Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1885, Side 48

fúr Iiann j'fir snndib, lenti vib Kalabríu strönd 20. ágúst,
og komst til Neapel, böfubborgar Frans konungs, nálega
orustulaust. Konungur var fiúinn úr borginni, og 40,000
manna her, sem átti afe taka »víkinginn«, haffei ekkert
afe gjört þangafe til, og 1. úktober vann Garibaldi ágætan
sigur yfir konungshernum vife Volturno.
þútt Garibaldi lieffei þannig náfe ráfeunum í allri Sufeur-
ítalín af eigin rammleik, haffei honum aldrei dottife annafe
í hug, enn sameina hana ríki VTiktors Emanúels. Honum kom
ekki til hngar afe hlýfea lýfeveldismönnunum. En hann vildi
draga sameininguna þangafe til öll Italía væri unnin, bæfei
Rúm og Venedig, til þess afe ekkert hije yrfei á endurreisninni,
og sífean krýna konunginn á Kapítúli. Hann vildi láta
þjúfeina sjálfa taka land sitt, en treysti ekki Cavour nje
skildi stjórnarbrögfe hans, og þoldi enga bife. þessvegna
viidi hann ekki fara afe áskorunum Cavours, nm afe láta
landslýfc allan syfera ganga til atkvæfea um, hvafea stjúrn
þeirviidn hafa, eins oggjört liaffci verife annarstafearí landinu,
og var þafe mikifc afe kenna vinum þeim, sem hann haffci
í kring um sig, og sem voru byltingamenn og framgjarnir
mjög. því afe svo einbeittur og einráfeur sem Garibaldi
var á vígvellinum, eins ósjálfstæfeur var hann opt þar
fyrir utan í skilningi sínum á almennum málum. Loks
cptir afe Sardiníuherinn og Viktor Emanúel sjálfur var
kominn sufeur, og bæjarmenn í Neapcl augljúslega höffeu
sýnt vilja sinn, ljet hann undan, og fór atkvæfeagreifeslan
fram í oktúbermánufei og 8. nóvember fjekk hann konungi
hátífelega í hendur samþykkt landanna um þafe, afe ]>au vildu
afe Italía væri eitt, ríki undir stjúrn konungsætlarinnar frá
Savoyen, og lagfei þannig nifeur alræfeisvöldin. Morguninn
eptir kvaddi hann lifcsmenn sína, steig á skip, og fúr af
stafe leynilega án nokkurrar vifehafnar, og hjelt til Caprera.
Alræfcismafeurinn, sem á nokkrum mánufeum var búinn afc
kollvarpa eldgömlum konungsstúli, hann sem liaffei gefife
hurt heilt konungsríki, og fyllt fjarlægustu lönd inefe orfestyr
sínum, haffei ekki annafc burt mefe sjer en dálítifc afjurt-
um, fræi og saltfiski, og nokkrar krúnur.
]>ú afe hann sýndist rúlegur og ánægfeur, þá var þú
ekki svo. Ilonum sveifc bæfei, afe liann mátti ckki halda
áfram hernafcinum, og líka liitt, afe hann haffci verifc tor-
(44)