Vera - 01.12.1995, Qupperneq 4

thafnakonan
ATHAFNAKONAN
Hrönn Vilhelmsdóttir textílhönnuöur
hefur komiö sér fyrir í litlum kjallara á
horni Barónsstígs og Leifsgötu, meö
silkinu sínu, sængurverunum, rúmtepp-
unum, bænapúðunum, náttfötunum og
litunum sínum margvíslegu. Hún býr
sjálf uppi en er búin aö vera meö
vinnustofu sina og litla verslun þarna í
kjallaranum í rúmt ár.
„Það voru sængurverasettin sem komu mér af
stað,“ sagði Hrönn þegar tíðindakona VERU
var að dást að fallegu sængurverunum hennar
með bænum handa börnum. Það er eitthvað
svo hugljúft og hlýlegt að breiða ekki einungis
sæng ofan á barnið sitt heldur einnig fallega
bæn. „Ég byrjaöi á því að þróa sængurverin
þegar ég var ólétt því ég gat ekki ímyndað mér
að nokkur vildi ráða ólétta myndlistarkonu í
vinnu! Ég bjó því fyrst til svona sængurföt
handa syni mínum en þegar systkini mín og
vinkona áttu von á börnum langaði mig til að
búa til sængurgjafir handa þeim og þá urðu
sængurfötin fyrir
valinu. Eitt systkini
mitt er nú að nota
sín sængurföt fyrir
þriöja barnið og
það sér ekkert á
þeim, þau halda
sér alveg ef maöur þvær þau við 60’ hita.“
Hrönn vinnur sínar afurðir úr náttúrulegum
efnum og litirnir sem hún notar eru þvottþolnir
og Ijósekta. Þeirfara alveg inn í þræði efnisins
og reyndar er ekki hægt aö nota þá nema á
náttúruleg efni. Hún kauþir einungis hvitt efni
og litar það allt og það má sjá á fingrum henn-
ar aö það er heilmikil vinna! Silkið hefur löng-
um verið eitt af helstu viðfangsefnum hennar
og í kjallaranum hjá henni má sjá silkitrefla í
öllum stærðum og geröum - litia mjúka kvef-
klúta fyrir börnin og langar silkislæður sem
undirstrika meðfæddan glæsileika
allra kvenna! Hún fóörar líka treflana
með mjúku ullarefni þannig aö þeir
verða ákaflega hlýir og góðir í vetrar-
kuldunum og stærstu fóöruðu trefl-
ana er einnig hægt aö nota sem sjöl.
Hrönn keypti kjallarann sinn fyrir
rúmu ári. Hún fékk ekki lán úr lön-
lánasjóði, námslánaskuldirnar komu
í veg fyrir það, en hún hefur verið aö
skúra undanfarin ár og það voru
einmitt skúringarnar sem gerðu
henni kleyft aö fá lán úr lífeyrissjóði. Henni
| finnst frábært að búa þarna í næsta nágrenni
I við Hallgrímskirkju sem hana langar til aö
■: klæða einhvern tíma að innan með silki. Kirkj-
an veitir ákveðið öryggi eins og sonur hennar
sagði þegar hann var lítill og gat ekki nefnt kirkj-
una réttu nafni: „Ég týnist aldrei því að lakkrís-
kirkjan er leiðarljósiö mitt."
Svona fallegar bænir fylgja sængurver-
unum hennar Hrannar en það er eitt-
hvað svo hugljúft og hlýlegt að breiða
ekki einungis sæng ofan á barnið sitt
heldur einnig fallega bæn.
Meðal þess sem Hrönn býr til í
Textílkjallaranum eru teppi á hjónarúm,
og púðar í stíl, allt saman skreytt með
hjónafígúrunum hennar.
Hrönn fékk „átakskonu" frá Reykjavíkur-
borg til að aðstoða sig við saumaskapinn I
hálft ár. Þær hafa m.a. veriö að sauma flón-
elsnáttföt og púða sem bæði er hægt að fá
með heföbundnu sniði og eins og fiðrildi í lag-
inu. Hrönn skrifar það sem fólk vill á náttfötin
og púðana, hvort sem það eru litlar bænir eða
nöfn barnanna sem eiga að fá þau. Hún býr
einnig til rúmteppi fyrir börn og fulloröna en
kallarnir á barnateppunum eru búnir að fylgja
henni síðustu þrjú árin eða svo. Hjónafígúrurn-
ar sem eru á fullorðinsteppunum eru mjög
skemmtilegar og Hrönn gerir púöa með sömu
fígúrum til að skreyta hjónarúmiö með. Hún
reynir líka að uppfylla óskir hvers og eins og
hefur m.a. búið til rúmföt með kvennamerkinu
handa einni gallharðri Kvennalistakonunni.
Hrönn hefur haldiö fjölda sýninga á verkum
sýnum og ekki færri en fimm á þessu ári, síðast
í Stöölakoti í nóvember en það var fyrsta sýning-
in sem byggðistekki á nytjalistinni heidur frjálsri
listsköpun. Sem fyrr segir drýgir Hrönn tekjurnar
með því aö skúra Laugarnesapótek hálfan mán-
uöinn og þá fer hún einnig með lyf til eldri borg-
aranna í hverfinu, en það segir hún aö sé afar
skemmtilegt og þakklátt starf:
„Gamla fólkinu finnst svo gaman að fá
heimsókn, þótt ekki sé nema örstutta stund.
Það þarf ekki nema lítið bros til aö gleöja þaö
og ég tala nú ekki um hvað því finnst gaman að
fá stelpuna mína, sem er þriggja ára, í heim-
sókn. Annars vonast ég auðvitað til þess aö
geta haft textílhönnunina að aöalstarfi innan
tíðar - þetta er skemmtilegasta vinna sem
hægt er að hugsa sér. Þaö skemmir heldur ekki
að eiga heima hér í húsinu því þá get ég fylgst
með börnunum mínum. Þessar aöstæður sem
ég bý viö eru, fyrir utan peningana náttúrlega,
skólabókardæmi um það hvernig konur vilja
haga lífi sínu - viö viljum vinna fulla vinnu en
Ifka hugsa um börnin okkar og það er einmitt
það sem mértekst að sameina hér."
Sonja B. Jónsdóttir

4
4
4
>