Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1932, Síða 40

norsku smám saman. Petta er vel læsilegt kver og
og ritað af góðum hug til íslauds og íslendinga. Jafn-
skjótt sem Storm kom úr íslandsferðinni, varði hann
fyrir doktorsnafnbót rit pað, er áður getur (29. sept.
1874), og hlaut pá t. d'. mjög lofsamleg ummæii frá
Sophusi Bugge, sem skipaður var fyrri andmælandi.
Pá um veturinn tengdist hann háskólanum í Krist-
janíu (varð »stipendiat«, sem kallað er, í sögu). Naut
hann jafnframt 5 mánuði á pví ári styrks úr sjóði
peim, sem kenndur er við Hjelmstjerne-Rosencrone,
og vann pá að rannsóknum í Berlín. Petta ár varð
laus prófessorsstaða í sagnfræði i háskólanum í Krist-
janiu. Um petta embætti sókti nú Storm og annar
merkur maður, L. Daae, pá háskólabókavö; ður.
Daae skoraðist undan pví að preyta samkeppni, eins
og til hafði verið ætlazt, og veitti stjórnin honum pá
embættið, en miklum andmælum sætti pað. Retta varð
til pess, að stórpingið veitti Storm tvö ár í röð styrk
til pess að semja sögu norrænna bókmennta. Sum-
arið 1876 naut hann styrks frá háskólanum til pess
að rannsaka örnefni vestan fjalla í Noregi. En árið
eftir, 1877, losnaði annað söguprófessorsembætti í
háskólanum í Kristjaníu, Og var pá Storm kvaddur
til pess að taka við pvi um haustið. í háskólaerind-
um sínum sinnti hann ýmsum efnum sögulegra vís-
inda, en pó einkum heimildum að sögu Noregs og
sögu norrænna bókmennta. Storm var maður mjög
víðförull, einkum vegna rannsókna sinna í pjóðsöfn-
um, par á meðal t. d. í bókasafni og skjalasafni í
páfagarði í Rómaborg. Hann var og talinn maður
hagsýnn og pví mjög riðinn við stjórn háskólans
lengstum; eins var mjög til hans ráða leitað um skóla-
skipanir og annað slíkt. Hann varð og formaður í
nefnd peirri, er sér um prentun norskra söguheim-
ildarrita, einn aðalmanna í umsjá norsks fornlaga-
safns (Norges gamle love), hvor tveggja mestu merk-
isrit. Fremdir hlaut hann miklar, að fræðimannahætti,
(36)