginn, sumum gæti fariö aö finnast þeir hafa of-
fjárfest og vilja bara setja Islendinginn sinn inn í
geymslu hjá fótanuddtækinu.
Ef menn treysta sér ekki til aö hætta sölumennsku
á því sem þegar er almenningseign, gætum við þá
fengiö Islendinginn á tilboösverði, ekki bara fyrir, held-
ur líka eftir næstu kosningar? Annars er hætt viö aö
hrjóti út úr einhverjum í heyranda hljóöi, aö þarna fari
ekki kostnaöurinn viö Islendinginn, heldur kostnaður-
inn viö Vitleysinginn sem tók ranga ákvöröun.

Húsnæðisstofnun ríkisins
minnir á, að markmið laganna um
stofnunina er sem hér greinir:
Að stuðla að því með lánveitingum og skipulagi húsnæðismála og
húsbygginga, að landsmenn geti búið við öryggi í húsnæðismálum.
Að stuðla að jafnrétti í húsnæðismálum, þannig aðjjármunum verði
sérstaklega varið til þess að auka möguleika fólks til að eignast eða leigja
húsnæði á viðráðanlegum kjörum.
Þetta eru þau markmið sem Húsnæðisstofnunin starfar að.
Þess vegna er hún ein af velferðarstofnunum þjóðfélagsins.
□»£] HÚSNÆÐISSTOFNUN RÍKISINS
HUSBREFADEILD • SUÐURLANDSBRAUT 24 - 1 08 REYKJAVIK • SIMI 69 69 00
OPIÐ KL. 8-16 VIRKA DAGA
d gbókin