Freyr - 15.12.1989, Blaðsíða 17

Hann sagði sögu, sem ég man ekki
hvernig var, en ég bað alla við-
stadda að hlæja eins og það ætti
lífið að leysa strax að lokinni
frásögn. Mikið lifandis ósköp gat
fólkið hlegið þarna á skipinu. Skip-
stjórinn tók ofan og sagði að ég
væri sá besti túlkur, sem hann
hefði fyrir hitt á langri æfi, því að
fáir hefðu hlegið að þessari sögu
fram til þessa.
Þá hittum við Lloyd og
Skandinaviska kórinn
Það var snemma í sumar sem
hringt var í mig frá Winnipeg. í
símanum var Lloyd Christianson,
en hann er af íslenskum ættum.
Erindið var að fá væntanlega þátt-
takendur í bændaferð, að syngja
með nýstofnuðum kór í Winnipeg
en kórfélagar voru allir ættaðir frá
Norðurlöndum. Ég sagði Lloyd
eins og var að ég vissi bara ekki
hvort fólkið sem yrði með gæti
sungið. Hann var nú alls ekki á því
og sagði: „Hópurinn, sem þú varst
með í fyrra söng svo ljómandi vel“.
Ég sagði þetta væri allt annað fólk.
að vísu væru tveir með, sem voru í
fyrra, þeir Jón í Fjalli og Guð-
mundur í Björk. Það var sama
hvað ég reyndi að mótmæla, það
kom fyrir ekki og nú gaf ég mig og
sagði að við gætum svo sem reynt
að syngja með þeim. Við gætum
kannað það.
Kvöldið sem við komum úr sigl-
ingu eftir Rauðánni mætti allur
Skandinaviski kórinn á hótelinu.
Þau voru með söngstjóra með sér
og píanóleikara. Fyrst söng kórinn
og síðan var ætlunin að við tækjum
undir. Það var skipað niður í radd-
ir. Síðan var sungið „Stóð ég úti í
tunglsljósi". Það hljómaði ekki
nógu vel, en við bættum framburð-
inn all mikið.
Nokkur lög tókum við svo með
þeim. Ég held að söngstjóranum
hafi ekkert þótt til söngsins koma
hjá okkur. Þó sagði hann ekki
neitt. Ég samþykkti fyrir hönd
okkar fólks að við kæmum á aðra
æfingu í Gimli tveim tímum áður
en kórinn átti að syngja þar. Þetta
Helgi Tómasson úti í Heklueyju var
ekki hrifinn af stjórnvöldum en að
öðru leyti var hann ánœgður með
lífið. Parna er hann að frœða Prúð-
mar á Miðfelli, Valdimar Helgason
úr Reykjavík, Ingólf á Grœnahrauni
og Guðmund á Porvaldsstöðum.
var ósköp Ijúft fólk í kórnum. mér
fannst hálf leiðinlegt að segja
hreint út að við gæturn ekki sungið
með þeim.
Niðurstaðan varð þó sú að við
stóðum upp í garðinum í Gimli og
tókum undir þegar kórinn söng
„ísland ögrum skorið".
Svo sungum við þrjú lög á
skemmtun, sem þjóðarbrotin frá
Norðurlöndum héldu í Winnipeg
19. ágúst. Við fórum upp á svið og
sungum þau lög sem við höfðum
sungið nokkrum sinnum í ferð
okkar. Það var nokkuð mikið
klappað, en þarna voru um 300
manns.
Við hittum Helga Tómasson í
Mikley
Laugardaginn 5.ágúst fórum við
frá Gimli. Þar koin vinur okkar
Emil Pitura, en hann hefur verið
bílstjóri í bændaferðum okkar flest
árin. Þetta er hinn þægilegasti
maður. hörku bílstjóri og aldrei
nema elskulegheitin. Við tókum
stefnuna norður. Stönsuðum að-
eins við minnisvarða Vilhjálms
Stefánssonar í Árnesi. Þaðan var
svo haldið í Heklueyju, eins og
Mikley heitir nú. Hitinn hafði
hrapað niður í 13° á C úr 36°. Nú
fannst okkur ægilega kalt, það var
farið í töskurnar og náð í yfirhafnir
og peysur. Helgi tók vel á móti
okkur eins og venjulega. Við
gátum ekki haldist við úti, fórum
inn í hús til þeirra hjóna. Þar var
drukkið kaffi og bjór. Síðan var
haldið til kirkju, þar sagði Helgi
Parna er sungið með tilþrifum. Ekki voru allir sammála því að stjórnandinn
kynni að slá taktinn.
24. DESEMBER 1989
Freyr 999