Dagblaðið Vísir - DV - 11.06.2005, Qupperneq 20

20 LAUGARDAGUR 11. JÚNÍ2005
Helgarblaö TfV
hughreysta mig með því að benda á að
við gætum eignast önnur böm. En
auðvitað meinti fólk vel, öllum var svo
mikið í mun að hugga okkur. En ég
þoldi illa þegar þetta var sagt. Það gátu
engin önnur böm komið í stað drengj-
anna minna," segir hún með áherslu.
Þeir Fannar Karl og Brynjar Freyr
vom aðeins átta og fjögurra ára þegar
harmleikurinn átti sér stað, árið 1985.
Jóna Dóra segist hugsa til þeirra á
hverjum degi og velta fyrir sér hvað
hefði orðið úr þeim. „ÆtÚ ég væri ekki
orðin nokkrum bamabömum rikari
væm þeir hér. Einhvem veginn
ímynda ég mér að sá eldri, Fannar Karl,
væri orðinn pabbi hefði hann lifað,"
segir hún hlæjandi og bætir við að hún
sé ekki eins viss um þann yngri. En svo
sé ég þá náttúriega á kafi í boltanum,
en þeir vom miklir fótboltaáhuga-
menn og æfðu báðir með FH. En hvað
veit maður, þetta em allt ímyndanir
sem koma þegar maður lætur hugann
reika.
Meðvituð ákvörðun að eignast
fleiri börn
Jóna Dóra segir það hafa verið
meðvitaða ákvörðun þeirra Guð-
mundar Áma að eignast fljótt aftur
bam. „Ég gerði mér grein fýrir að ég
fengi þá ekki aftur, en okkur langaði að
eiga fleiri böm. Fannar Freyr, fæddist
árið eftir og þegar ég fékk hann í hend-
umar lék enginn vafl á því að hann var
einstakur eins og allir aðrir. Ég upplifði
ekki þá tilfinningu þegar hann og síðar
Brynjar Ásgeir fæddust, að þeir væm
eldri drengimir endurbomir. Alls ekki,
þeir vom aðeins synir mínir og full-
komlega þeir sjálfir," segir hún og horf-
ir beint fram. Tilfinningin var rétt eins
og þegar ég eignaðist Heimi Snæ
nokkrum mánuðum áður en strákam-
ir mínir dóu. Bara hamingja yfir nýju,
heilbrigðu bami.
Handboltakempan sjálf komin í
pólitík
Fyrir bæjarstjómarkosningamar
1998 ákvað Jóna Dóra að fara í prófkjör
og bjóða sig síðan fram á lista Alþýðu-
flokksins. Víst hafi verið nóg að eigin-
maðurinn væri á kafi í stjómmálum.
„Það héldu margir að það væri eitthvað
plott af okkar hálfu að ég gæfi kost á
mér, en sannleikurinn er sá að ég sjálf
átti hugmyndina að því að fara í próf-
kjör. Ég var ekki ánægð með framvindu
mála og sagði við Guðmund Áma að
nú langaði mig að reyna við pólitíkina.
Sagði svo ósköp rólega eins og það
rynni upp fyrir mér ljós, að ég gæti nú
bara sjálf farið og lagað það sem ég
væri óánægð með. Guðmundur horfði
bara hissa á mig en sagði síðan: „Já, því
ekki. Auðvitað gerir þú það.“ Og ég lét
slag standa og varð í öðru sæti í próf-
kjöri," segir Jóna Dóra hlæjandi.
Hún jánkar því að hún hafi komið
ýmsum hugðarefnum sínum áffam og
þau tvö kjörtímabil sem hún á brátt að
baki hafi verið góð.
Óskaplega gaman af pólitíkinni
„Það var hollt að vera í stjómarand-
stöðu og ég lærði mikið á því. Enn
skemmtilegra er að hafa áhrif, en það
var það sem ég sóttist eftir," segir hún
og játar að oft sé hringt í hana eins og
alla hina bæjarfulltrúana, hvort sem
þeir em í minni- eða meirihluta, og
hún beðin að beita áhrifum sínum.
„Stundum getur maður liðsinnt fólki
og stundurji ekki. Það er bara eins og
gengur, en ég hef haft óskaplega gam-
an af þessu. Og ekki skemmir fyrir að
vinna með góðu og skemmtilegu
fólki." í dag stýrir Samfylkingin málum
í Hafnarfirði og Jóna Dóra segir að með
bæjarstjórann Lúðvík í broddi fylking-
ar og Guðmund Svavarsson, vinnu-
þjark mikinn, hafi þau komið á kopp-
inn nánast öllu því sem Samfylkingin
lofaði fyrir síðustu kosningar. „Sam-
flokksmenn mínir í bæjarfulltrúa-
hópnum sem og aðrir innan flokksins
eru afbragðsfólk sem dregur ekki af sér
í vinnu sinni fyrir Hafnarfjörð og ég
bara vona að bæjarbúar kunni að meta
það í næstu kosningum. Er reyndar
sannfærð um að við náum að vinna
kosningamar 2006."
Og sorgin kvaddi dyra enn á ný
Löngum hefur verið sagt að á menn
sé ekki lagt meira en þeir geti borið.
Líklega eitthvað til í því, en víst er að á
suma er meira lagt en aðra. Maður
hefði nú haldið að Jóna Dóra og Guð-
mundur væm búin að fá skammtinn
Hver veit nema tími sé
kominn til að söðla um
Mig langar að læra
tungumál og aldrei að
vita hvað ég geri.
'
Þar var hún I eitt ár hjá frænku sinni Hervöru
og Helga Ágústssyni sendiherra.
sinn. En sá sem öllu ræður er hreint
ekki sammála. Sorgin kvaddi dyra að
nýju þegar Snjólaug, mágkona Jónu
Dóm og eina systir Guðmundar Áma,
lést í apríl í fyrra. „Já, árið var okkur öll-
um mjög erfitt. Snjólaug lést eftir erfið
veikindi. Hún var einstæð móðir með
tvær dætur 16 og 18 ára gamlar. Pabbi
þeirra lést fáum árum áður. Þær stóðu
því uppi foreldralausar og urðu að
stóla á okkur og aðra í tengdafjölskyldu
minni. En þetta er samhent fjölskylda
og í sameiningu hefur okkur öllum tek-
ist að finna færar leiðir," segir Jóna
Dóra, pírir augun horfir út á sjóinn.
Sorgin og söknuðurinn sker enn og
Jóna Dóra tekur undir að söknuðurinn
sé langt í frá að baki. „Snjólaug var mér
óskaplega kær, við göntuðumst stund-
um með það að þar sem báðar værum
við einkadætur, kæmum við hvor um
sig í stað þeirrar systur sem við áttum
ekki."
Misstum nánast móðinn
En það var ekki nóg. Þau Guð-
mundur skyldu enn fá að finna til sorg-
ar. Rétt eins og þau væm einhverjir ný-
græðingar í að taka áföllum. „Fjórum
vikum eftir lát Snj ólaugar lést einn besti
vinur Guðmundar og minn reyndar
líka, Þórir Jónsson, í bflslysi. Það var svo
mikið áfail að við misstum nánast
móðinn. En það hefði aldrei verið í
anda Þóris að leggja árar í bát. Hann var
gríðarlega mikilvægur hlekkur hjá
knattspymudeild FH, þar sem Guð-
mundur er formaður. Bugaðir tóku all-
ir FH-ingar saman höndum og stóðu
saman í bh'ðu og stríðu og það var því
mikill hamingjudagur þegar við urðum
íslandsmeistarar í fótbolta sl. haust og
FH-ingar tileinkuðu titilinn minningu
okkar góða vinar. Nú erum við að læra
að lifa án þeirra, Snjólaugar og Þóris, en
þau tvö vom reyndar ágætir vinir og
nágrannar," segir Jóna Dóra um leið og
hún hellir upp á nýtt kaffi.
Ekki leiðinlegt að vera ungur í
dag
Hún svarar því játandi að þau Guð-
mundur Ámi tali um pólitík og leiti
ráða hjá hvort öðm. „Við Guðmundur
erum meira en hjón, við erum góðir
vinir og getum talað endalaust saman
ef því er að skipta," segir hún og skelli-
hlær. „Grínlaust þá verðum við aldrei
uppiskroppa með umræðuefni og okk-
ur fi'ður mjög vel saman. Það er helst að
ég kvarti yfir tlmaskorti, en við reynum
að rækta hjónabandið með því að vera
saman í útlöndum í nokkra daga. Guð-
mundur þarf mjög oft að fara á fundi
utanlands. Ég reyni þá einstaka sinn-
um að hitta hann og við tökum okkur
2-3ja daga frí, en það gerist ekki oft.
Hér heima er alltaf allt á fullu og fitill
tími gefst fyrir rómantík.
Jóna Dóra er mikil áhugakona um
knattspymu og þau hjón hafa alla tíð
fylgt strákunum á æfingar og í keppni.
„Ég er til dæmis að fara á tvo leiki í dag,
en að fylgjast með strákunum, sem all-
ir em á kafi í íþróttum, er ofsalega
skemmtilegt," segir móðirin Jóna Dóra
og andlitið ljómar. „Hálfur Hafnar-
fjörður, þ.e.a.s. vinir strákanna minna,
situr oft hér og horfir á fótboltaleik á
skjánum, en mér finnst það gott. Mér
þykir óskaplega vænt um alla þessa
stráka sem hópast hingað inn á heimil-
ið og tel þá orðið til vina minna fika.
Líklegt er að eitthvað dragi úr heim-
sóknunum á næstunni þar sem elsti
strákurinn minn, hann Heimir, er far-
inn til Eyja, en hann spilar með ÍBV í
sumar. Sama er að segja um vinkonur
dóttur minnar, en þær sækja heilmikið
hingað og ég fæ þá gjaman að vera
með í spjaliinu. Og það er á þessum
stundum sem ég sakna ungu áranna,
það væri ekki leiðinlegt að vera ung í
dag. ” segir hún og kannski að glitti í dá-
litla eftirsjá í andlitinu. Og þó.
Sendiherrafrú eða háskólanemi
- skýrist von bráðar
En nú er fjölskyldan að flytja úr
miðbænum og við það breytist ýmis-
legt. Kannski liggur eitthvað annað að
bald, en Guðmundur hefur verið orð-
aður við sendiherraembætti. „Ég kem
af fjöllum eins og svo margir þessa
dagana. En ekki þar fyrir, ég gæti vel
hugsað mér að stokka dáfitið upp og
endurskoða stöðu mína," segir hún
hreinskilnislega. „Hvað, ég gæti vei
hugsað mér að læra eitthvað meira,"
segir hún og horfir niður. „Tungumál
liggja vel fyrir mér og það væri nú ekki
amalegt að geta talað lýtalausa
spænsku. Hver veit nema ég helli mér
út í eitthvað nám á næstunni," segir
hún og fitur upp.
Það kæmi sér víst vel fyrir sendi-
herrafrú. Hún skellihlær og játar að
það sé ábyggilegt. Brosir út í annað og
gjóar augunum. Það getur þýtt hvort
sem er. Hún hristir bara höfuðið en
segist svo sem þekkja til þeirra hluta.
Hún hafi verið hjá frænku sinni í
London á sínum tíma. „Já, já, það væri
ósköp gaman að breyta til, en um það
sem framtíðin ber í skauti sér er best að
hafa sem fæst orð nú. Það er manni
ekki hollt að horfa of langt fram í tím-
ann segir þingmannsfrúin og bæjar-
fulltrúinn og skáskýítur augunum
prakkaraleg á svipinn. „Ég hefði svo
sem ekkert á móti því að stokka dáfitið
upp í kringum mig. Já söðla um og taka
aðra stefnu. Jú, ég verð fimmtug um
áramótin; hugsa sér," bætir hún við
hlæjandi og tekur til hendinni við að
pakka ofan í stóran kassa.
bergljot@dv.is