Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1932, Síða 49

fræði. Hann vann um hríð í kirkjumálaráðuneyti,
bókhlöðu konungs og viðar, en tók snemma að rita
greinir í blöð, enda pá þegar hinn áhugamesti maður
um stjórnmál, þjóðfélagsmál og nýjar bókmennta-
hræringar þeirra tima; sérstaklega studdi hann um-
bótatillögur í þágu daglaunamanna. Árið 1849 varð
Hedlund ritstjóri blaðsins »Örebro Tidning«, 1851
komst hann í ritstjórn annars blaðs, »Aftonbladet«,
en frá 1852 til dauðadags var hann höfuðritstjóri að
»Göteborgs Handels- og Sjöfartstidning*. Vegna stjórn-
ar sinnar á þessu blaði varð Hedlund smám saman
einn öndvegismaður í hópi sænskra blaðamanna.
Blaðið hófst til vegs og gengis og varð höfuðblað
Svía, undir forustu hans; andi hans og mark mótaði
það að öllu. Hann valdi þá eina til að rita í blaðið,
er sömu skoðunar voru sem hann, og honum tókst
að festa þar hina færustu menn, svo sem Viktor Ryd-
berg, og við hann batt hann alúðarvináttu. Hedlund
barðist af kappi fyrir tielsisumbótum og menningar-
málum sinna daga, fyrir umbótum á skipan þings og
stjórnar, atvinnufrelsi, frjálsri verzlun, fyrir trúar-
bragðafrelsi, samvizku- og játningafrelsi, fyrir barna-
skólaumbótum og lýðháskólum, fyrir kvenfrelsi og
almennum kosningarrétti, fyrir réttlátlegri skattaálög-
um, fyrir almennri varnarskyldu að svissneskum
hætti, fyrir þjóðernismálum og málhreinsun. Og hvar
sem Hedlund kom nærri, gætti hans framar öðrum.
Hann studdi samvinnu með norrænum þjóðum, en
hann var andstæður afskiptum af deilum Dana, er
sprottnar voru af Slésvíkurmálunum. í styrjöldinni
með Frökkum og Pjóðverjum 1870 barðist hann öfl-
uglega gegn stuðningi við Frakka, er mest gætti þá
i Svíaríki. í stjórndeilum með Svíum og Norðmönn-
um var hann að vísu 1859—60 andvigur því, að Norð-
menn einir fengju að ráða til lykta landstjóramálinu,
en á tveim næstu áratugum studdi hann kröfur
norskra vinstrimanna gegn hægrimönnum og skrif-
(45)