Geislinn - 01.01.1929, Síða 23

GEISLINN
23
Hvers vegna
erum við til?
Það var skvifað um þessa
spurningu ekki alls fyrir
löngu í eitt af aðal dag-
blöðum Lundúnaborgar, með
því að lesendur blaðsins
höfðu verið beðnir að láta í
Ijósi skoðanir sínar á þessu
atriði. Það komu mörg góð
svör við spurningunni, en
margir fóru framhjá marki,
þar eð þeir höfðu vanrækt
að gefa gaum að því sem bók
bókanna upplýsir um þetta.
Eru nokkur’ líkindi til að alvitur
skapari láti ekki skepnur sínar vita
um tilgang tilveru þeirra? Hefir Hann,
sem við lifum og hrærumst í, gefið
nokkru sinni upplýsingar um tilgang
lífsins?
Það sem Ritningin segir um þetta.
Það er ein ritningargrein, sem gefur
til kynna, að alt sem skapað var hafi
átt að vera Guði til heiðurs. (Op. 4,
10). Og líka stendur í 1. Mósehók að
Guð skapaði manninn í sinni mynd, og
að alt, sem Guð hafi gjört var harla
gott. Frásögnin heldur svo áfram og
opinberar að hin fullkomna sköpun
hafi orðið afskræmd fyrir óhlýðni
mannsins, sem þannig varð Guði van-
þóknanlegur.
Ad bregtu punuig er ckki liltjangur lilveru vorrar.
í Nýja-testamentinu lesum við um
hinn annan Adam — Jesúm frá Nasar-
et — sem að öllu leyti fór að vilja
Föðursins. Og þetta líf, sem var Guði
þóknanlegt var gefið sem lausnargjald
fyrir fallið mannkyn. Þannig gat mað-
urinn komist í sátt við skapara sinn, og
mönnum var gert mögulegt að fullnægja
hinum tveimur hugmyndum: sætt og
endurfæðingu. Með því að taka gilt
frelsunaráform Guðs geta menn hætt
hinu gamla framferði, sem er Guði van-
þóknanlegt, og í stað þess lifað nýju
lífi og endurspeglað lunderni Guðs.
Það sem náttúran opinberar.
Líti maður i hina stórfenglegu hók
náttúrunnar, verður maður strax var
við að eitt er notað til stuðnings og við-