Dagblaðið Vísir - DV - 20.03.2004, Qupperneq 43

jyv Fókus
LAUGARDAGUR 20. MARS 2004 43
------------------------^
Guð, sendi fifqipeyska stuiku
til Islands þar sem hún skórar gólf
heima ó Filippsevjum

Það var guð sem vildi að ég kæmi hingað til
Islands. Það hljómar kannski skringilega að
guð skuli hafa komið til okkar á Filippseyjum
og sagt okkur að ég ætti að fara til íslands en
svona er það nú samt. Það var guð.
Mamma og pabbi eiga átta börn og ég er
þriðja elst. Pabbi minn hefur lengi verið mjög
veikur og mamma hefur þurft að vinna mikið
fyrir fjölskyldunni. Einu sinni ákvað mamma
að hún yrði að fara til íslands til að vinna svo
Landnámsmenn
Elísabet Brekkan
við fengjum peninga. Hún var búin að fá alla
pappíra og vegabréfið sitt en þá kom í ljós að
nafnið hennar hafði misritast. í staðinn fyrir
Alota stóð Alofa.
Svona prentviUa er ekkert smámál á Fil-
ippseyjum. Hún fékk ekki að fara úr landi. Og
henni fannst þetta vera merki frá guði. Það var
líka rétt hjá henni. Seinna ætlaði hún nefni-
lega til Sádi Arabíu og þá gerðist nákvæmlega
það sama. Mamma sá að guð vildi ekki að hún
færi í burtu, hún hefði einhverju hlutverki að
gegna heima á Filippseyjum.
Mamma er mjög trúuð. Hún er alltaf að
hjálpa fólki og hún fer og biður fyrir þeim sem
eiga erfitt. Ef einhver verður veikur eða deyr,
þá kemur hún og hjálpar tU.
Yndislegt á Kjalarnesi
Þótt mamma kæmist ekki til íslands kom
systir hennar hingað og það var í gegnum
hana sem það endaði með að ég kom hingað
líka. Það voru engar vitleysur í pappírunum
mínum. Guð vildi að ég kæmi hingað.
Ég vissi eiginlega ekkert út í hvað ég var að
fara. Fyrst var ég að passa börn fyrir ættingja
mína frá Filippseyjum en svo fór ég til Önnu
Láru Friðriksdóttur uppi á Kjalarnesi og varð
au-pair stúlka hjá henni. Hún á tvö börn og
það var frábært að vera á Kjalamesinu. Þegar
krakkarnir fóm í skólann fór ég líka í skólann
og lærði ensku, íslensku og stærðfræði í Klé-
bergsskóla. Svo tók ég að mér að skúra í skól-
anum þegar ég átti frí. Ég elska Kjalarnesið.
Allir krakkarnir þekktu mig og sundlaugin er
frábær. Ég var alltaf í sundi.
Eftir fjögur ár á Kjalarnesi fór ég samt til
Reykjavíkur. Ég fór að vinna á Landspítalan-
um, fyrst við að skúra en síðan við að flytja
sjúklinga milli hæða. Ég vann meira og meira
og fyrir tveimur árum festi ég kaup á fbúð
hérna í Breiðholtinu. Núna á ég líka bíl.
í skóla og skúrar á þremur stöðum
Mér finnst gaman að eiga íbúð og elska að
gera fínt hérna heima hjá mér en best er nú
samt að geta hjálpað fjölskyldu minni. Guð er
góður og hann vill að ég hjálpi fólkinu mínu. Ég
ætla líka alltaf að vera reiðubúin til að hjálpa
fjölskyldu minni. Mamma fær peninga frá mér í
hverjum mánuði. í síðasta mánuði sendi ég líka
peninga til systur minnar vegna þess að hún var
að eignast bam. Það er mjög erfitt og dýrt að lifa
á Fiiippseyjum. En það er líka erfitt að finna
vinnu. Hér á íslandi er hægt að vinna svo mikið.
Núna er ég í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti
á sjúkrafiðabraut og svo er ég líka að skúra á
þremur stöðum. í skólanum eru góðar konur
sem hjálpa mér með verkefhin ef ég skif ekki
eitthvað eða er lengi að vinna að einhverju
vegna þess að ég tala ékki fullkomna íslensku.
Auðvitað er ég stundum þreytt en það er allt í
lagi. Það er líka svo gott að fara í kirkju á laugar-
dögum og sunnudögum. Þá endurnærist mað-
ur. Ég fer í Maríukirkjuna héma í Breiðholti og
svo lika í Kristskirkju í Landakoti.
Þegar ég verð búin með sjúkraliðanámið
vonast ég til að geta farið í hjúkmnarff æði f Há-
skólanum. En mér finnst lfka rosalega gaman að
passa börn, svo hver veit nema ég geri meira af
því.
Sakna mömmu og pabba
Þegar ég var búin að vera hérna á íslandi í
þrjú ár keypti ég íbúð handa mömmu minni
heima á Filippseyjum. Það var ekkert mjög
dýrt, hún kostaði bara 800 þúsund. Ekki málið!
íbúðin er reyndar ekki í höfuðborginni Manila
heldur í litlum bæ í um það bil klukkutíma
fjarlægð frá borginni. Ef þið bara vissuð hvað
það var gott að geta gert þetta fyrir mömmu og
alla fjölskylduna.
Ég sakna mömmu og pabba mjög mikið.
Stundum tala ég við mömmu mörgum sinn-
um í viku í síma en ég er ekkert á leiðinni heim
aftur í bili. Ég trúi því að guð hafi sent mig
hingað til íslands, hann sýndi það að mér var
ætlað hlutverk með því að ég lenti í bílslysinu
og dó ekki. Og núna á ég íslenskan kærasÞ»o
þannig að ég veit ekki alveg hvar ég verð þegar
ég verð gömul.
Það verður bara að koma í ljós.
Maria Cicilia Myrna Alota
Hún koni íslands i desembei 1999.fékk ríkisborgararétt fyrlr áii • iðan og
breytti þá nafm sínu i Sesselía Myina. Allir sem þekkja bana kalla hana Sissel. I
Átta ára goniul var hún ásamt eldri systur sinni og yngri bróöur á gongu við I
breiðgotu eina í Manila og þegar þau ætluðu yfir gangbraut kom bill á 200 I
kílómetra hraða og lenti á Sissel litlu. Hún hentist upp í loftið og beint fyrii I
annan bíl hinum megin a götunni. Fjoldi manns varð vitni að þessu og eng- I
inn ímyndaði sér að barnið myndi lifa þetta af. Mömmu hennar var tilkynnt
að dóttir hennar væri dáin. En sá sem varð valdur að slysinu rauk út úr bllnum slnum og I stað þess að blða eftir
sjúkrabíl setti hann Sissel (aftursætið og keyrði svo í ofboði á næsta sjúkrahús. Þar var gert að sárum hennar á rán-
dýrum einkaspítala sem ökunlðingurinn greiddi fyrir. Hann var tannlæknir og vildi allt til vinna að bæta fyrir þetta
hryllilega atvik. Smátt og smátt kom í Ijós að Sissel myndi lifa slysið af. Hún hafði skaddað illa á mjöðm og andlitið
var allt meira og minna brotið.Tennurnar eyðilögðust, kjálkarnir og ennið voru (maski. Það var talið kraftaverk að
hún skyldi ekki aðeins lifa heldur ná sér að fullu.Tannlæknirinn og fjölskylda hans greiddu alla reikninga og reyndu
að hjálpa móður Sissel eins og þeim var unnt. Loks kom að þvf að hann spurði bara hreint út hvort hann gæti ekki
bara fengið að eiga hana. En það kom ekki til greina. Frú Alota, móðir Sissel, sagði að guð vildi það ekki. Stúlkunni
væri ætlað eitthvert hlutverk.
Og hvað sem þvl hlutverki kann að llða, þá er Sissel hvar sem hún kemur sannkallaður gleðigjafi. Hún þrosir slfellt
út að eyrum og á ekki erfitt með að tala, þó stundum sé erfitt að finna réttu orðin á íslensku. I litlu vistlegu íbúðinni
hennar eru styttur og minjagripir um allt, myndir af systkinabörnum hennar og svo auðvitað lítið altari og myndir
af Jesú I hverju herbergi.
Enda segir hún sjálf:„Hann gerir svo allt verður svo gott."