Geislinn - 01.12.1930, Blaðsíða 4

76
GEISLINN
her fullur áhuga fyrir pessu frelsunaráformi.
Englarnir elskuðu mennina líka. Dað var „gleði
hjá englum Quðs“ (Lúk. 15, 10), og þeir
boðuðu hinn mikla gleðiboðskap fyrir hinum
einlægu hirðum, sem höfðu, ásamt öllum Quðs
börnum niður í gegnum aldirnar, væntst „hugg-
unar ísraels." (Lúk. 2, 25) Vitringarnir voru
meðal peirra, er væntu hans. Peir voru leiddir
af stjörnunni til pess staðar, sem Jesú-barnið
var. Peir gáfu honum dýrindis gjafir og til-
báðu frammi fyrir honum. Pað hefði verið
eðlilegt, að alt mannkynið hefði staðið tilbúið
og gefið til kynna þakklátssemi sína fyrir um-
hyggju Guðs og gjöf hans til pess, með pví
að færa honum ríkulegar gjafir og tilbiðja
hann á sama hátt og vitringarnir; en pað var
pví miður svo, eins og Ritningin fyrir sagði,
að „hann kom til sinna, ,en hans eigin tóku
ekki á móti honum.“
Umhyggja himinsins fyrir mönnunum kom
pó best og fegurst í ljós í hinu líknarfulla
lífi Jesú meðal peirra og hinum kvalafulla
dauða hans á krossinum. Mennirnir eru oft
fáanlegir til að kenna Guði um alla pá pján-
ing, eymd, sorg og dauða, sem heimurinn er
fullur af, og með pví að einblína á petta,
tapa þeir algjörlega sjónum af umhyggju Quðs
fyrir mönnunum. En vjer gjörum vel, ef vjer
minnumst pess, að syndin hefir kostað Guð-
dóminn meiri pjáningar og sársauka, en mann-
kynið hefir reynt. Öll sú eymd, sem ríkt hefir
í heiminum á öllum öldum, er ekki Guðs sök.
Hún er afleiðing pess, að maðurinn gaf yfir-
ráð sín yfir pessum heimi í hendur hins
mikla andstæðings, svo að hann varð „höfð-
ingi pessa heims.“ En Guð leitast við að
breyta neyðinni, sorginni og pjáningunum í
gæfu fyrir mennina. Umhyggja Guðs getur
einmitt oft opinberast í pannig reynslum i líf-
inu, pví að í gegnum pær geta menn komist
til pekkingar á pví, hve syndin er hræðileg,
en kærleikur Guðs mikill. Pann, sem Guð
elskar, pann agar hann. Hebr. 12, 6. Ósk
Guðs er, að mennirnir fylgi hans föðurlegu
leiðbeiningum og uppfræðslu f Orði hans; en
þeir eru svo tregir til að hlusta á hina blíðu
rödd hans, og ganga heldur sínar eigin göt-
ur eftir fýsnum holdsins, en afleiðingin er hinn
illi og ömurlegi heimur, sem við nú byggjum.
En velpóknun sú á mönnunum, sem engl-
arnir sungu um, mun fyrst fyllilega koma í
ljós pegar Jesús kemur aftur til að taka hina
rjettlátu til himins. Hann hefir sjálfur lofað:
„Jeg fer burt að búa yður stað. Og þegar jeg
er farinn burt og hefi búið yður stað, kem
jeg aftur og mun taka yður til mín, til pess
að pjer sjeuð og par sem jeg er.“ Jóh. 14,
2. 3. Og að lokum, þegar hinn síðasti páttur
af syndarinnar sorgarleik er á enda, mun
Guð skapa nýjann himinn og nýja jörð, par
sem rjettlætið mun búa. Velpóknun Guðs á
mönnunum verður pá svo mikil, að hann mun
taka sjer bústað meðal peirra. „Og peir munu
vera hans fólk, og Guð sjálfur mun vera hjá
þeim, Guð peirra. Og hann mun perra hvert
tár af augum peirra, og dauðinn mun ekki
framar til vera, hvorki harmur nje vein, nje
kvöl er framar til; hið fyrra er farið.“ Op. 21,
3. 4. Dá fyrst er til fulls náð tilgangi Guðs,
pegar hann sendi sinn eingetinn son sem
barn hingað til jarðarinnar, til pess að hann
skyldi mæta öllum peim prautum í fylsta mæli,
sem mönnunum geta mætt, og til að bjarga
peim, sem hans náð vilja þiggja, frá eilífum
dauða. Dá verður „friður á jörðu.“
Takið eftir orðum englanna: „Með peim
mönnum, sem hann hefir velpóknun á.“ Gættu
að umhyggju Guðs og Frelsarans fyrir pjer.
Þú ert í raun og veru elskaður á himnum.
Hugsið yður, að vor mikli Guð á himnum
skuli hafa velpóknun á okkur, dufti jarðar, og
að pað er innileg löngun hans, að pú á sínum
tíma verðir íbúi hinnar nýju jarðar! Hefir pú
löngun til að vera par með? Dú ert boðinn
velkominn: „Og andinn og brúðurin segja:
Kom pú!“ Op. 22, 17.