Geislinn - 01.12.1930, Síða 8

GEISLINN
80
að hann væri Guðs sonur? Eða var hann
svikari?
í samtali Jesú við manninn, er hafði verið
blindur og Jesús gaf sjón, eiga þessar spurn-
ingar og svör sjer stað:
Jesús spyr: „Trúir pú á Guðs son?“ Mað-
urinn svarar: „Hver er sá, herra, að jeg geti
trúað á hann?“ Dá segir Jesús við hann: „Dú
hefir pegar sjeð hann og pað er hann, sem
við pig talar“. Maðurinn svarar: „Jeg trúi,
herra!“ og hann fjell fram fyrir honum. —
Jóh. 9. 35—38.
Dað er ekki torvelt að sjá pað, að Jesús frá
Nazaret kennir fólkinu afdráttarlaust, að hann
sje Guðs sonur. Er Jesús nokkuru seinna átti
samtal við Gyðinga, sagði hann ákveðið: „Jeg
er sonur Guðs“. (Jóh. 10,30 — 36). Ogframmi
fyrir ráði Gyðinga vitnar Jesús pað, er hans
síðasta stund var komin, að hann sje sonur
Guðs. Æðsti presturinn segir sem sje við
hann: „Jeg særi pig við Guð hinn lifanda, að
pú segir oss, hvort pú ert Kristur, Guð-son-
urinn. Jesús segir pá við hann: Dú sagðir
pað. En jeg segi yður, að upp frá pessu
munuð pjer sjá manns-soninn sitja til hægri
handar máttarins og koma í skýjum himins".
Les Matt. 26, 63—66.
Vjer spyrjum aftur:
Var Jesús lygari og svikari?
Eða talaði hann sannleika, er hann sagðist
vera sonur hins lifanda Guðs og í áheyrn
lærisveinanna bað pessarar bænar: „Og nú,
gjör pú mig dýrlegan faðir, hjá pjer með
peirri dýrð, sem jeg hafði hjá pjer áður en
heimurinn var til!“
Þótt dr. Schjelderup trúi pví ekki að Jesús
hafi verið sonur Guðs, lýsir liann honum pó
sem miklum, andríkum afburðamanni, er hafði
sjerlega náið samband við Guð. „Allar dæmi-
sögur hans“, segir hann t. d. „sýna svo
greinilega hina dæmafáu hæfileika hans til að
skynja hið guðdómlega sem veruleika“. Dr.
Schjelderup reynir að sýna fram á að hann
hafi verið óvenjulega hjartahreinn maður, sem
rækti köllun sína með hinni mestu samvisku-
semi og alvörugefni.
Jæja, skyldi nú svo hreinhjörtuð persóna
líka getað hafa verið stórlygari? Skyldi höf-
undur peirrar trúar, er hefir leitt svo margar
manneskjur frá vegi syndarinnar og komið
eins miklu góðu til leiðar og vitanlegt er, að
kristindómurinn hefir gjört, bæði fyrir einstak-
linga og heilar pjóðir; já, skyldi slikur maður
geta hafa verið í flokki hinna stærstu svikara?
En pað hlýtur hann að hafa verið, ef hann
var ekki sá, sem hann sagði sig vera!
Nei, Jesús var hvorki lygari nje svikari!
Hann var sannleikurinn holdi klæddur, og pví
var hann einnig Guðs sonur. Hver, sem vill
hafa fyrir pví að lesa Biblíuna sína — —
eða að minsta kosti rannsaka nákvæmlega
pað efni, sem hjer er um að ræða — —
mun undra sig á pví hve margar skýlausar
saniianir eru að fá fyrir pví, að Jesús var Guðs
sonur — sá Messías, sem hinir gömlu spá-
menn hafa sagt fyrir að mundi koma í heim-
inn. Það er engin tilviljun, að allir spádóm-
arnir um Messías, rættust svo nákvæmlega
á manninum frá Nazaret, og pað var heldur
engin tilviljun, að hann var negldur á kross-
inn á Golgatahæð, og að peir viðburðir skeðu,
er komu hundraðshöfðingjanum og peim, er
með honum gættu Jesú, til að hrópa: „Sann-
arlega hefir pessi verið Guðs son“. (Matt. 27,
54.) Ekki var pað heldur tilviljun, að gröfin,
sem Jesús var lagður í, opnaðist á priðja
degi og Frelsarinn reis upp með mætti og
veldi, svo að Páll postuli gat seinna skrifað
um Jesúm, að hann hafi verið „kröftuglega
auglýstur að vera sonur Guðs fyrirupp-
risuna frá dauðum.“ Róm. 1, 4.
Kristindómurinn er pannig ekki bygður á
svikum. Jesús var hinn eingetni sonur Guðs,
og sjerhver tilraun til að sanna nokkuð ann-
að, — frá hverjum sem hún kann að koma
— er einungis ein af hinum margvíslegu til-
raunum hins vonda til að hylja jörðina van-
trúarmyrkri og vekja upp kristindóm án Krists.
Látum oss vera á verði og minnast pess, að
ljós Heilagrar Ritningar getur rofið hið svart-
asta myrkur. „Dví að Guð, sem sagði: Ljós
skal skína fram úr myrkri! hann ljet pað skína
í hjörtu vor, til pess að birtu legði af pekk-
ingu vorri á dýrð Guðs, eins og hún kom
í ljós í ásjónu Krists." 2. Kor. 4, 6.