Freyr - 15.12.1989, Síða 21

gæti fengið sér hressingu á barn-
um, án þess að þurfa að borga fyrir
það sjálfir“ Þetta var nú auðvelt að
skipuleggja. Við slógum saman og
borguðum fyrir fram fjögur glös á
mann af bjór eða öðru sem þeir
mundu vilja drekka. Þetta var
býsna skemmtileg samkoma.
Flestir voru orðnir nokkuð aldrað-
ir, en innan um voru börn niður í
tveggja ára aldur eða svo. Þarna
þekkti fólkið ekki hugtakið kyn-
slóðabil. Ungu piltarnir dönsuðu
við mæður sínar og ömmur eins og
ekkert væri sjálfsagðara. Þarna
reyndist vera fremur lítið framboð
af herrum fyrir okkar dömur, en
þær gerðu sér að góðu að dansa
saman.
Það var lítið duflað, minna
drukkið, en mikið dansað. Við
komum heim á hótel kl. 02, öll
fremur þreytt eftir langan og
strangan dag.
Nú var haldið til Minneapolis
Við áttum rólegan dag í vændum,
því að ekki var ætlunin að aka
lengra en til Fargo í Norður-Da-
kota. Það tók okkur aðeins þrjár
klst. Þar komum við okkur fyrir á
litlu hóteli við hraðbrautina.
Reyndar fengum við okkur há-
degisverð á veitingahúsi sem heitir
Royal Fork, en þau eru víða í
Bandaríkjunum þessi veitingahús.
Þarna er hlaðborð með miklu úr-
vali af alls konar réttum, síðan geta
menn valið um eftirrétti og drukk-
ið að vild af ropvatni og ávaxta-
safa. Þessi máltíð kostaði $ 5.00 á
manneða semsvararískr. 300. Það
er eins og kaffi með jólakökusneið
á betri veitingastöðum hér á landi.
Daginn eftir var ákveðið að gefa
sér tíma og fara í stóra verslunar-
miðstöð sem var skammt frá hótel-
inu okkar, áður en við héldum
áfram til Minneapolis.
A leið okkar til Minneapolis
gerðum við stuttan stans í bænum
Alexandria, sem er þekktur fyrir
rúnastein sem fannst þar í jörðu
fyrir um 60 árum. Á þeim steini er
greint frá för víkinga eftir Rauð-
ánni. Stundum er bærinn kallaður
Þarna er ungfrú ísland á íslendinga-
daginn i Gimli.
fæðingarstaður Ameríku. Við
fórum á safnið og síðan var haldið
áfram.
Ég hefi áður sagt frá Minneapol-
is hér í Frey svo að það er ekki
ástæða til að endurtaka það. Sama
söngkona var á barnum á hótelinu
okkar og var fyrir þrem árum og
söng sömu lögin, m.a. Litlu flug-
una, sem mig minnir að Hjalti Jak-
obsson garðyrkjubóndi hafi kennt
henni um árið. Karlarnir í hópnum
reyndu að kenna henni ný lög en
árangur var heldur slakur. Starf-
andi er íslenskur kvennaklúbbur í
borginni sem heitir Hekla. Við
borðuðum með konum í klúbbn-
um og eiginmönnum þeirra. For-
maður Heklu er Patricia Allred.
Hún er af íslenskuin ættum en talar
lítið sem ekkert íslensku. Það eru
fáir sem geta talað íslensku þar í
borg. Eftir að hafa gist í þrjár
nætur á ágætu hóteli, var haldið
aftur í norður í átt til Kanada.
Komið við í Duluth
Það var kominn fimmtudagur 17.
ágúst. Veðrið var nákvæmlega eins
og við vildurn hafa það. Komið var
til Duluth um miðjan dag. Þar
hafði ég pantað gistingu á Best
Western hóteli, sem er í miðborg-
inni. Duluth er mjög falleg borg
með um 40 þúsund íbúa. Borgin er
við vesturbakka Superiors vatns-
ins.
I Duluth er næstmesta útflutn-
ingshöfn í Bandaríkjunum, næst á
eftir New York. Þar eru gríðarstór-
ar korngeymslur og þaðan er flutt
út korn bæði frá kornræktarsvæð-
um Bandaríkjanna og Kanada.
Auk þess er flutt um höfnina mikið
af járngrýti. Skammt fyrir norðan
Duluth er miklar málmnámur.
Þennan fyrri dag var aðallega
farið í verslanir.
Seinni daginn fengum við leið-
sögumann frá ferðamálaráði
Duluth til fara með okkur í skoð-
unarferð um borgina. Síðan fórum
við siglingu um hafnarsvæðin í
borgunum tveim, sem standa and-
spænis hvor annarri við vatnið.
Hin borgin er Superior og er í
Wisconsin, en Duluth er í
Minnesota.
Farið var snemma á fætur dag-
inn eftir, því að við ætluðum okkur
að vera í Winnipeg ekki seinna en
kl. fjögur síðdegis en þangað voru
rétt um 700 km. Við vorum ekki
komin inn áhótel fyrren kl. fimm.
Þá þurftum við að hafa hraðann á
því að við áttum að mæta á
skemmtun hja norrænu þjóðar-
brotunum kl. hálf sjö. Eins ég hefi
sagt frá áður sungum við nokkur
lög við góðar undirtektir.
Eg læt þessari frásögn lokið. Því
að ef ég héldi áfram mikið lengur
færi ég að endurtaka það sem áður
hefur verið sagt í fyrri frásögnum
hér í Frey af bændaferðum í
Kanada.
Bann við geisluðum mat
Sænska þingið og ríkisstjórnin
hefur ákveðið að frá og með 1. júlí
1990 verði bannað að geisla mat-
væli til að auka geymsluþol þeirra
sem og að flytja þau inn.
Lantmannen nr. 17/1989.
24. DESEMBER 1989
Frevr 1003