Vera - 01.12.1995, Qupperneq 38

s mstaðan borgar sig
Styttri vinnudagur og jafnari skipting vinnunnar eru m.a.:
vijiiUi vniiiuuagui ug jcii iicia ■ 01
hTQrtQílS mál
norrænna
venna
„Þaö er mikilvægt fyrir konur í áhrifa-
stööum aö standa saman. Þegar ein okk-
ar stendur upp á stjórnarfundi og flytur
mál sitt, standa alltaf upp ein til tvær í
kjölfarið og styðja mál hennar. Þetta er
ótrúlega áhrifamikiö herbragö og gerir
málflutninginn sterkari."
Sú sem talar heitir Lisbeth Gundersen stjórn-
arkona í NGF, félagi bókageröarmanna í Noregi
en konur eru 29% félagsmanna. Hún er einnig
fulltrúi í jafnréttisnefnd norrænna bókagerðar-
manna. í haust var haldin hér á landi kvenna-
ráöstefna Félags bókagerðarmanna en bar
hittust tæplega tuttugu bókageröarkonur,
norskar og íslenskar og ræddu sameiginlegar
kröfur og markmið; svo sem sömu laun fyrir
sömu vinnu, baráttu gegn kynferðislegri áreitni
á vinnustöðum, styttingu vinnudagsins og
stofnun samnorræns tengslanets kvenna í
prentiðnaði.
Gestirnir eru allar félagar í GKL, sem eru
samtök kvenna í prentiðnaði en upphaf þeirra
má rekja allt til ársins 1891 og hefur Oslóar-
deildin haldið reglulega fundi mánaðarlega í
rúm 60 ár, án þess aö missa úr einn einasta
fund!
Eftir margra ára þaráttu fyrir tilveru sinni eru
samtökin nú virt og vinna með stjórn NGF að
ýmsum málum, auk þess sem þær eiga gott
samstarf við önnur kvennasamtök í Noregi.
Þeim hefur orðið vel ágengt og jafnréttisum-
ræöa er opnari og jákvæðari innan norsks
prentiðnaðar en við eigum að venjast hér á
landi.
Mai Gythfeldt, formaður GKL í Noregi og Os-
lódeildarinnar og Lisbeth Gundersen, sem vitn-
að var í hér að ofan, gáfu sér tíma til að setj-
ast niður á Café List og leyfa lesendum VERU
að fræðast svolítið um starf þessara merku
samtaka og við byrjum á því að ræða um
tengslanetið.
Lisbeth: Tengslanetið er stuðningur fyrir okkur
sem stöndum framarlega í verkalýösbaráttunni
sjálfri, en við höfum starfrækt slíkt net um all-
an Noreg um árabil og ég nota það sem upp-
lýsingabanka auk þess sem samtökin eru grið-
arlegur stuðningur og gefa máli okkar þyngra
vægi. Þegar ég byrjaði í prentiðnaöinum fyrir
tuttugu árum var ég ófaglærður setjari. Okkur
var gert kleift aö fá réttindi með skólanámi en
þegar náminu lauk komumst við að því að ekk-
ert hafði breyst, það var ennþá komið fram viö
okkur sem ófaglærðar. Ég leitaði þá til GKL og
komst að því að ég var alls ekki ein í þessari
stööu. Samstaðan auðveidaði okkur að berj-
ast fyrir réttindum okkar en karlar voru þá alls
staðar við stjórnvölinn. Okkur tókst að koma 6
konum ínn í stjórn NGF og ég var ein þeirra, en
við máttum okkar lítils á móti 40 körlum. Þá
var það sem við uppgötvuöum samtakaaflið.
Fyrir hvern stjórnarfund héldum við okkar eigin
aukafund þar sem við konurnar úr stjórninni
fórum vandlega yfir dagskrá komandi stjórnar-
fundar og mótuðum sameiginlega afstöðu til
allra mála. Þegar svo á fundinn kom var rödd
okkar alltaf ein og óskipt. Þetta féll ekki í góð-
an jarðveg hjá körlunum en gaf mjög góða raun
og við komum mörgum málum inn á borð
stjórnarinnar.
Mai: Lykillinn að slíku samstarfi er að hver
haldi sérkennum sínu. Það sem ég tel mikil-
vægast er gott samstarf viö önnur kvennasam-
tök, t.d. hafa konur sem stunda kvennarann-
sóknir við Oslóarháskóla leitaö mikið til okkar
eftir upplýsingum og við til þeirra.
Fagleg málefni og mataruppskriftir
- Hvert er svo umræöuefnið á þessum sögu-
frægu mánudagsfundum GKL?
Mai: Allt sem við teljum okkur viðkoma; fag-
leg málefni, kvennamál, áhugamálin, matar-
uppskriftir eða hvað sem er efst á baugi hverju
sinni. Við reynum að hafa efni fundanna sem
fjölbreyttast og fáum fyrirlesara víða að úr sam-
félaginu, stundum úr okkar eigin rööum og oft
frá öörum kvennasamtökum. Þannig hittumst
við, styðjum hver aðra og fræðumst.
Lisbeth: Það er áríðandi að virkja konur til
að taka meiri þátt í jafnréttis- og verkalýðsbar-
<c
i'
i