Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1882, Qupperneq 62

fyrirgreiðslubón, er goldið sje undir fyrir fram, og liggur sekt við,
ef út af er brugðið.
Peningabrjef mega ekki vera þyngri nje meiri uinsigáneinn
veg en önnur venjuleg sendibq'ef (sjá 1. tölulið). Umslagið á að
vera vel sterkt og svo lagað sem póststjórnin fyrir skipar, og
með & lökkum fyrir með reglulegu innsigli á (ekki t. d. oflátu-
þrýstara, pening eða því um líku), og vaflð áður um peningana
svo vandlega, að hvergi haggist.
Aldrei má vera meira af mótuðum peningum í einu brjefi
en 9 kr. í einkrónupeningum og tvíkrónupeningum, 90 aurar í
smærri silfurpeningum, 9 aurar í eirpeningum, og í gullpeningum
50 kr. — Pimmtíu krónur í gulli, þ. e. tíkrónum og tvítugkrónum,
vega sem næst 4'/s kvinti; (hver tíkróna hjer umbil 9/io kv.,
tvitugkrónan rjettum helmingi meira); ein tvíkróna 3kv., einkrónan
1V* Ev., einn 25-eyringur nærri ’/a kv., 10-eyringur rúml. '/* kv.,
5-eyringur rúml. iy2 kv., 2-eyringur 4/5 kv., 1-eyringur 2;5 kv.
Fyrirmælin í póstlögunum um það, hvað mikið má vera í einu
brjefi af mótuðum peningum, eru eldri en hin nýju peningalög
og því miðuð við rikismynt. Eeglan, sem hjer er skráð, miðuð
við krónumynt, er í svo náinni samhljóðan við þessi fyrirmæli
sem verður.
Peningabrjefum, sem hafa að geyma meira fje en 300 kr.,
mega bijefhirðingarmenn eigi veita viðtöku til flutnings með
pósti nema eptir skriflegri beiðni hlutaðeiganda og á hans ábyrgð
til næsta póstafgreiðslustaðar.
Peningabijefum er eigi skilað viðtakanda nema gegn kvittun
hans í bók póstráðanda.
4. ábyrgðarbrjef, sem vegur ekki meira
en 3 kv..........
frá 3 til 25 kv.
frá 25 til 50 kv.
30 a.
40 a.
50 a.
Ábyrgðarbijef eru lausabijef—hvort heldur er venjul. sendi-
bijef eða spjaldbijef, — þau er á er rituð fyrirgreiðslubón, þ. e.
ritað framan á bijefið »mælt með« »á hendur falið« eða »NB«,
og sje fullborgað undir fyrirfram. Sje fyrirgreiðslubón rituð á
sendibijef, en ekki fullborgað undir það fyrir fram, er farið með það
eins og venjulegt sendibrjef, þ. e. póststjórnin tekur enga ábyrgð
á því, greiðir engar skaðabætur, ef það glatast. Svo sem þegar
er getið, er ólöglegt að senda fje það, er liveijum þeim er nydit, sem
í höndum hefir, innan í sendibqefum, nema &aman á bijefið sje
rituð fyrirgreiðslubón og það gjört að ábyrgðarbijefi með .því
móti, sje ótilgreind upphæð fjárins.
þessi fyrirgreiðslubón sem hjer ræðir um og þannig orðuð
sem nú var sagt, er stíluð til sjálfrar póststjórnarinnar (það er
undir skildið) og merkir það, að póststjómin á að gæta slíkra
brjefa enn vandlegar en annara bijefa og greiða skaðabætur, ef
þau glatast eða skemmast. Fyrir fýrirgreiðslubón til annaraþarf
ekkert póstgjald að borga, enda hefir slík fyrirgreiðslubón á
póstbrjefum ekkert að þýða annað en það að bijefið verður afhent