Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1932, Blaðsíða 85

Ef salernið og forin eru sett fast við eitthvert af
bæjarhúsunum t. d. norðan eldhúss, eldiviðarhúss
eða pvíl., má petta takast, og lítil óþægindi fylgja því,
þó að góð for með grónu torfpaki sé svo nærri íbúðar-
húsum, — en pá verður að breyta salerninu svo sem
sýnt er á 2. mynd. Er par gert ráð fyrir, að bærinn
sé gerður úr torfi og
að inngengt sé í sal-
ernið úr eldiviðarhúsi.
Göng (um 1.6 m á br.)
hafa verið gerð gegn-
um vegginn og salern-
inu skotið að nokkru
inn í pau. Gættin milli
pess og veggjarins er
péttað vel. Setan í sal-
erninu snýr nú öðru vísi
en fyr, svo að gera má
á pað bæði útidyr og
innidyr. Ráðlcgast er að
gera vænan stromp á
slíkt salerni, svo að forarloftið leiti síður inn í bæinn,
og hurðina í göngunum sem péttasta. Strompur ætti
og að vera á eldiviðarhúsinu.
Par sem salerni gengur í jörð (torfpak á for) eða
inn í vegg, er rétt að tjarga pað vandlega. Til bóta
væri pað einnig að bera hrátjöru á pað allt, svo að
síður hætti við fúa.
Pá má og gera innan- og utangengt í salerni með
pví að bijggja líiinn torfkofa yflr forina, áfastan eld-
húsi eða eldiviðarhúsi. Hann yrði pá um 2 m á lengd
og breidd (3 álnir að innanmáli), ef forin er lítil, og
væru bæði úti- og innidyr á honum, sæmilegur gluggi
á pakinu og strompur. Fyrir pá, sem geta gert kof-
ann sjálfir, yrði petta máske ódýrasta salernið og
færi betur við torfbæ en nokkurt timbursalerni. Set-
an yrði pá dálitill kassi, sem stæðí á miðju gólfi.
(81) 6
2. wynd. Grunnmynd af salerni
meö útidyrum og innidyrum.