Símablaðið - 01.12.1957, Blaðsíða 20

SIMABLAÐIÐ
38
SIGURJÓN DAVÍÐSSOM:
Um gagnrýni
Það bar við fyrir nokkrum árum, að
útvarpað var frá stúdentafélagsfundi rök-
ræðum um menningarmál og áttust þá við
stórvitur skólamaður og eitt af ungu skáld-
unum. Sjónarmið voru ólík, og þegar unga
skáldið komst í hann krappan, brígslaði
það skólamanninum um, „að hann kynni
ekki að lesa“.
Haft er eftir bílstjóra nokkrum, að ef
„vatnsberinn", höggmynd Ásmundar
Sveinssonar, verði sett upp á almannafæri,
yrði það fyrsta verk sitt, „að ganga á
ófreskjuna með hamri og mölva hana nið-
ur mélinu smærra“.
Fleiri kunn dæmi mætti nefna því til
sönnunar, að lærðum og leikum hitnar í
hamsi, þegar ræður manna snúast um list-
ir, sérstaklega, ef um er að ræða skáld-
skap og myndlist. Margt ber til þessa, en
einkum það,að flestir þykjast jafndómbær-
ir öðrum um gildi listaverka og svo er bezt
að segja sannleikann umbúðalaust í því
eíni, að eldri kynslóðin hafði mótað sér
allákveðinn mælikvarða á gildi listaverka,
mælikvarða, sem ekki hæfir nema að
nokkru leyti við nútímaverk, en unga
fólkið er nýungagjarnara, en þó einstreng-
islegra í skoðunum en þeir öldnu.
Þegar svo er í pottinn búið, verður sízt
undrunarefni, þótt fjúki í skjánum, þegar
slík mál ber á góma og skoðanir eru skipt-
ar. En furðulega lítið ber á slíkum orð-
sennum í blöðum og tímaritum, jafnvel
svo lítið, að meinleysislegt karp um listir
verður tilbreytingargott lestrarefni. Það
er ærin ástæða til að hugleiða orsakirnar
til slíks, þar sem menn virðast ófeimnir
við að skrifa um önnur hugðarefni sín.
Framh. af bls. 56
Þrautseigja og einstök vandvirkni Ás-
geirs létu hann því ekki í friði. Og á
sjötugsaldri hóf hann að læra hebresku,
í þeim eina tilgangi, að geta lesið Jobs-
bók á frummálinu og skilað henni yfir á
sitt eigið móðurmál milliliðalaust. — Og
á ótrúlega skömmum tíma tókst honum
þetta. Á nýjan leik tók hann að þýða
kvæði Jobsbókar og hætti ekki fyrr en
hann treystist ekki til að bæta þar um.
En þá hafði hann líka, að dómi færustu
manna, leyst af hendi bókmenntalegt af-
rek.
En þar með var sagan þó ekki öll. —
Þessu verki varð að gera búning, sem
því hæfði.
Á nýjan leik settist Ásgeir við að
læra, — og nú að skrifa gotneskt letur
og skreyting handrita á forna vísu. — Og
árangurinn varð eitt hið fegursta handrit,
sem gert hefur verið á Islandi frá fyrstu
tíð.
Handritið hefur Ásgeir nú gefið biskupi
íslands, — en ljósprentun af því verður
gefin út svo fljótt sem unnt er.
Ásgeir situr ekki lengur sem óþekktur
einstaklingur úti í horni, sem litið er til
af góðlátu áhugaleysi.
Hann hefur orðið stétt sinni til sóma,
umfram alla aðra.
Hann hefur unnið andlegt afrek, — en
einnig skapað með höndum sínum lista-
verk. — Og mundi hvort fyrir sig nægi-
legt til að geyma nafn hans um aldir.
A. G. Þ.