Freyr - 01.09.1947, Síða 32

290
FREYR
sunnann við íbúðarhúsið við styttu Sig-
urðar Sigurðssonar. Hákon Bjarnason,
skógræktarstjóri tók fyrstur til máls, og
lýsti þar að nokkru æfiatriðum Sigurðar,
hinu margbrotna og stórvirka starfi hans
íyrir landbúnaðinn og brennandi áhuga
hans fyrir því að klæða landið. Minntist
hann einnig á samstarf hinna merku
brautryðjenda til stórra átaka, svo sem
um stofnun Rf. Nl. o. fl. Einnig þakkaði
hann Sigurði aðal-forustuna um stofnun
Skógræktarfélags íslands, hinna fyrstu
landssamtaka um skógræktarmálin. Er
Hákon hafði lokið ræðu sinni, gekk fram
dóttir Sigurðar, Helga, forstöðukona Hús-
mæðrakennaraskólans, og afhjúpaði stytt-
una. Flutti hún því næst þakkir þeirra
systkina og annarra aðstandenda. Þá
sagði hún meðal annars frá fyrstu endur-
minningum sínum, er hún var í bernsku
með föður sínum í Gróðrarstöðinni á Ak-
ureyri og Hólum í Hjaltadal. Báru endur-
minningarnar vott um alúð hans og um-
hyggju fyrir hinum uppvaxandi gróðri og
hugkvæmni við uppeldisstörfin.
Af hálfu Rf. Nl. talaði Stefán Stefánsson
bóndi á Svalbarði. Hafði hann haft per-
sónuleg kynni af þeim báðum, Páli og
Sigurði og minntist þeirra með þökk og
virðingu. Lúðrasveit Akureyrar lék öðru
hvoru ættjarðarsöngva.
Stytturnar eru gerðar af Ríkarði Jóns-
syni myndhöggvara. Eru það brjóstmyndir
úr málmi, er standa á gljáfægðum stein-
stöplum. Rf.Nl. og Akureyrarbær kostuðu
syttu Páls, en stytta Sigurðar er gerð fyrir
samskotafé frá einstaklingum og félögum
víðs vegar um landið.
Viðeigandi hefði verið, að bændur lands-
ins, a. m. k. úr Norðlendingafjórðungi,
hefðu fjölmennt í Gróðrarstöðina á Ak-
ureyri þennan dag, en þeir munu hafa
gildar afsakanir.
Nú standa minnisvarðar þessara merku
manna á þeim stað, sem þeim var báð-
um kær, í umhverfi, sem gefur börnum
framtíðarinnar til kynna hvernig þeim,
sem trúa á land ð getur orðið að trú sinni.
Á. D.
Annadagar
Það er sólskinsmorgun um miðjan júlí.
Bóndinn glaðvaknaður snarazt í fötin
gengur út og gáir til veðurs. í dag verður
þurrkur. — Sláttur er hafinn fyrir rúmri
viku. Nokkuð af heyi hefir náðst upp hálf-
þurrt í smásæti, að öðru leyti er heyið
allt í flekkjum. Bóndinn gengur í bæinn
og skolar kverkarnir áður en hann geng-
ur til mjalta. Um leið og hann fer, kallar
hann til konunnar sem stendur við elda-
vélina og glæðir eldinn undir katlinum.
— Það er rétt að þú vekir drenginn áður
en þú kemur út og biðjir hann að skreppa
eftir hestunum. —
Síðan tekur hann mj ólkurföturnar og
gengur til fjóss; eftir drykklanga stund
kemur kerran sömu leið og mjólkin freyðir
í fötunum undan mjúkum handtökum.
Eftir tæpa klukkustund er mjöltun lokið
og mjólkin borin í kælinn, kýrnar leystar
og sjö ára telpuangi töltir á eftir þeim
út í hagan og danglar í þær með snæris-
spotta.
Þegar bóndinn kemur í bæinn, bíður
hans kaffið rjúkandi í bollanum. Dreng-
urinn kemur inn og spyr: „Hvað á að
gjöra við hestana?"
„Leggðu á þá aktygin, og komdu svo
svo inn og fáðu eitthvað í svanginn".
Drengurinn hleypur út, en á meðan hann