Geislinn - 01.01.1929, Blaðsíða 8

Geislinn - 01.01.1929, Blaðsíða 8
8 GEISLINN langar til. Hugsa þú hvorki um fortíð né framtíð, reglu eða tísku — gerðu að- eins það, sem þér sjálfum dettur í hug! „En, sjá! Einnig það er hégómi“. I hinu ótakmarkaða frelsi var heldur ekki virkilega ánægju að finna! „Um hláturinn sagði eg: hann er vitlaus. Og um gleðina: hverju fær hún til veg- ar komið?“ En úr því að óhófið hafði enga gleði í för með sér, var eftir að vita hvort hófsemin færði ekki heim sanna ánægju. „Mér kom til hugar að gæða líkama mínum á víni — en hjarta mitt skyldi stjórna öllu viturlega“. Hann hugsaði sér að halda áfram: „halda fast við heimskuna“ aðeins til þess að vita hvernig það væri, og þannig geta séð „hvað gott væri fyrir mennina". Hátt takmark sett og því náð. „Eg gjörði stórvirki“. Hann hafði sett sér það mark. Það átti að sjást, að hann með „visku“ sinni hefði getað gert það sem samtíð og þeir er síðar lifðu hæru virðingu fyrir. Þetta hlaut að vera „ávinningur“, því að vita sig meiri og voldugri en „alla sem undan hon- um höfðu verið í Jerúsalem", hlaut að fullnægja þrá hjartans. „Eg reisti mér hús og plantaði víngarða". En við það óx óskin eftir einhverju öðru. Þá gjörði hann jurtagarða og aldingarða" með allskonar aldintrjám. Og svo var gróðursettur skógur og útbúnar „vatns- tjarnir“ til prýðis. Og hann keypti þræla og ambáttir til þess að sjá um þetta með hinum heimafæddu hjúum. Og líta eftir „sauða- og nauta-hjörðunum“. Og hann bætti enn við auð sinn: „Eg safn- aði mér silfri og gulli og fjársjóðum frá konungum og löndum“. En ekki að- eins það, sem augað girntist prófaði hann; hann reyndi líka að skemta eyr- anu: „eg fékk mér söngmenn og söng- konur“. Hallir og skógar og aldingarð- arnir áttu að fyllast ungum mönnum og stúlkum, sem ásamt fuglunum syngi leiðindin burt. Og hann fékk sér „fjölda kvenna“, til þess að skapa un- aðslegt heimilislíf — „hjartað átti að stjórna öllu viturlega“, en -— því mið- ur „augað verður aldrei mett af að sjá og eyrað verður aldrei mett af að heyra“. Þetta léði þvi enga ánægju sálu hans, heldur sannfærði hann enn betur um að alt þetta var „aumasti hé- gómi og eftirsókn eftir vindi“. Hann var húinn að koma öllum þessum stór- virkjum á laggirnar, en þá kom hugs- unin: „Hvað mun sá gjöra, sem kemur eftir konunginn“. Hver veit, hvort hann verður vitur maður, eða heimskingi? „Og þó á hann að ráða yfir öllu striti mínu, sem eg hefi streist við og vitur- lega með farið undir sólinni!“ Einnig það er hégómi. „Getur verið að eftir stuttan tima verði alt jafnað við jörðu, sem eg hefi bygt og streist við og hver er þá „ávinningurinn?““ „Og eg gerðist óánægður með lifið“. „Og mér var illa við alt mitt strit, er eg streittist við undir sólinni". Hver er orsök þess? Hann segir sjálfur: „Alt það sem augu mín girntust lét eg eftir þeim; eg neitaði ekki hjarta mínu um nokkra gleði". Og saint var honum illa við alt það strit, sem hann hafði lifað fyrir. Á vegi auðs og metorða fann hann aðeins óánægju. Aftur á móti lesum við í Nýja-testa- mentinu urn mann, sem gagnstætt Salo- mon konungi, er kvartaði mjög um fánýti og kallaði alt „aumasta hégóma“, mann, sem er fjarri því að hata lífið (sbr. 2. Kor. 12, 10.) og sem gefur þessa yfirlýsingu: Jeg er „vel ánægður“I Þarna höfum við mann, sem fann það, sem Salomon var allaf að leita að. En hvernig í ósköpunum gat hinn fá-

x

Geislinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Geislinn
https://timarit.is/publication/870

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.