Freyr - 01.11.1983, Page 15

Það er engu jafnvægi að spilla á örfoka landi
Viðtal við Stefán H. Sigfússon, fulltrúa hjá Landgræðslu ríkisins
Jafnframt viðtalinu við Svein Runólfsson landgrœðslustjóra hér að framan átti
fréttamaður Freys viðtal við fulltrúa hans, Stefán H. Sigfússon, en verkefni hans er
m. a. að sjá um áburðardreifingu með flugvélum.
Hvernig er háttað uppgræðslu örfoka
lands?
Við erum með tvær áburðarflug-
vélar, litla vél sem ber 800 kg í
hverri ferð og Douglas-vélina,
sem Flugfélag íslands gaf Land-
græðslunni á sínum tíma og ber 4
tonn í hverri ferð. Atvinnuflug-
menn fljúga þeirri vél í sjálfboða-
vinnu.
Þegar umsvifin voru sem mest,
þ. e. meðan þjóðargjöfin var í
gangi, dreifðum við árlega um
3000 tonnum af áburði og fræi
með þessum tveimur vélum. Núna
eftir að við erum farnir að vinna
samkvæmt Landgræðsluáætlun II,
þá er þetta magn komið niður í
helming þess sem áður var eða um
1500 tonn. Þetta er geysilegur
samdráttur. Það var að vísu stefn-
an að draga aðeins úr þessu með
nýrri landgræðsluáætlun og beina
þá fjármagninu í annað, en magn-
ið hefur minnkað um helming sem
stafar fyrst og fremst af stórhækk-
uðu áburðarverði.
Nú, það hefur í áranna rás hald-
ist nokkuð fast hlutfall milli
áburðardreifingar í landgræðslu-
girðingarnar og dreifing á vegum
bænda, þannig að um 50—60% af
áburðinum fer í landgræðslugirð-
ingar. Hinn þátturinn, uppgræðsla
örfoka svæða, er að langmestu
leyti unninn í samvinnu við bænd-
ur. Það liggur nokkuð beint við að
rækta upp örfoka land í og við
afréttargirðingar. Við höfum lagt
mikla áherslu á þetta og teljum
okkur með þessu vera að ná fram
verulegri beitarstjórnun. Bæði
aukum við með þessu við beitar-
landið og drögum úr ásókn í við-
kvæm beitilönd, sem hærra liggja.
Að sjálfsögðu er hægt að beita
þessi örfoka lönd mun meira og í
sjálfu sér þá gerist ekkert þótt við
ofbeitum þau, þarna erum við
bara að framleiða fóður.
Hver stendur straum af því?
Landgræðslan sér undir öllum
kringumstæðum um flugið og
dreifinguna. Það er svo samnings-
atriði hverju sinni hve mikinn, eða
hvort Landgræðslan tekur þátt í
að borga áburð og fræ. Það fer
eftir mati okkar og- gróðurfars-
rannsóknum á því hve mikla þörf
við teljum á beitarstjórnun á við-
komandi svæði. Það getur verið
allt að helmingi sem Land-
græðslan greiðir, en það fer að
sjálfsögðu minnkandi eftir því sem
samdrátturinn verður meiri þann-
ig að nú er svo komið að við
förum ógjarnan yfir Vá í kostnaði.
Aftur skipta heimamenn þessu
á misjafnan hátt milli sín. Sums
staðar greiða sveitarfélögin eða
upprekstrarfélög áburðinn, en
annars staðar er kostnaðinum
skipt á milli fjáreigenda og sveit-
arfélagsins í heild.
Hvernig skiptist áburðardreifingin á
flugvélarnar?
Ef flugvöllur er skammt frá því
Áburðarflugvélin TF-TÚN að landgrœðslustörfum í Vestmannaeyjum eftir gosið 1973.
FREYR — 863