Ljósmæðrablaðið - 15.12.2009, Síða 28

Islensk Ijósmóðir
í Connecticut
f ágústmánuði árið 2003 fluttist ég,
ásamt manninum mínum og tveimur
börnum, til Connecticut í Bandaríkjunum.
Astæðan var framhaldsnám mannsins
míns og lagðist þessi flutningur vel í
okkur fjölskylduna, við vorum spennt að
eignast ný heimkynni og kynnast öðrum
menningarheimi.
Þetta vor (2003) hafði ég útskrifast
sem Ijósmóðir og var að vonum yfir mig
ánægð með prófið og iðaði í skinninu að
fá að spreyta mig á nýjum starfsvettvangi.
Á þessum tíma gekk ég með mitt þriðja
barn og átti von á því í lok desember, ég
ætlaði mér að fara í gott fæðingarorlof og
nota tímann til að hjálpa eldri bömunum
mínum að byrja í nýjum skóla og átta mig
á því umhverfi sem við vorum að flytja í.
Ég var því alveg sátt við að bíða með að
fara að vinna og ætlaði mér að setja mig
betur inn í þau mál þegar ég væri komin
út.
Að vera „Foreign Educated
Nurse Midwife" :
Ég byrjaði fljótlega að afla mér upplýs-
inga um vinnu fyrir íslenskt menntaða
ljósmóður í USA og komst fljótt að því
að þetta væri ekkert einfalt ferli. Ég vissi
ekki um neina aðra íslenska ljósmóður
sem hafði reynt að fá réttindi til að starfa
í USA og því hafði ég engan til að spyrja
ráða. Þetta varð því mikil leit að upplýs-
ingum og mörgum klukkutímunum eyddi
ég fyrir framan tölvuna við að kryfja
þetta mál.
Eftir mikla rannsóknarvinnu komst ég
að því, að ljósmæður sem eru menntaðar
annarstaðar en í USA, það sem þeir kalla
„Foreign educated Nurse Midwives“,
geta ekki fengið réttindi til að starfa þar
nema þær fari aftur í Ijósmóðurnám þar
í landi. Almennt er þetta svona, á þessu
eru þó einhverskonar undantekningar
í einstaka fylki þ.á.m. í New York og
Californiu. I fylkinu þar sem ég bjó var
þessu sem sagt þannig farið að ef mig
langaði til að fá að starfa sem ljósmóðir
með titilinn Certified Nurse Midwife
(CNM) þá þurfti ég að fara í 2 ára nám
við viðurkennda stofnun þar í landi og
ná mér í nýtt ljósmóðurfræðipróf!! Þetta
Halla Björg Lárusdóttir;
Ijósmóðir
fannst mér náttúrulega afar svekkjandi
niðurstaða og það tók mig langan tíma að
sætta mig við að svona væri þetta.
Ég gat ekki hugsað mér að fara aftur í
ljósmóðurnám, enda með þetta FÍNA nám
að baki sem ég er alveg ótrúlega stolt af!
Því varð úr, að ég gerði það sem ég
þurfti til að fá amerískt hjúkrunarleyfi
og vann svo sem hjúkrunarfræðingur á
fæðingadeild.
Einnig fór ég heim til íslands á hverju
sumri og leysti af í nokkrar vikur á
fæðingardeild LSFI. Þetta gerði ég bæði
til að halda mér við í faginu en ekki
síður vegna þess að mér fannst það svo
skemmtilegt.
St'Marys Hospital:
Spítalinn sem ég vann á er kaþólskur
einkaspítali sem var í 15 mínútna keyrslu
frá heimili okkar. Deildin er sameiginleg
meðgöngu-, fæðinga- og sængurlegu
deild. Þarna eru rúmlega 1500 fæðingar á
ári og flestar eðlilega fæddar konur liggja
sængurlegu í 2-3 daga en konur eftir keis-
araskurð liggja í 4 daga.
Hjúkrunarfræðingar sjá um að manna
deildinna og vorum við 5 - 8 á vakt
hverju sinni. I einum enda deildarinnar
er svokallað „Birthplace". Þetta er lítil
eining sem er rekin af ljósmæðrum, þar
eru tvö fæðingaherbergi með heitum
potti og lítil setustofa og eldhús. Þarna er
mjög hugguleg stemmning og konurnar
sem kjósa að fæða þarna eru innstilltar
á eðlilega fæðingu án verkjalyfja og fara
heim 10 klst. eftir fæðingu.
Við deildina starfa tveir hópar sérfræð-
inga, þau eru ekki starfsmenn spítalans
heldur einskonar verktakar. I hverjum
hóp eru bæði læknar og ljósmæður og er
hvor hópur um sig með stofur úti í bæ þar
sem mæðravernd fer fram, síðan koma
þeir með sínar konur á þennan spítala
þegar þær fara í fæðingu. Skjólstæðingar
þeirra hafa yfirleitt valið hvort þær vilji
vera hjá lækni eða ljósmóður, en sumum
er alveg sama.
Þegar kona byrjar í fæðingu þá hringir
hún í sína ljósmóður eða lækni, lætur vita
af sér og fer svo upp á fæðingardeild.
Starf mitt var tvískipt, annars vegar
vann ég á stóru deildinni og hins vegar
var ég á bakvakt fyrir Birthplace, en
ljósmæðumar hafa alltaf með sér hjúkr-
unarfræðing þegar þær em með konu í
fæðingu þar.
Vinnan í Birthplace var mjög
skemmtileg, þegar ég var kölluð úr vorurn
við bara tvær, ég og ein Ijósmóðir og svo
parið sem var í fæðingu. Þegar konan var
búin að fæða fór ljósmóðirin heim og ég
varð eftir með fjölskyldunni þar til þau
útskrifuðust. Þjónustan sem fólkið fékk
þama er mjög svipuð þeirri þjónustu sem
er veitt í Hreiðrinu á LSH.‘
Vinnan á stóru deildinni var allt öðru
vísi. Hjúkrunarfræðingarnir á deildinni
sérhæfa sig í mismunandi verkefnum,
sumar sinntu eingöngu sængurkonum en
aðrar, m.a. ég, vomm mest í því að sinna
fæðandi konum. í stuttu máli get ég sagt
að verksvið mitt hafi spannað allt það sem
ég geri í vinnunni minni á fæðingagangi
LSH nema að grípa barnið og sauma
konuna. Ein ágæt samstarfsljósmóðir mín
hér á Islandi sagði þessi fleygu orð þegar
ég lýsti þessu fyrir henni: Þetta er nú bara
eins og kynlíf án fullnægingar!!!
En ef ég lýsi þessu aðeins nánar þá
gekk þetta almennt séð þannig fyrir sig að
ég tek á móti konunni þegar hún kemur á
deildina og met hvað hún er komin langt í
fæðingu, svo hringi ég í hennar lækni eða
ljósmóður og fæ fyrirmæli frá þeim. Ef
allt gengur vel fyrir sig þá koma þau oft
28 Ljósmæðrablaðið - Desember 2009