Freyr - 01.09.1947, Síða 33

FREYR
291
leggur á hestana sötrar bóndinn kaffið og
borðar eina eða tvær brauðsneiðar.
Drengurinn kemur fljótt til baka. „Bú-
ið!“ segir hann og ræðst djarílega á brauð-
ið og spenavolga mjólkina.
Bóndinn stendur á fætur, hann lítur ró-
lega, en ef til vill dálítið varlega, á kon-
una og segir formálalaust: „Það væri gott
að fá lánaða hönd til að kasta úr smá-
sætinu. Ég ætla að láta drenginn slá dá-
litla spildu á meðan það tekur dátlíið
betur af flekkjunum“.
Eftir stundarkorn eru allir komnir að
verki við heyskapinn. Drengurinn hottar
á sláttuhestana og hjónin keppast við að
dreifa úr heysætinu. Telpan og dreng-
snáði á fjórða árinu vilja gjarnan hjálpa
til, og gjöra hvað þau geta. Eftir stund
er lokið við að breiða og er þá tekið til
við að snúa flata heyinu. Þá er hestunum
sleppt og drengurinn tekinn til hjálpar
við snúninginn. Þegar umferðinni er lokið,
þá sest allur hópurinn á hlýja nýslegna
jörðina, og spjallar glaðlega um daginn
og veginn. Húsmóðirin stendur þó fljót-
lega á fætur — það verður líklega einhver
illa haldin með kveldinu ef ekki verður
hugsað um matinn“, segir hún um leiö
og hún gengur til bæjar.
Karlmennirnir, bóndinn og tólf ára
vinnumaðurinn, telja sér þá ekki lengur
til setu boðið og fara til að rifja heyið.
Það stendur þá líka heima, að tekið er af
heyinu þegar þessu er lokið og líður þann-
ig morguninn fram til hádegis. Jafnvel
húsmóðirin kemur hlaupandi til að hjálpa
til að ljúka við umferðina fyrir matinn.
Hádegisverður er snæddur við glaðværar
samræður yngstu barnanna og athuga-
semdir hjónanna. Eftir matinn kastar
bóndinn sér aftur á bak á legubekkinn —
og ef til vill rennur honum í brjóst. Á með-
an þvær konan upp matarílátin, og dreng-
urinn æfir sig í langstökki í hlaðvarp-
anum.
Viltu kaffisopa? Bóndinn stekkur á fæt-
ur.
Húsmóðirin hefir nú gengið frá öllu í
eldhúsinu og allt er fágað og fínt.
Aftur er tekið við að snúa heyinu. Um
fjögur leytið er gengið til bæjar og allur
hópurinn gæðir sér á mjólk, kaffi og
brauði. — Að því loknu tekur drengurinn
annan hestinn og spennir fyrir rakstrar-
vélina, og tekur til við að garða heyið sem
dreift var. En hinn hestinn tekur bóndinn
og setur fyrir planka til að ýta saman
görðunum. Klárinn er óstöðugur og vill
ekki ganga eftir heyhryggjunum. Konan
verður því að taka í tauminn, en bráðum
getur litla telpan tekið við að teyma. —
„Láttu klárinn bara ekki stíga ofan á
spóafæturna“, segir konan um leið og hún
fór að raka dreifina.
Galtarnir rísa upp hver eftir annan,
hægt og hægt. Hesturinn fyrir plankanum
áttar sig fljótlega á verkinu, og telpan fer
í feluleik við bróður sinn í heybeðjunum.
Það er komið fram á kvöld þegar dreng-
urinn er búinn að garða heyið. Hestarnir
eru látnir á haga og áður en gengið er til
mjalta, er etinn kveldverður, konan háttar
þrevettlinginn og systur hans syngur fyrir
hann á meðan hann er að sofna. Mjöltun-
um er lokið klukkan hálf tíu. — Á meðan
hjónin eru í fjósinu hefir drengurinn tekið
hestana og sett þá fyrir sláttuvélina og
slegið góðan sprett. Bóndinn fer nú til og
leysir hann af hólmi og segir honum að
ganga til hvílu, sjálfur ætlar hann að
ljúka við skákina. — það er útlit fyrir
þurrk að morgni, og þá mun lítill tími
vinnast til að losa. En þarflaust er að
sæta upp úr görðunum. — Undir lágnættið
hefir hann lokið við blettinn, sprettir af
hestunum, sleppir þeim á haga, og gengur