Símablaðið - 01.12.1957, Qupperneq 25

SIMABLAÐIÐ
63
ORLOF
_X/« llcj rimur J/óniáon .
STARFSÞREYTA
Félag stöðvastj. á 1. fl. B-stöðvum
átti 15 áx*a afinæli á þessu ári, svo sem
kunnugt er. Má vera, aS svo megi virða,
að slíkt sé vai'la umtalsvert og lengur
þurfi að ski-imta, til þess að hátíðablær
fái svifið yfir vötnunum. Myndi þó
ekki, þótt skammur tínxi sé liðinn frá
fæðingunni, og gelgjuskeiðið kunni enn
að standa yfir, nokkur ástæða til þess
að litast urn til bcggja átta — til liðna
tímans og nokkuð fram á veg? Bendir
ritstj. Síixiabl. réttilega á það i síðasta
blaði, að margir og rnerkir sigi'ar liafi
unnizt á þessu 15 ára tímabili, vegna
tilvei-u og fyrir atbeina félagsins. Verð-
ur sú saga ekki í'akin í þessxx greinar-
korni, enda skortir höfundinn kunn-
leika til þess. En væri ekki ástæða til,
að slíkt væri rifjað upp, baiáttuxxxálin
rakin, sigrunum Iýst? — Mér skilst,
að væri sú saga rakin, lcaup og kjör,
er ststj. bjuggu við fyrir 15 árum sögð,
eins og þau voru, að við myndi blasa
lxálfgildings reyfarasaga, er byrjendur
innan stéttai'innar liefðu næslum löxxg-
un til að liyggja í ætt við sögur Vel-
lýgna-Bjarna, svo stórt er stökkið. —.
Vill nú ckki ritstj. Símabl. eða annar,
er knnuleika liefur til, fletta blaðsíð-
unx þessarar sögu liér í blaðinu? —
Skyldi ekki þeim, er hér stóðu fyrstir
að störfum, í upphafi liafa virzt þeir
standa áhaldafáir frammi fvrir verk-
efni, er mimxir á það helzt, að liöggva
í klett, árangursleysið stæði glottandi
álengdai', uppgjöfin einasta lausnin.
Þeir, senx vilja sigur, vinna hann að
lokum, þeir sem vinna réttu máli, eiga
vopn sem bíta, ef ekki í dag, þá á
xnorgun. — Og ldetturinn bifast, veg-
urinn opnast; það birtir.
Þótt gleðjast megi yfir unnum sigr-
um þessa fámenna og tlreifða félags,
verður fundai'gerð síðasta fundar ekki
lesin, án þess að við augum blasi sú
staðreynd, að enn er ærið margt óunn-
ið, enn bíða átök og verkefni. En nú
lxafa unnir sigrar skapað trú á það, að
til einhvers sé að vinna. Sé eldur áhug-
ans og trúin á sigur réttlætismála enn
jafn lifandi og hún hlýtur að hafa ver-
ið á fyrri árurn fél., getur fullnaðar-
sigur ekki vexáð langt undan landi. Til
þess er gott að hugsa.
Æskilegt lxefði vei'ið að ræða hér i
blaðinu ýmsar ályktanir og' kröfur, er
samþykktar voru á siðasta fundi. Þess
er ekki kostur. En smágrein i síðasta
blaði um stai’fsþreytuna minnir á eina
af mörgum ályktunum síðasta fundar,
cn liún hljóðar svo:
„Fundui'inn beinir því til allra fé-
lag'a deildarinnar, að fylgja ákvæð-
um um rolof opinberra starfsmanna,