Símablaðið - 01.12.1953, Síða 30

36
SIMABLAÐIÐ
Nú boðar frið um fjörð og dal
hið fagra lausnarorð,
og lætur skína barnsins bros
um blóðidrifna storð,
og dvelur jafnt við kotungskjör
sem konunganna borð.
Frá hversdagsönnum hverfur þjóð
og hvílist litla stund.
Til bernskudaga horfir heim,
þá hýrnar döpur lund.
í auðmýkt krjúpa mestu menn
við minninganna fund.
Vinum fjœr ég verð í nótt,
en vaki og hugsa margt.
Þó hér sé kalt og húsið autt
og húmið reginsvart,
ég hræðist ei, því allt um það
er innst í huga bjart.
í lágum bœ við lítinn auð
er Ijóssins fegurð mest,
og dýrðin á þar dýpstan hljóm,
þar dreymir hugann flest.
Við hljóða bœn á helgri nótt
er hjarta mannsins bezt.
Þó sýnist dimmt um sœ og lönd,
á sigurorðið þrótt.
Og jólahelgin færir frið
til fólksins, milt og rótt.
Hið minnsta Ijós á kertiskveik
ber konungstign í nótt.
Karl Halldórsson.