Dagblaðið Vísir - DV - 28.10.2005, Blaðsíða 3

ii'V Fyrst og fremst
?r FÖSTUDAOUR 28. OKTÓBER 2005 3
Spurning dagsins
Vilt þú að varnarliðið fari?
Ekkert við þetta lið að gera
„Já,já. Burt með þetta lið bara. Við höfum
ekkert við þetta lið að gera."
Gunnar Jónsson leikari.
„Já.ég
er búinn að
vilja það frá
1951.Ég vará
Austurvelli 31.
maí, þá fjórtán
vetra."
Svanur Hall-
dórsson leigu-
bílstjóri.
„Ég er
nokkuð hlutlaus
þarsemþeir
hafa ekki gert
neinn skandal
með veru sinni í
landinu. Þvælast
ekki neitt fyrir
mér."
Kristbjörg Karí
Sólmundsdótt-
ir söngkona.
„Ég
held að Bush
vilji það og ég
heldað hann
ráði meira en
ég."
Andri Snær
Magnason rit-
höfundur.
„Nei, nei.
?kki ágætt að
hafa þá?“
Kristín Ýr
arnadóttir,
lattspyrnu-
I söngkona.
Viðræður íslenskra og bandarískra stjórnvalda um framtíð varnarliðsins
standa nú yfir. Fréttir herma að þær gangi illa og er talið að nú séu auknar
líkur á að herstöðinni í Keflavík verði lokað.
Sigga Dögg í bjarnarklóm
Undarlegt að sjá Sig-
riði Dögg Auðuns-
dóttur, helsta póli-
tíska blaðamann
Fréttablaðsins, skrifa
um blaðið eins og stjórn-
málaflokk í Bakþanka
blaðsins í dag. Hún legg-
ur að jöfnu gagnrýni
sjálfstæðismanna á
fréttaflutning Frétta-
blaðsins af lands-
fundarræðu Davíðs
Oddssonar og gagn-
rýni Þorgerðar Katrín-
ar Gunnarsdóttur, vara-
formanns Sjálfstæðis-
flokksins, á flokksfund-
arræðu Steingríms J. Sig-
fussonar. Telur stjörnu
blaðamaður Baugsmiðlanna
engan mun á því, hvernig fjöl
miðlar segja fréttir
Bloaxf °g því’ hvernis
C! stjórnmálamenn
lýsa skoðunum
andstæðinga
sinna? Er Sigríður Dögg með
þessu að réttlæta lélegan
fréttaflutning Fréttablaðs-
ins á þeirri forsendu, að
hann sé sambærilegur við
það og þegar stjórnmála-
maður gagnrýnir sjónarmið
andstæðings síns? Það er
dapurlegt fýrir umsjónar-
menn Kastljóss, að Sigríður
Dögg telur
sig hafa :
til að
þá í sama
dilk
Fréttablað-
Björn Bjarnason dómsmálaráðherra ritar á bjorn.is
Vanmetið veggjakrot
Kolbeinn Óttarsson Proppé ritar á kaninka.net/kolbeinn
Enn og aftur eru borgaryfirvöld
lögð af stað í herferð gegn
veggjakroti í borginni. Og
enn og aftur er það
Kjartan Magnússon
sem dregur vagninn.
Baráttan gegn
veggjakroti kostar s.s.
útsvarsgreiðendur
borginni árlega u.þ.b
sömu upphæð og borg
arráð samþykkti sem
sértæka aðgerð
vegna vanda í leik-
skólunum. Og enn
berast fregnir af frek-
ari aðgerðum gegn
veggjakroti, þó engar fregn-
ir berist af frekari aðgerðum í
leikskólamálum. Orðið
veggjakrot er notað hér vegna
skorts á frambærilegu orði og
þegnréttar þess í íslenskri mál-
vitund. Raunin er hins vegar sú
að margt af því sem kallað er
veggjakrot ætti að heita veggja-
list. [...]
Veggjalist er lifandi og
óháð listgrein. Hún
sprettur upp úr gras-
rótinni og hefur verið
með skemmtilegasta
móti undanfarið. Nú
má sjá allskyns boð-
skap á veggjum borgar-
innar, pólitískan og per-
sónulegan, í myndum og
á veggspjöldum, og að
sjálfsögðu í graffinu. Ég
held að borgaryfirvöld
ættu að finna
sér eitthvað
betra að gera við
tíma sinn og
peninga en að
berjast gegn því
sem á ensku út
leggst urban art.
Vigdís Grímsdóttir skrifar um letina í sjálfri sér sem brýst
út í margvíslegum iiiyndum.
Það er mörg letin í manni, mín einna undarlegust að
skiia bókum alltaf, alltof seint á bókasöfn, svona rétt
einsog ég vilji eiga þær, vilji alls ekki skilja þær við mig og
svo þegar kemur að því að ég neyðist til að skila þeim er
skömmin eitthvað svo lummuleg og sektirnar ansi háar
- stundum - að minnsta kosti hérna f denn. Einhverra
hluta vegna þykir mér samt sem áður dálítið vænt um
þessa leti mína enda hef ég lítið gert til að taka í lurg-
inn á henni: það er eitthvað svo skiljanlegt að vilja
hafa hjá sér bækur.
Önnur leti sem háir mér, svo ég haldi nú áfram
óinteressant játningum, er mun óyndislegri og sann-
ast sagna gjörsamlega óþolandi; en hún er sú að and
skotast sí og æ út í stöðumælasektir og vilja helst
ekki borga þær fyrr en í rauðan dauðann og þá
helst hábölvandi og með lögfræðinga á hælun-
um. Ég hef ekki hugmynd um hver er uppruni
þessa trassaskapar, hann kann að vera djúpur,
en ég held að ástæðan geti legið í því að mér
finnst að við ættum ekki að þurfa að borga
fyrir að leggja bíldruslunum og að í
rauninni ætti ekki að vera til neinn
stöðumælasjóður. Ég er reyndar viss
urn að borgin getur náð sér í pen-
inga með öðrum hætti þótt það eigi
sér kannski ekki fordæmi í ná-
grannalöndunum. En það væri gam-
an að vera fyrsta höfuðborgin í Evr-
ópu með frí bílastæði. Hvers vegna ekki?
Ég verð reyndar líka að viðurkenna,
veit það er brestur, að fátt finnst mér leiðara
en að lenda í orðaskaki við stöðumælaverði
biðja þá og grátbæna að sleppa manni nú fyr
ir horn svona einu sinni, vitandi svo vel að
i ..Önimr
leti sem háir x
f®
, sir?r'er mun °yn<i-
dKKRsSsfí3**
|sassBSSs
hvaí
sem
maður
nauðar láta þeir sér
ekki segjast, enda eiga þeir ekki að gera það.
Gott og vel. Ég ber virðingu fyrir þeim sem vinna vinn-
una sína af samviskusemi, virða allar reglur og öll lög,
hnika ekki hugsun vegna smáyfirsjóna og standa fast-
ir á sínu. Þannig á það náttúrlega að vera í reglusamri
og reglumiðaðri borg. Svoleiðis.
En manni getur nú blöskrað á sjálfan kvennafrídag-
þegar maður stendur upp á endann rétt um hálf-
þrjú tilbúin í þrammið og sér þá ekki hvar einn vin-
anna er að sekta stelpu sem lagt hefur nærri túni
af því hún er á leið í gönguna til að mótmæla
meðferðinni á hundlúnum láglaunakonum. Mað-
ur getur ekki annað en velt því fyrir sér hvort borg-
arstjórn Reykjavíkur geti aldrei sleppt úr degi og
gefið stöðumælapúlurunum frí. Dálítið annars
hlálegt á kvennafrídaginn að sjá borulegan gæjann
lauma sektarmiðum á rúðurnar. Nema hvað,
kannski söfnuðust einmitt fúlgur fjár þennan dag,
kann að vera gott plott. En hallærislegt? Æ, jú!
1
Vigdís Grímsdóttir