Dagblaðið Vísir - DV - 06.05.2006, Blaðsíða 20

20 LAUCARDAGUR 6. MAÍ2006
Helgarblað DV
vinuin" Maddýjar og Friðriks," seg-
ir Erla Ruth. „Móðir Jónasar og
systir og ég held dóttir líka, komu
5 hiins vegar að borðinu til okkar eftir
0 minningarathöfn sem haldin var á
vegum Snarfarafélagsins skömmu
síðar og vottuðu samúð sína."
„Líkt og honum leiddist í
réttarsal"
Hvernig leiö ykkur í réttarsaln-
um, að sjá Jónas Garöarsson íjyrsta
skipti, viö fyrirtöku málsins?
„Ég hef ekki áður hitt þennan
mann og aldrei upplifað svo magn-
aða reiði fyrr," svarar Guðný. „Fann
fyrir þeirri mestu reiði sem ég hef
á ævinni upplifað. Á meðan þessi
maður nýtur réttarstöðu sakbom-
ings hefur hann alla þessa mán-
uði haft fullan aðgang að fjölmiðl-
um, fjarskiptum og ótakmarkaðar
heimsóknir verið leyfðar meðan
á sjúkrahúsvist stóð. Hann gat að-
lagað sögu sína í takt við umfjöllun,
tjáð sig opiriberlega og þau hjón-
in jafnvel lagt á ráðin. Þetta hlýtur
að vera galli í okkar réttarkerfi. Ég
spyr: Af hverju var hann ekki sett-
ur í einhvers konar einangmn, svo
brodegur sem hann er? Framkoma
Jónasar og fas allt byggist á hroka,
kæmleysi og leikaraskap, í réttar-
salnum studdist hann til dæmis við
hækju, en ég tók eftir því að hann
gleymdi sér á stundum," segir hún
og þetta er í eina skiptið í viðtalinu
sem hún hlær.
Erla Ruth var líka viöstödd þing-
festingu málsins:
„Ég veit það eiginlega ekki
hvemig ég á að lýsa líðan minni.
Það var sambland af svo mörgu.
Það sem kom mér samt mest á
óvart var hvað Jónasi virtist vera
sama. Einhvem veginn ekki vottur
af neinu. Bara eins og honum leidd-
ist! Þarna var verið að birta honum
ákæm fyrir tvöfalt manndráp af gá-
leysi, brot á siglingalögum, ölvun
og stórfellda vanrækslu. Aðalmál-
ið virtist vera hvenær lögfræðingur
hans hefði tíma til að sinna þessu
„h'tilræði". Virtist íyrst hafa tíma
fyrir aðalmeðferð málsins rúmum
átta vikum eftir birtingu ákæru. En
ef ég hef skilið það rétt er venjan sú
að aðalmeðferð sé yfirleitt í kring-
um tveimur vikum eftir birtingu
ákæru. Baldur, bróðir Friðriks, og
Amar Freyr, yngri sonur Maddýjar,
sátu beint fyrir aftan Jónas og verj-
anda hans í réttarsalnum og horfðu
upp á verjandann fletta dagbókinni
sinni. Hverri auðu blaðsíðunni á
fætur annarri. Ég vona sannarlega
að þetta sé ekki upphafið á ein-
hverjum leikþætti."
Sgg

Endurkjöri mótmælt
Svo var hann endurkjörinn for-
maöur Sjómannafélags Reykjavík-
ur í nóvember...
„Já, og við Baldur, bróðir Frið-
riks, sendum mótmæli til Sjó-
mannafélagsins og Sjómannasam-
bands íslands," segir Erla Ruth.
„Við bentum á í bréfi okkar þann
18. nóvember hvort uppstillingar-
nefnd Sjómannafélags Reykjavíkur
fyndist það forsvaranlegt að bjóða
sjómönnum upp á formann sem
ætti mögulega yfir höfði sér dóm
fyrir tvöfalt manndráp af gáleysi.
Við spurðum hvort ekki væri ráð-
legt að ffesta kosningu þar til rann-
sókn málsins væri lokið, þar sem
það getur varla verið hagur sjó-
manna í Sjómannafélagi Reykja-
víkur að sitja uppi með dæmdan
mann. Við fengum aldrei svar frá
Sjómannafélagi Reykjavíkur. Hins
vegar svaraði formaður Sjómanna-
ilÍtlllíÉa

félags íslands, Sævar Gunnarsson,
að þeir hefðu ekki vald til að skipta
sér af innri málefnum stéttarfélaga
sambandsins, þar með talið kosn-
ingu til trúnaðarstarfa."
„Já, það sló okkur verulega þeg-
ar Jónas, maðurinn sem er sakað-
ur um að hafa orðið valdur að bana
tveggja í sjóslysi og stefnt lífi bæði
11 ára sonar síns og eiginkonu í
voða, var sjálfkjörinn sem formað-
ur Sjómannafélags Reykjavikur,"
segir Auður. „Hvernig getur slíkt
gerst í siðmenntuðu samfélagi?"
„Eiga aðilar að Sjómannafélagi
Reykjavíkur ekki kost á betri mál-
svara? Þetta er aumkunarverður
smánarblettur á orðstír félagsins,"
bætir Guðný við.
Fjölmiðlar
Hvernig hefur þetta mál haft
áhrifá lífykkar, fjölmiðlaumjjöllun
og slíkt? Hafa fjölmiðlar sýnt ykkur
tillitssemi?
„Ég gat hvorki horft á sjónvarp-
ið né flett dagblöðunum fýrst á eft-
ir," segir Auður. „Það var ekki fyrr
en löngu seinna að ég fletti dag-
blöðunum og las allt sem tengdist
slysinu. Þegar vinur Jónasar kom
með yfirlýsingu í DV um að hann
„teldi óhugsandi að Jónas hefði
verið við stýrið" fylltist ég heiftar-
legri reiði. Eg varð reyndar svo reið
að ég hringdi í viðkomandi og sagði
hvað mér og öðrum aðstandend-
um fyndist um slíkan rógburð og
rógbera. Ekki fannst okkur mikið
um tillitssemi þegar myndavélum
var beint inn í salinn við minning-
arathöfnina. Það var verulega trufl-
andi. Að öðru leyti hefur umfjöllun
fjölmiðla verið túlitssöm."
Guöný las allt og fylgdist með
öllum fréttum. Hún á allar úrklipp-
ur sem tengjast málinu:
„Þannig get ég farið yfir ýmis at-
riði og séð hvað sagt var opinber-
lega," segir hún. Einnig hefur hún
safnað að sér öðrum upplýsingum
er tengjast málinu beint eða óbeint.
Hún segir fjölskyldur beggja hafa
ákveðið í sameiningu að tjá sig ekki
opinberlega fýrr en að réttarhöld-
um kæmi og telur flesta fjölmiöla
hafa fjallað faglega um málið til
þessa.
Það sama gildir um Erlu Ruth:
„Ég las allt og hlustaði á allt. Varð
þó að draga andann djúpt áður.
Mér finnst fjölmiðlar hafa sýnt til-
litssemi. Hins vegar hafa þeir Birg-
ir Hólm, gjaldkeri Sjómannafélags
Reykjavíkur, og formaðurinn sjálf-
ur, Jónas Garðarsson, farið fullgeyst
í að halda sakleysi formannsins
á lofti og traðkað í leiðinni illi-
lega á nöfnum Maddýjar og Frið-
riks. Birgir með þá yfirlýsingu sem
Auður nefiidi og síðar aðspurð-
ur um mál Jónasar vegna endur-
kjörs hans sem formanns svaraði
Birgir að þeir reyndu að hugsa ekki
um það... tækju á því máli þegar
tíl kæmi. Manni verður eiginlega
orða vant þegar maður les svona
svör. Fyrirgefið, en við erum að tala
um tvö mannslíf, brot á siglinga-
lögum, skipstjórinn undir áhrifum
áfengis, engin notkun á björgun-
arhlutum eða leiðbeining um þá,
barn um borð...! Og formaðurinn
sjálfur svarar aðspurður í DV 15.
desember 2005 hvort einhver ann-
ar hafi verið undir stýri bátsins eft-
ir að hafa neitað að hafa verið þar
sjálfur: „Ég vil ekkert segja um það."
Bætir svo við að viðkvæmt sé fýrir
hann að tjá sig um málið enda haf-
ið fólkið sem fórst verið náið vina-
fólk hans. Bíddu, bíddu... hvað er
hann að bera upp á þau? Hentugt
EI I 1-fcFjf E! i t t H ’

■
■ A i
|W

að hvorugt þeirra getur svarað fýr-
ir sig! Stíngur líka gífurlega í stúf að
aðstandendur þessa „nána vina-
fólks" Jónasar fengu ekki svo lít-
ið sem eitt h'tíð samúðarskeytí frá
honum. Obbosí... bara gleymdi
því!"
Ástin spyr ekki um aldur
Segiö mér af Friðriki. Það var
mikill aldursmunur á þeim. Hafði
þaö einhver áhrifá ykkur?
„Ég fékk að hitta hann fyrst enda
er ég elst," segir Guðný og brosir.
„Þau buðu mér út að borða. Hann
var reglulega skemmtilegur og mér
líkaði strax vel við þennan unga
kærasta systur minnar. Hann var
yndisleg manneskja, má segja að
þau hafi dregið fram það besta í fari
hvors annars og haft jákvæð áhrif
hvort á annað. Hann var fjörkálfur,
og hún líka, en kannski þó haldið
aðeins í skottíð á honum! Að sjálf-
sögðu kom það upp á einhverju
tímabili að þau ræddu um þennan
aldursmun. Friðrik var hins vegar
þroskaður og Maddý ung í anda og
þau pössuðu afskaplega vel saman.
Ég held að þau hafi aldrei upplifað
neina fordóma vegna aldursmun-
ar. Á einhverju viðkvæmu augna-
bliki spurði Maddý mig álits og ég
svaraði því til að aldur væri afstæð-
ur og enginn vissi sína ævi fýrr en
öll væri, því skyldu þau bara njóta
þess að vera saman. Ekki óraði
okkur fyrir að endalokin yrðu svo
skammt undan."
Auöur tekur undir þetta:
„Aldur er svo afstætt hugtak.
Ég hafði aldrei neinar áhyggjur því
það var svo greinilegt hve ástfang-
in og hamingjusöm þau voru. Það
eitt skiptí máli. Friðrik var, eins og
Maddý lýstí honum, „góður í gegn".
Erla Ruth segist alveg viöur-
kenna aö sér hafi brugðiö ífyrstu:
„Og ég var svo sem ekkert að
auglýsa þetta svona í byrjun," segir
hún brosandi. „En eftír að hafa séð
þau saman, þá var greinilegt að ald-
ursmunurinn skiptí engu máh. Það
voru þau sjálf sem skiptu máli."
Leitað að tilgangi
Oft er sagt að hörmuleg lífs-
reynsla hafi einhvern tilgang. Teljiö
þið svo vera?
Guðný verður fyrst til svars:
„Sagt er að allt hafi sinn tilgang
og ég kom að því áðan að eftír lát
Maddýjar og Friðriks hefur Og Vod-
afone tileinkað sér staðsetningar-
tækni og einnig má geta þess að
lögreglan hefur nú fengið farartæki,
sem gerir þeim kleift að fylgjast
með og hafa eftírlit með sjófarend-
um, kannski það minnki líkumar
á að eigendur skemmtíbáta setjist
við stýri, drukknir!"
„Mér finnst erfitt að sjá ein-
hvern tilgang með því," segir Auð-
ur. „Maður reynir að hugga sig við
að þau hafi haft eitthvert æðra hlut-
verk."
„Ég veit ekki hvort þetta hafi haft
einhvem tilgang," svarar Erla Ruth.
„Maður reynir ahavega á fuUu að
finna einhvers konar tUgang, þó
ekki sé nema tíl þess að gera okk-
ur hlutina bærUegri. Við, fjölskylda
Maddýjar, ásamt fjöskyldu Friðriks
ákváðum fljótlega að stofna minn-
ingarsjóð í þeirra nafni í þeim til-
gangi að stuðla að auknu öryggi tíl
sjós."
„Okkur finnst líka að aðkoma
Neyðarlínunnar að björguninni
þarfnist frekari skoðunar, ýmsu sé
þar enn ósvarað, en í þessu tilfelli
skiptu mínúturnar þar tíl leit hófst
svo óskaplega miklu máh. Vonandi
r ejB aei

verður þessi atburður tíl þess að
starfshættir Neyðarlínunnar verði
betrumbættír," segir Guðný og syst-
ur hennar taka unair það.
Hún verður alltaf hjá okkur
Hvers saknið þiö mest viö að
hafa Maddý ekki lengur hjá ykkur?
„Við Maddý vomm svo góðar
vinkonur, gerðum svo margt sam-
an,“ segir Auður. „Ég sakna þess
að geta ekki hitt hana aftur, tal-
að í síma, hlegið saman, fá brand-
ara með netpóstí - hún var sérlega
iðin að senda mér ljóskubrandara -
ferðast með henni, farið í búðaráp,
að hún komi brosandi og hlæjandi
með Rebba, hundinn sinn, inn um
dyrnar á heimili mínu. Ég sakna
þess að geta ekki lengur leitað ráða
hjá henni... ég sakna ahs."
„Ég sakna mest gleðinnar sem
fylgdi henni," segir Erla Ruth.
„Ferskleikans sem fylgdi henni iðu-
lega þegar hún kom."
„Maddý var litríkur persónu-
leiki og mikiU gleðigjafi," segir Guð-
ný. „Ég sakna reyndar aUs í hennar
fari, bæði kosta og ókosta."
Hvernig upplifiö þiö sorgina,
hafiö þið getaö unnið hana fráykk-
ur?
Guðný svarar fyrir hönd þeirra
aUra: „Nei, það verður enginn ffið-
ur í okkar sálum fýrr en réttlætinu
hefur verið náð og við, fjölskylda
Maddýjar, vUjum treysta því og trúa
að dómstólar muni komast að réttri
niðurstöðu. Við trúum því að réttar-
kerfi þessa lands dæmi sakboming-
inn svo fyrirmynd megi verða af."
Finnst ykkur þiö vera búnar aö
kveðja hana endanlega?
„Nei, alls ekki," svarar Auður.
„Hún verður aUtaf hjá okkur. Það
líður ekki sá dagur að ég hugsi ekki
til hennar, sakni hennar, grátí hana.
Ég sakna hennar svo óendanlega
mUdð..."
Undir þetta tekur Erla Ruth:
„Nei, það verður aldrei. Hún Uf-
ir áfram í öllum þeim dásamlegu
minningum sem við eigum um
hana."
„Já, hún lifir í hjörtum okkar
allra sem hana elskum," segir Guð-
Égheftekiöeftirþvííkvöld, Guð-
ný, aö þú talar alltaf um Maddý í
nútíö...
„Já, það er líkast tíl óvart, hún
var jú partur af mínu lífi aUa hennar
ævi og verður hlutí af mínu h'fi aUa
mína ævi. Kannski að mér finnist
hún bara nálæg."
Finnst ykkur systrum Maddý
líka vera nálcegtykkur?
„Já, minningin um hana yljar
öUum stundum," segir Auður.
„Ég segi börnunum mínum að
þeir ástvinir okkar sem eru dán-
ir heyri til okkar þegar við tölum
við þá, hvort sem það er upphátt
eða í huganum," svarar Erla Ruth.
„Að þeir komi þegar við hugsum tU
þeirra. Sjái okkur og getí klappað
okkur og kysst. Mér finnst gott að
trúa þessu og hugsa oft til Maddýj-
ar. Stundum heUsa ég bara rétt að-
eins upp á hana og fæ bros. Finnst
ég meira að segja hafa fundið fyrir
kossi á kinn!"
Að lokum
Fjölskyldur og ástvinir Madd-
ýjar og Friöriks kvöddu þau á
sólbjörtum haustdegi með því aö
strá blómum á spegilbjartan sjó-
inn. Sjóinn, sem þá virtistsvo sak-
laus að sjá. Sjóinn sem tók til sín
tvcer ástfangnar og hamingju-
samar manneskjur í blóma lífs-
ins. Fólk, sem átti svo margt eft-
ir aö upplifa. Fólk sem skilur eftir
sig bjartar ogfallegar minningar í
hugum þeirra sem til þekkja. Tár-
in semféllu viö aö rifja upp þenn-
an sársaukafulla atburö voru líka
tár þakklœtis fyrir þau spor sem
gengin voru saman. Viö Ijúkum
viðtalinu eins og það hófst, á orö-
um úr minningargrein Guönýjar
til litlu systur sinnar:
„Á Skarfáskeri sitja tveir máv-
ar, þögul vitni um harmleik þann,
er sjórinn tók hana systur mína og
hennar ástkæra sambýlismann."
annakristine@dv.is
L-
ÍiiminiifO'iliiii