Freyr - 01.07.1949, Blaðsíða 14

220
FRE YR
Og ennfremur:
„Þið takið ykkur nú fyrir hendur að leið-
beina bændum þessa lands. Það er gott
starf og göfugt. í því starfi eigið þið ekki
einungis að vera leiðbeinendur, þið eigið
líka að vera móttakendur, þiggjendur....
Bændur eru hraðir í framförum sínum hin
síðari ár, og við, sem viljum leiðbeina þeim
og eigum að gera það stöðu okkar vegna,
megum hafa okkur alla við til þess að
standa þeim ekki að baki og vera helzt feti
framar í framkvæmdum og búnaðarhátt-
um.“
★
Að viðstöddum allt að 100 manns að
Hvanneyri þennan dag, sem fyrstu íslenzk-
menntuðu búfræðikandídatarnir brott-
skráðuzt þaðan, var viðhöfn þar virðuleg
og margar ræður haldnar, með árnaðar-
óskum til hinna ungu kandídata, um vel-
farnað þeim til handa og atvinnuveginum,
sem þeir nú hyggja að styðja með aðstoð
þekkingar sinnar, með ráðum og dáðum.
★
Bændaskólinn á Hvanneyri útskrifar bú-
fræðikandídata í fyrsta sinn á sextugasta
starfsári sínu. í tilefni þessa hafði skóla-
stjóri boðið heim fyrsta nemenda skólans,
en hann er ern og við góða heilsu, búsett-
ur á Grjóteyri i Andakílshreppi. Nemandi
þessi, Hjörtur Hansson, kom að Hvanneyri
vorið 1889 og var þá eini nemandinn þar.
Hjörtur var brautryðjandinn þá, um sókn
að skólanum eins og kandíatarnir 8 voru í
framhaldsdeild, mælti skólastjóri.
Sá er munurinn, að þá var að hefjast hér
alda hinna búfræðilegu vakningar, er síð-
an hefir risið ok lækkað á víxl eftir atvik-
um, en þeir sem nú útskrifast til þátttöku
í leiðbeiningastarfseminni koma þar inn í,
sem iða upplýsingarstarfseminnar grípur
þá. Þeirra verður að styrkja og efla, hlaða
ofan á það, sem þegar er byggt og bæta um
og byggja nýtt í stað þess, er fyrnist og
fellur.
Reynslan verður úr að skera um það
hvernig til tekst.
★
Flestir munu hinir ungu kandídatar
verða að vinna sj álfstætt strax er frá próf-
borði er komið. Að því leyti standa þeir
höllum fæti samanborið við starfsbræður
í öðrum löndum, því að þar fara kandídat-
arnir frá prófborðinu sem aðstoðarmenn
til ráðunauta og vísindastofnana, eða til-
raunastöðva og öðlast þar reynslu og þekk-
ingu hinna hagnýtu þátta, sem hvorki
verður fengin í kennslustofu né vinnustofu
menntastofnananna. Þannig vinnur yfir-
gnæfandi meiri hluti kandídata árum sam-
an áður en þeir fá sjálfstæð verkefni með
fullri ábyrgð, og það hefir jafnan verið
viðkvæðið, ér talað hefir verið um að lengja
námið við menntastofnanir landbúnaðar-
ins í grannlöndum okkar, að háskóla-
námið væri aðeins áfangi á leiðinni að
sjálfstæðu starfi, en starfið, sem aðstoðar-
maður að fengnu prófi, væri hinn eiginlegi
þjálfunartími og þann tíma telja margir
náminu fremri.
Hér er stærsta veilan, að undirbúnings-
menntun eða hliðstæð þjálfun, og að ofan
getur, er ekki léð hinum ungu kandídötum,
og eiginlega engin skilyrði búin til þess að
þeir geti öðlast hana undir annarra leið-
sögn. Má vera að vel fari samt, en til bóta
mundi ef hægt væri úr að bæta á þessu
sviði vegna þeirra er næstir koma og fylla
hópinn. G.