Símablaðið - 01.12.1953, Qupperneq 29

SIMABLAÐIÐ
35
var þennan dag 30 stig, og undruðumst við
hvað þessir heimskautabúar undu sér þarna
vel, syntu á bakinu, tóku tilhlaup og stungu
sér í fallegum boga niður i vatnið. léku sér
á allan hátt, auðsjáanlega vel upplagðir. —
Skammt frá var brunnur, þar bólaði rétt á
bakið á flóðhesti og var hann heldur letileg-
ur. Þegar gæzlumaður bankaði í hann með
priki, heyrðist uml og stunur, eins og vaknað
við vondan draum. Smátt og smátt fór hann
að opna gapið — og það var nú gaphús i lagi,
gæzlumaður tók þá stóra fötu, fulla af róf-
um, káli og ýmsum ávöxtum, og sturtaði því
öllu í einu í ginið á þeim værukæra, sem tók
vel við, lokaði gaphúsinu, — ekkert var tugg-
ið, aðeins kjafturinn látinn aftur og marraði
þá og gnast eins og í mulningsvél — háltið-
inni lokið og látið fara vel um sig á ný, þar
til næsta rófustappa yrði framreidd.
Flest fýsti okkur að sjá óperu i Róm, og
vorum við svo heppin að fá aðgöngumiða
eitt kvöldið; annars voru sýningar á þeim
um það bil að hætta á þessum tíma árs. Óper-
an hét Norma. Var það sorgar-söngleikur í
4 þáttum, lögin eftir Vincenzo.
Við sátum upp undir rjáfri í þessari feyki-
lega flottu höll, svo heldur virtust leikarar
smávaxnir frá okkur að sjá. í stúkunum, sem
voru jafnhátt leiksviðinu, virtust vera mör-
gæsir að vagga i kringum brúður, en þegar
betur var aðgætt, var það aristókratíið í kjól
og hvítt og frúr þess. Konungsstúka var fyrir
miðju, mjög glæsilega skreytt. Leikurinn fór
mest fram í skógivöxnu landslagi, og var
leiksviðsútbúnaður allur mjög fullkominn.
Leiknum tólcu áhorfendur með alveg eindæma
fögnuði, ætlaði allt um koll að keyra af stappi
og lófaklappi eftir hvert atriði; leikendur
voru klappaðir og kallaðir fram æ ofan i æ.
Fannst okkur eiginlega nóg um þessa hrifn-
ingu, en þannig eru Suðurlandabúar, áhrifa-
gjarnir og láta hrifningu sína eða vanþóknun
svo ótvírætt í ljós, og fljótir að skipta yfir
í gleði eða sorg, að þeir sannarlega geta grát-
ið með öðru auganu og hlegið með hinu.
Enginn má yfirgefa Róm, nema hann hafi
áður farið um borgina að kvöldlagi -— spe-
cial night tour via Rome by night — eins
og það heitir á leiðarvísum fyrir ferðamenn.
Það verður líka hverjum ógleymanlegt, sem
fer um rómversku torgin Foro Romano, Foro
Trojani o. fl., allar stærstu byggingar, torg,
gosbrunnar, höggmyndir og önnur listaverk
böðuð í ljósadýrð. Inn á nokkra nætur-
skemmtistaði var farið, þar á meðal einn, sem
átti að fyrirstilla bláa hellirinn á Caprí.
Engu var likara en inn í raunverulegan helli
væri komið, þaraflyksur lágu fram með
veggjunum, og veggirnir sjálfir óreglulegir
og slútandi eins og berg, ljóskastari á einum
stað, sem átti að tákna sólaruppkomu, eins
og hún lítur út í gegnum gatið á hinum raun-
verulega helli á Caprí, sem svo mikið er látið
af. Fjör var þarna og hljóðfærasláttur. Allir
voru þeir næturskemmtistaðir, sem við kom-
um á, sitt með hvoru móti, einn var algjör-
lega með þýzku sniði, Iireindýra-, nashyrn-
ingahausar á veggjum o. fl. í þeim dúr, setið
á tunnum og þambaður bjór. Enn aðrir i
fornaldarbrag, og þjónar í þeirra tíma bún-
ingum gengu um beina. Danssýningar (floors-
hows) voru á öllum stöðunum. Mátti þar sjá
marga glæsilega meyjuna líða léttklædda um
salina.
Þeir veraldarvönu, sem þarna voru (ekki
úr okkar hópi samt!) stóðu strax upp að
sýningu lokinni, og buðu þeirri, sem þeim
leist bezt á úr dansmeyjahópnum, að borðinu
til sín, og voru þær þeirra svo lengi, sem
ölið var á könnunni, og eitthvað af lírum í
veskinu. Frjálslyndið og glaðværðin er ein-
kennandi i þessum suðlægari löndum.
Marinó Jónsson.
LAXMAÐUR