Freyr - 01.07.1949, Blaðsíða 20

226
FRE YR
nautpenings, sem hefir þvi nær 4-faldast
á aldarfjórðungi. Vitanlega á skólinn sinn
þátt í því, aS framförin hefir orðið stór-
stíg, en án hugvits og handafls þeirra, sem
landið yrkja og búin reisa, hefði auðvitað
ekkert gert verið .Og ekki er endi bundinn
á þá þróun, sem hér er gróandi. Eins og
hér hefir landnámsfólk að verki verið svo
mun áfram haldið. „Af ávöxtunum skuluð
þér þekkja þá“, segir hin forna bók og
helga. Af ávöxtunum — af afrekunum —
má sjá hvaða fólk býr hér eða þar, þegar
ferðast er um sveitir þessa lands. Sum-
staðar ríkir framtakssamt fólk, annars-
staðar ber margt, eða flest, vott um kyrr-
stöðu og takmarkaðar dáðir.
Á Svalbai’ðsströndinni, sem áður var á
minnst, og í landi Lauga í Reykjadal, er
athafnafólk búsett og afköst þess einkenn-
andi fyrir það, sem telja verður órækan
vott um búsetu landnámsmanna og kvenna
á þessum stöðum.
Á hinum síðarnefnda stað hefi ég heim-
sótt leiksystur mína og skólasystur frá
æskuárunum, og komizt að raun um, að
hún leggur þar sinn skerf af mörkum til
þess að efla og bæta, — að rækta landið
sitt og kenna börnum sínum að gera hið
sama. Ég hafði orð á því, að mér virtist
sem hún gerði sveitinni okkar gömlu heið-
ur nokkurn með því að yrkja sinn reit og
ávaxta sitt pund svo að sómi er að, með
Landnámsfólk er ekki frábrugðió
öðru fólki að útliti, en athafnir eru
aérkenni þese. — Myndin sýnir Ás-
kel bónda og Dagbjörtu kúsfreyju
á Laugafelli ásamt bömum þeirra.
Ljósm.: G. Þórxfarson.