Símablaðið - 01.01.1947, Qupperneq 30

8
S í M A B L A Ð 1 Ð
tvcggja þjóða og varð mjög vel að sér í
þeim báðum. Er hún s'íðan gekk í þjónustu
Landssímans áriö 1921 eftir frekari dvöl í
útlöndum, varS aðalstarf hennar bréfritun
á þessum tveitn tungum, og kom þá stað-
góð þekking hennar á þeim í góðar þarfir.
Enda þótt fröken Soíía og ég ynnum
undir sama þaki, og að vissu leyti hjá sömu
stofnun, höfSum við þó heldur lítið saman
að sælda i starfi. Þó bar þaS ekki ósjaldan
við, þar sem starf okkar, hvors um sig,
var að sumu leyti líkt, að við bárum ráð
okkar satnan, og ætla ég, ef glöggt mætti
muna, að oftar hafi ég sótt hollt ráð til
hennar um stílun bréfs eða orSaval en hún
til mín. Hún var aS minni hyggju öruggur
starfsmaður, samvizkusöm og verkfús og
ágætur félagi í daglegri umgengni.
Magnús Jochumsson.
Þegar ég nú hugsa urn þá staðreynd, að
Sofía Daníelsson er horfin héSan, og að ég
sé hana aldrei meir í hennar jarðnesku
mynd, og klæðUm, — þá sakna ég hennar.
Hún var einbeitt í oröum, hreinlynd og
atkvæðamikil í framkomu. Hún sagði jafn-
an vafningslaust meiningu sína við hvern
sein var, og hirti þá ekki uni hvort mönn-
um líkaði betur eða ver. Þrátt fyrir það
var hún af öllum, sem þekktu hana vel
metin og vel virt,'enda var .hún bæði góð-
hjörtuS og drenglynd.
Ilún bar höfuS og herðar yfir fjöldann.
< A,rar gáfuS, fjölfróð og einhver sú rökfast-
asta kona er ég hefi kynnzt, enda prýðilega
vel menntuð, Hún var skyldurækin og
hainhleypa til verka meöan hún gekk heil
til skógar.
Hún var kona, sem menntandi var að
umgangast.
Enda þótt maður kömi jafnan í manns
staS hygg ég, að sæti hennar verði vand-
skipað.
Unndór Jónsson.
Þegar ég minnist Sofíu Daníelsson, sé ég
fyrir mér „Aristokraten“ — í þess orðs
beztu merkingu.
Hún var af góðu bergi brotin, haföi not-
ið góðrar menntunar, bæði heima og er-
lendis, þar sem hún dvalcli langdvölum á
yngri árum.
Ég átti því láni aS fagna, aS vera sam-
starfsrnaður hennar um tuttugu ára skeið,
og allan þann tírna kastaðist aldrei í kekki
milli okkar, og var hún þó stórlynd að
■eðlisfari.
Hún var hrein og bein, og kom til dyr-
anna eins og hún var klædd, hver sem í
hlut átti. Hún var engin baktjalda kona.
Hreinskilnin var hennar aðalsskjöldur.
Hún var vinföst, en gat verið langminnug
á mótgerSir. Tilsvör hennar voru oft
tinuuhvöss. Langrækin var hún þó ekki.
Ég minnist hennar sem eins bezta sam-
starfsmanns er ég' hefi kynnst um langa
ævi.
GuS blessí minni.ngu hennar.
Halldór Skaptason.
Karl Helgason
símastjóri á Blönduósi
var skipaður síma- og póstafgreiðslu-
maSur.á Akranesi 1. febrúar 1947.
Karl varð simastjóri á Blönduósi 1/4
193° °g póstafgreiðslumaSur þar einnig
frá sama tíma.
Hann var einn þeirra fáu símastjóra á
1. ll. B. stöðvum, sem voru meðlimir i F.Í.S.
áöur en félag þeirra var stofnaS. En Karl
var einn aðal hvatamaður þess, að F. S.
B. S. var stofnaö og fyrsti formaður þess.