Dagblaðið Vísir - DV - 09.12.2004, Side 2

2 FIMMTUDAGUR 9. DESEMBER 2004
Fyrst og fremst DV
Útgáfufélag:
Frétt ehf.
Útgefandi:
Gunnar Smári Egilsson
Ritstjóran
lllugi Jökulsson
MikaelTorfason
Fréttastjórl:
Kristján Guy Burgess
DV: Skaftahlíð 24, Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 515 7599- Ritstjórn:
550 5020 - Fréttaskot: 550 5090
Ritstjóm: ritstjorn@dv.is - Auglýsing-
ar: auglysingar@dv.is. - Dreifing:
dreifing@dv.is
Setning og umbrot: Frétt ehf.
Prentvlnnsla: ísafoldarprentsmiðja
DV áskilur sér rétt til að birta aðsent efni
blaðsins í stafrænu formi og í gagna-
bönkum án endurgjalds.
1 Hvað eru þau mörg?
2 Hvað táknar það fyrsta?
3 En þriðja kertið?
4 Hvað heita hin tvö?
5 Hvað táknar grenið í að-
ventukransinum?
Svör neðst á síðunni
Andrew
Jackson
1829-1837
Fæddist 1767. Tók þátt í
frelsisstríði Bandaríkjanna
gegn Bretum, gerðist svo
lögfræðingur og stórbóndi í
Tennessee. Hers-
höfðingi í stríði
BNAog Breta 1812
og gekk þá og síðar
sérlega hart fram
gegn Indíánaætt-
bálkum sem
studdu Breta. Öðl-
Bandaríkjaforsetar 7
aðist miklar vinsældir og
gælunaihið Old Hickory.
Þótti hörkutól, lét taka af lífi
liðhlaupa og háði sjö einvígi
af ýmsu tilefni. Missti af for-
setaembættinu 1824 er J.Q.
Adams fékk fleiri atkvæði í
fulltrúadeildinni, en 1828
vann hann öruggan sigur á
Adams. Setti stuðningsmenn
sína í öll mikilvæg embætti
en þeirri venju hafa forsetar
síðan fylgt. 1832 var hann
endurkjörinn eftir yfirburða-
sigur á Henry Clay. Deilur
um Bandaríkjabanka settu
svip á forsetatíð hans en
honum tókst að leggja hann
niður. Var þá sakaður um að
færa klíkubræðrum í einka-
bönkum spón í ask sinn en
hélt því sjálfur ffarn að bank-
inn hefði verið leiksoppur
gamalgróinna auðstétta.
Lést 1845.
Daufir í dálkinn
Þeir sem eru daufír í dálk-
inn eru tregirog aðgerðar-
litlir, jafnvel ókátir. Fiskur
var aigengur matur til sjáv-
ar og sveita, einkum hertur,
en siðareinnig saltaður.
Dálkur er hrygg-
lengja í físki og
illa verkaður salt-
fískur var daufur við dálk-
inn þegar saltlð hafíð veriö
sparað og þess vegna varð
dálkurinn bragðlítill.
Þannig eru stúrnir menn og
aðgerðarlitlir, lítið kveður
að þeim og þeir þykja dauf-
legir í framkomu.
1. Fjögur. 2. Spádómskertið minnir á fyrir-
heit gamla testamentisins um komu frels-
arans. 3. Hirðakertið heitir eftir hirðingjun-
um sem fyrst fengu fregnir af fæðingu
frelsarans. 4. Betlehemskerti og Englakerti.
5. Lífið í Jesú Kristi.
Málið
Hugleiðið sögubækur framtíðarinnar
Nú verða sagðar fréttir...
(Áður en lengra er hald-
ið: þessar fréttir eru fyrst
og fremst ætlaðar tveimur
mönnum. Þeir virðast nefnilega
ekki vita það sem fréttimar
herma, þdtt allir aðrir sjái það í
hendi sér. Þessir tveir menn eru
þeir Halldór Ásgrímsson og
Davíð Oddsson)
En nú verða sem sagt sagðar
fréttir:
Það mun ekki duga þeim
fyrmefndu tvímenningum að
stinga endalaust höfðinu í
sandinn og reyna að telja sér og
öðnun trú um að aðdragandi
stuðningsyfirlýsingar íslensku
rfkisstjórnarinnar við fraks-
stríðið skipti engu máli. Muni
hverfa fljótlega úr umræðunni og aldrei
koma til baka.
í ævisögum þeirra seinna meir verði varla
á þetta minnst; í hæsta lagi haft sem neðan-
málsgrein innan um afrekaskrár þeirra í
öðrum málum.
Af því ég þykist hafa svo sterka sögulega
vitund, þá ælía ég hins vegar að Ieyfa mér að
hver versta bommertan á ferli
þeirra.
Því ég er svo bjartsýnn að
trúa því að heimurinn muni
fara batnandi og þar á meðal
okkar íslenska samfélag og
upp muni einhvern tíma renna
sú tíð að ísland verði ábyrgur
þátttakandi í alþjóðlegu starfí
og ferill á alþjóðavettvangi
muni því skipta æ meira máli í
sögubókum.
Og þá verður framferði
Halldórs og Davíðs í fraksmál-
inu talið þeim til skammar.
Þessu verða þeir að átta sig
á.
Og því líka, að þótt skaðinn
sé skeður, þá geta þeir félagar
ennþá bjargað því sem bjargað
verður með því að koma hreint fram og
leggja spil sín á borðið. Útskýra hvernig
þetta mál gekk fyrir sig nú þegar, í stað þess
að eftiriáta það sögubókunum. Reyna tð
dæmis ekki að ljúga því, eins og Halldór
gerði í Kastljósi um daginn, að eitthvert ferli
á Alþingi hafí skipt máfí í þessu sambandi.
Illugi Jökulsson
fúllyrða að það er fjarri öllum sanni. Þetta
mál mun ekki gleymast og það mun varpa æ
lengri og dimmari skugga yfir feril þeirra
tvímenninga beggja.
í framtíðinni - þegar bæði þeir og ég
verða horfnir inn á hinar eilífu veiðilendur
og unum okkur við að elta uppi eUífar kan-
ínur - þá verður þetta mál jafnvel taUð ein-
í DV HEFUR flÐUR verið vakin at-
hygli á því ágæta blaði Hraunbúan-
um sem Rúnar Ben Maitsland held-
ur úti í fangelsinu á Litla-Hrauni.
Það er uppfullt af skemmtilegu eftii
af ýmsu tagi og í dag grípum við nið-
ur í eins konar ritstjórnarpistli sem
ritstjórinn Rúnar Ben skrifaði sjálf-
ur.
Fyrirsögnin er: „íslenska tfldn."
„ALLIR HflLDfl að þeir séu meiri og
merkilegri en sá næsti. Og kynin
nota sína aðferðina hvort til að sýna
öðrum að þeir séu lélegri. Hver
kannast ekki við karlinn sem situr í
góðra vina hópi og montar sig af
kvenhylli og ríkidæmi?
Öllum fínnsthann lyginn ogleið-
irtlegur en bíða samt efiir að röðin
komi að þeirra grobbi. Allirhalda að
alfírhinir séu að ljúga en halda samt
að afíir hinir trúi þeim. Þetta er
heimska.
Og hver kannast ekki við konurn-
ar í saumaklúbbnum sem gagga
hver í kapp við aðra og hamast við
að segja ljótar sögur af vinkonum
sínum sem ekki eru á staðnum?Það
liggur við að þær þori sjálfar ekki
annað en að mæta af ótta við að
lenda á milli tanna hinna. Kannski
ætlastþær til að vinkonumar tali vel
um þær. Þetta er líka heimska.
VERSTIR ERU ÞEIR sem hika ekki við
að dæma aðra án þess að hafa efni á
er ekki rík keldor tík
. ' v! „Ég hefkynnst mörgum merkismönnum hér suður
<[ i Hrauni, mönnum sem sjálfskipaðir heldri
|r* menn og hirðingjar hins frjálsa heims
telja fráleitt að fínnist í fangelsi."
Fyrst og fremst
því. Það eru hinir sönnu glæpa-
menn. Þetta em einmitt týpumar
sem koma blindíufíir heim á föstu-
dagskvöldi til að lúskra á fjölskyld-
unni, sofa afían laugardaginn en
eyða sunnudeginum í að skrifa
blaðagrein um forvamir og harðar
refsingar handa þeim sem misstfga
sig. Þeir vilja uppræta eiturlyf með
ofbeldi, ofbeldi með ofbeldi en
gleyma sjálfum sérogsínu dópi.
Ég hef kynnst mörgum merkis-
mönnum hérsuðuríHrauni, mönn-
um sem sjálfskipaðir heldri menn og
hirðingjar hins frjálsar heims telja
fráleitt að fínnist ífangelsi. íslenska
þjóðin þykist vera rík en er það ekki.
Húnertík."
Heiftin í Hugh Cornwell
Eða almennt hugarástand gamalla pönkara
Trausti Júlíusson, poppgagnrýn-
andi DV, skrifaði í fyrradag um
Stranglers-tónleikana í Kópavogi
um síðustu helgi og fannst töluvert
gaman en saknaði samt gamla
söngvarans sem hætti fyrir 14 árum.
Trausti skrifaði:
“Ég saknaði hins vegar Hughs
Cornwefí meira heldur en ég bjóst
við. PaulRoberts [“nýi“ söngvarinnj
er ekki alslæmur og stundum tókst
honum ágæúega upp, en það vant-
aði heiftina sem gerði svo mikið fyr-
ir sönginn hjá Hugh. Þegar Hugh
söng viölagið í Something Better
Change þá var eins oghann væri að
springa úr frekju og reiði, en þegar
Paul söng það var eins og hann væri
að fara yfír
innkaupalista,
tfífínninguna
vantaði. “
Stranglers-
deildin á DV
fjölmennti
auðvitað á
tónleikana og
við bárum
þessi ummæli
gagnrýnandans undir formann
deildarinnar, sem kaus að koma
ekki fram undir nafni. Hann sagði:
“Vér verðum að viðurkenna að
vérhugsuðum einmitt það sama og
Trausti og söknuðum í fyrstu heift-
arirmar íHugh.
En síðan hugs-
uðum vér mál-
ið betur og
komumst að
þeirri niður-
stöðu að gleði-
lætihansværu
þrátt fyrir afít
ekkí svo ifía til
fundin.
Vissulega var heiftin í Hugh
Cornwefí við hæfí og afar áhrifamik-
il þegar Stranglers kom hingað fyrst
fyrir 26 árum en að vel athuguðu
máli teljum vér að það hefði verið
beinlínis hafíærislegt - að vér segj-
um ekki óviðurkvæmfíegt -að horfa
upp á vel stæðan fjölskyldumann
kominn nokkuð á sextugsaldur
þenja sig af ungæðislegri heift um
nauðsyn nOiilískra breytinga.
Þá teljum vér oss aðdáendur lítt
geta farið fram á slíka heift - svo
myndræn sem hún er - þegar líf
vorra sjálfía er ráðsett orðið og rót-
tækar „breytingar" ekki efst á
stefnuskránni ílífí voru. Myndi það
flokkast undir örgustu fíekju af vorri
hálfu ef vér heimtuðum að rosknir
pönkarar væru enn í dag ólgandi af
metafýsískri „heift", bara svo vér
gætum tafíð oss trú um að slíkt
blundaði einnigí voru brjósti og vér
værum því enn ungir.
Því sættum vér oss vel við kæt-
ina í Paul Roberts þegar upp var
staðið. “