Almanak Hins íslenska þjóðvinafélags - 01.01.1932, Síða 94

Og fer svo heim til sín. Síra 6uömundur var eigi
heima, pegar petta gerðist, en er hann nokkuru
seinna frétti, að fámennt myndi i Bjarnanesi, fór
hann pangað og hitti Rannveigu, og án þess að hafa
nokkur orð við hana, lætur hann hnefana ganga um
vanga henni, svo að hún gat engu orði upp komið
og enga undanfærslu haft. Pegar hann póktist hafa
goldið henni nægilegt af slíku, reið hann i brott hið
bráðasta. Kallar hún pá eftir honum og vill nú tala
sig niður við hann, en hann anzar henni ekki einu
orði. Pá segir hún: »Pú áttir pá erindið, síra Gvönd-
ur!« Aðrir segja, að prestur hafl slegið hana í rot
og farið síðan, en pegar hún hafi verið að rakna við,
hafl hún heyrt tvo unga fósturdrengi, sem hjá henni
voru, vera að aumkva sig og segja: »Nú getur hún
ekki skammtað í kvöld«; pað fylgdi, að pess myndi
hún hafa látið pá njóta. í annan stað er sagt, að
Árni hafi hefnt fyrir barnsmóður sína, með þeim
hætti, að hann hafi tekiö Rannveigu og látið hana
ofan í stórt ker, en par var í mikið af hákarlslifur,
og látið hana gista þar, þangað til maður hennar
kom að og dró hana upp úr kerinu, en það hafði
henni pókt verst af öllu, pví að jafnan var stirt um
samkomulag peirra hjóna.
2. ísleifur sýslnmaðnr og Pórólfur karl.
Hér er farið eftir sömu heimild sem áður (Lbs, 1585, 8vo.).
ísleifur sýslumaður var sonur Einars sýslumanns á Felli, Por-
steinssonar sýslumanns hins lögvisa i Pykkvabæ, Magnússonar i
Stóradal, og er það beinn karlleggur frá Lopti rika. fsleifur sýslu-
maður andaðist 1720, 75 ára gamall.
Á átjándu öld bjó sá sýslumaður á Felli í Suður-
sveit, sem ísleifur hét. Hann var svo vinsæll, að slíks
var varla dæmi tii um yfirvöld, enda er sagt, að þegar
hann var fluttur til greftrunar að Kálfafellsstað og
líkfylgdin kom að »Moldargrandanum«, sem er par
í túninu, pá hringdu kirkjuklukkurnar sjálfar, án
pess að pær væru hreyfðar.
(90)