Vera - 01.12.1995, Blaðsíða 24

júlí na rún
Agla Sigríður Björnsdóttir ræðir við Júlíönu Rún
Indriðadóttur sigurvegara TónVakans 1995
stærðfræðinguPinn við pían<
Hún er ekki nema þrítug en samt er eins og að hún hafi lifað marg-
falt lengri ævi, því hún hefur framkvæmt svo ótrúlega margt. Júlíana
Rún er dóttir hjónanna Rakelar Jónsdóttur píanókennara og Indriða
H. Þorlákssonar. Systir hennar stundar einnig tónlistarnám og fjög-
urra ára dóttir Júlíönu, Neval Rakel, er byrjuð að læra á fiðlu. Það má
því segja að tónlistin ráði ríkjum hjá þeim mæðgum.
Skömmu fyrir viötalið fór ég á tónleika í Háskólabíói þar sem Júlíana flutti Pí-
anókonsert nr. 20 í d-moll K466 eftir Mozart, ásamt Sinfónluhljómsveit !s-
lands. Tónleikarnir voru hluti af verölaunum í TónVakakeppni Ríkisútvarpsins
1995 en hún deildi þeim meö Ármanni Helgasyni klarinettuleikara. Á sviðinu
í Háskólabíói virtist Júlíana vera yfirveguö og róleg og var eins og hún kæm-
ist f einhvern annan heim um leiö og hún settist viö flygilinn. Við flutning
verksins sveiflaöist hún á milli mýktar og hörku og stundum varö hún bein-
línis grimm á svipinn - en þaö var allt annaö en grimm kona sem tók á móti
mér í Nökkvavoginum þegar ég knúöi þar dyra.
Júlíana lauk námi frá píanókennaradeild Tónskóla Sigursveins D. Krist-
inssonar 1988 og einleikaraprófi 1989. Sama voriö lauk hún BS prófi í
stæröfræöi frá Háskóla íslands. Píanókennari hennar síðustu sex árin var
Brynja Guttormsdóttir. Ég byrja á aö spyrja Júlíönu hvað hafi tekiö viö aö
námi loknu.
„Ég fór til Berlínar viku eftir útskriftartónleikana og fyrsta verkiö var aö
finna íbúö og hljóðfæri. Fyrsta árið bjó ég á ýmsum stööum og með allskon-
ar fólki því ég skipti sjö sinnum um samastað! Þremur dögum eftir aö ég
kom til Þýskalands hrundi Berlínarmúrinn og í kjölfar þess varö stööugt erf-
iöara aö finna húsnæöi en hentugt húsnæöi fyrir píanóleikara er ekki á
hverju strái eins og gefur aö skilja!"
Júlíana var í einkatímum hjá prófessor Georg Sava í Berlín í fjögur ár og
sótti einnig tíma í söng og kórstjórn hjá Peter lljunas Knack. Síðasta árið
sitt úti notaöi hún til aö æfa sig og stjórna íslenska kórnum.
Kórstjórnandi í Berlín
„í íslenska kórnum voru 20-25 manns - ekki bara íslendingar heldur einnig
útlendingar sem gátu sungið á íslensku og höföu áhuga á málinu. Á tónleik-
um sem að viö héldum í júní 1994 var flutt íslensk tónlist og þá flutti ég
píanóverkið „Hans tilbrigöi" eftir Þorkel Sigurbjörnsson. Viö fengum góöar
viðtökur og í kjölfar þeirra baö íslenski konsúllinn í Berlín okkur aö koma
fram á tónleikum sem halda átti I desembertil heiöurs Vigdísi Finnbogadótt-
ur forseta. Á tónleikunum komu líka Vovka og Dimitri Ashkenazy fram auk
Deutsches Kammerorchester. Skiþuleggjandi listahátíöar á vegum
Museumspádagogoscher Dienst Berlin bauö mér einnig aö taka þátt í há-
tíðinni í janúar 1995 og setja saman tónleika meö verkum eftir Jón Leifs en
þetta var „Gespráchskonzert" þar sem fyrirlestur um Jón Leifs fléttaöist inn
í tónlistaratriöin. Einn kórfélaginn setti saman mjög góöan fýrirlestur úr efni