Dagblaðið Vísir - DV - 01.07.2004, Blaðsíða 4

4 FIMMTUDAGUR 1. JÚLl2004
Fréttir 0V
Davíð missir
af þingi
Davíð Oddsson forsætis-
ráðherra missir af fyrstu
dögum sumarþingsins þegar
hann hittir George Bush í
Hvíta húsinu á þriðjudaginn
kemur. Bush býður til fund-
arins sem verður á skrifstofu
hans í Hvíta húsinu. Leið-
togamir tveir ætla að ræða
um alþjóðamál og samskipti
íslands og Bandaríkjanna.
Davíð hefur lengi haft áhuga
á því að ræða við Bush um
vamarmál íslands en það er
ekki fyrr en nú sem forsetinn
boðar til fundar. Sumarþing-
ið hefst á mánudaginn og þá
verður lagt fr am ifumvarp
um þjóðaratkvæðagreiðslu.
Líklegast er að það falli í hlut
Bjöms Bjamasonar dóms-
málaráðherra að mæla fyrir
fmmvarpi um breytingar á
kosningalögum.
i wT i i
Afkomendur
ekkju ósáttir
Afkomendur 91 árs
gömlu ekkjunnar sem á hús-
ið á Hábraut 4 í Kópavogi
munu vera afar ósátdr við
þau áform Kópavogsbæjar
að kaupa húsið með góðu
eða illu. Eins og fram kom í
DV í gær telja bæjaryfirvöld
óhjákvæmilegt að hús
gömlu konunnar víki svo
koma megi fyrir bílastæðum
fyrir Gerðasafn og tónlistar-
húsið Salinn sem standa
gegnt húsinu. Húsið er
byggt árið 1949 og hefur
fjölskyldan búið í því alla
tíð. Húsið hefur þannig til-
finningagildi fyrir fjölskyld-
una sem hafði ekki hugsað
sér að setja það á sölu.
Sektfyrir að
berja í borð
Átján ára piltur úr vest-
urbænum í Reykjavík á að
greiða tíu þúsund króna
sekt fyrir óspektir á al-
mannafæri á veitingastaðn-
um Ak-inn á Akureyri.
„Hann veittist að starfsfólki
og viðskiptavinum með sví-
virðingum og hótunum og
lamdi ítrekað með áfengis-
flösku í afgreiðsluborð úr
gleri á veitingastaðnum og
lýsti því yfir að hann ætlaði
að leggja staðinn f rúst,“
segir í ákærunni sem lögð
var fyrir Héraðsdóm Norð-
urlands-Eystra þar sem
dæmt var í málinu.
Lettneskir sjómenn hengdu upp mótmælaborða á skipið Arnarborgina vegna
ógreiddra launa. Þeir sögðu fjölskyldur sinar svelta og kröfðust þess að íslenskur
eigandi skipsins borgaði þeim. Meðallaun háseta á skipinu eru 18 þúsund krónur á
mánuði og þeir fá stundum borgað en stundum ekki.
Aleksandrh Mel-
ehis skipstjóri Arn-
arborgarinnar „Við
höfum beðið I einn og
hálfan mánuð eftir að
fá borgað.“
T
n.0 NI
SfíPMom.
t
¥
kronnr i aun a manufii
„Stundum fáum við borgað, stundum ekki,“ segir Melehis
Aleksandr, skipstjóri Arnarborgarinnar, sem liggur við bryggju í
Hafnarfirði. Margir ráku augun í stórt skilti sem skipverjarnir
höfðu hengt utan á skipið. Þar kröfðust þeir þess að eigendur
skipsins borguðu þeim laun. Sögðu fjölskyldur sínar svelta. f gær
var skiltið horfið.
„Við höfum beðið í einn og hálf-
an mánuð eftir að fá borgað," segir
skipstjórinn Aleksandr við blaða-
mann DV. Hann situr í skipstjóraká-
etunni með L&M sígarettu í hendi.
Herbergið er vart stærra en forstofa í
meðaleinbýlishúsi. Ofan á pappír-
unum sem þekja skrifborðið liggur
forláta pípa. Til hliðar er skál með
þurrkuðum rækjum.
Vélstjóri skipsins kemur inn.
Hann er klæddur í bláan samfesting.
Skipstjórinn setur á sig gleraugu um
leið og hann sýnir okkur launaseðla
skipverjanna.
„Sjáðu. Okkur var borgað í dag,“
segir hann á bjagaðri ensku. „Þess
vegna tókum við skiltið niður. Við
erum búnir að fá launin okkar."
Laun lettnesku skipverjanna
myndu ekki teljast góð á íslenskan
mælikvarða. Hásetarnir eru með um
18.000 krónur á mánuði. Kokkurinn
með 26.000 og skipstjórinn sjálfur
með 81.000 krónur. Vélstjórinn
bendir hins vegar á að þessar upp-
hæðir séu ívið hærri þegar komið er
til Lettlands
„Við eigum allir fjölskyldur í Lett-
landi sem við þurfum að sjá fyrir,"
segir hann og kveikir sér í sígarettu.
Varðandi mótmælin daginn áður
segir hann að þeir hefðu fengið nóg.
Það hefði meira að segja verið erfið-
leikum bundið að fá mat að borða.
Arnarborgin hefur legið hér við
bryggju síðan 2. maí. Þeir búast við
að vera hér í einar þrjár vikur til við-
bótar.
„Það eru um þrír mánuðir síðan
við lögðum frá landi," segir vélstjór-
inn. „Höfum veitt rækju á Flæmska
hattinum og erum nú að gera við
skipið hér í Hafnarfirði." Aðspurður
um ísland segir hann landið afar
fallegt og fólkið almennt séð gott.
Hann minnist á að hann hafi meira
að segja fengið tækifæri til að ferð-
ast. Og líkað vel.
Aleksandr skipstjóri stendur upp.
Við göngum um skipið sem myndi
teljast ffekar hrörlegt á íslenskan
mælikvarða. Gólfið er þakið brúnum
pappa og lítið pláss er til að athafna
sig. í eldhúsinu sitja skipverjarnir og
horfa á sjónvarpið. Þeir brosa og
bjóða góðan dag. Ég hvlsla að skip-
stjóranum hvort hann sakni ekki
heimahaganna.
„Jú, auðvitað sakna ég Lett-
lands," svarar hann að bragði.
Eigandi Arnarborgarinnar er
Guðfinnur G. Johnsen. Skipstjórinn
vill taka ffarn að það sé virðingarvert
hve vel hann hafi brugðist við mót-
mælum áhafnarinnar.
„It’s a happy ending," segir hann
og skipverjarnir Jilæja. Flæmski
hatturinn býður þeirra. Svo Lett-
land. Þar sem affakstur erfiðisins
kemur í ljós.
simon@dv.is
Sturm und Drang hjá Klinkog Bank
Áhorfendur munu hafa skipst í
tvo hópa á frygðarsamkomu ung-
frúar frá Ameríku sem opnaði sig
uppi í Þverholti á þriðjudagskvöld-
ið. Ungur vinur Svarthöfða, sem þó
kom of seint á viðburðinn og stóð
því aftan við mestu þvöguna, tók
sér allan morguninn í það daginn
eftir að koma frá sér á skiljanlegu
máli lýsingu á atburðarásinni.
Sérstaklega virtist lokaatriðið
þar sem listakonan lagðist út af á
hátalarasamstæðu með hljóðnema
i
Svarthöfði
í skauti sér hafa slegið drenginn út
af laginu. Sýnist sem svo að stappað
hafi nærri að það listræna atriði riði
honum að fullu baka til í áhorf-
endaskaranum. Algjört Sturm und
Drang eins og ljóðelskir segja gjarn-
an. Sjálfur lýsti hann tilburðum
hinnar fáklæddu stúlku þannig að
hún hafi virst vera í óviðráðanlegu
flogakasti. Til hliðar hafi meðreið-
Hvernig hefur þú það'
Ólafur Hannibalsson, blaða- og andspyrnumaður „Ég hefþað bara alveg stórfínt,"segir
Ólafur Hannibalsson, einn aðstandenda Þjóðarhreyfingarinnar sem berst nú gegn fjölmiðlögun-
um svokölluðu. „Það er óvænt friIdag þar sem flýttum blaðamannafundinum þar sem við kynnt-
um málstað okkar um einn dag en svo veröur væntanlega nóg að gera fram að kosningum," segir
Ólafursem segir viðbrögð við stofnun hreyfingarinnar bara nokkuð góð. „Við höfum fengiö góð við-
það er ekki hægt að segja annaö. “
arsveinar engst af krampakenndum
þokka.
Allur flutningur á þessum tíma-
bæra listviðburði var á heimsmæli-
kvarða, ef mark er takandi á hinum
unga heimildarmanni Svarthöfða.
Einkennin voru örugg: Helmingur
áhorfenda hreifst með en hinir
hvísluðustu á í hálfum hljóðum um
strik sem gesturinn frá Ameríku
hefði stigið yfir og með því misboð-
ið hvoru tveggja; blygðunarkennd
og listrænum smekk og innsæi. Það
er miður. En þannig er sönn list -
ekkert er sem sýnist og ekki sitja all-
ir á sátts höfði.
Rétt er að skýrt komi fram að
nefndur félagi Svarthöfða segist
síður en svo kalla allt ömmu sína
þegar kemur að kynferðismálum.
Þessi listasamkoma á þriðju-
dagskvöldið leiðir huga Svarthöfða
að bankakerfinu á íslandi yfirhöfuð.
Lengi hefur fólk gagnrýnt banka-
menn fýrir vaxtamun og ofsagróða.
Nú kemur á daginn að allt er ekki til
einskis. Listin nýtur ávaxtanna af yf-
irdrætti verkalýðs og millistéttar. Er
þetta ekki frábært? Og er ekki máli
að gagnrýninni hnni?
Svarthöfði