Freyr - 15.06.1992, Qupperneq 38

510 FREYR
12.’92
Götumynd frá Makadan. (Ljósm. G.A.J.).
lásum köngla af trjánum og
skárum sprota, eftir því sem við
átti. Ströndin sneri beint út að
Kyrrahafinu, og var á trjánum að
sjá að þarna gæti blásið hressilega,
þegar sá gállinn væri á veðrinu. Því
eru tegundir frá þessum stað mjög
áhugaverðar til tilrauna hérlendis,
vegna þess hve veðurfarslegar að-
stæður eru að mörgu leyti líkar. og
ef eitthvað er heldur erfiðari þar en
hér.
Við vorum um síðir kallaðir til
húsa til matar og drykkjar, en fyrst
þurfti Nikolaj að taka sundsprett í
Kyrrahafinu. Ekki treysti neinn
sér til að fara í fötin hans hvað það
varðaði, enda bæði sjórinn kaldur
og hráslagalegt í lofti. í fjörunni
hafði fólk slegið upp eld í hlóðum
og var að hita sér mat eða steikja.
Stórgrýtt fjaran var ekki sá allra
heppilegasti staður sem hægt var
að hugsa sér til eldunar undir ber-
um himni, ekki síst þegar smábarn
var með í för.
Inni beið okkar steikt svínakjöt,
brauð, tómatar og gúrkur ásamt
bjór og vodka. Parna sátum við
drjúga stund við mat og drykk og
ræddum saman eftir því sem mála-
kunnátta gestgjafa okkar leyfði.
Við Tómas höfðum með okkur
rússneskt lexíkon, og reyndum að
spreyta okkur á ýmsum orðatil-
tækjum og framburði, en árangur-
inn upp og ofan, eins og gefur að
skilja á fyrsta degi. Þarna kom
strax í upphafi fram eindreginn
vilji heimamanna til að gera ferð
okkar eins ánægjulega eins föng
voru á, og varð á stundum að halda
aftur af þeim í þeirri ætlan þeirra.
Síðla dags héldum við aftur heim
á leið og var gott að hvíla sig, ekki
eftir erfiðan dag, heldur eftir langa
ferð og mikinn tímamun, en
Porsteinn Tóinasson, Tómas Por-
steinsson ogJón Loftsson viðgróður-
athuganir.
nokkurn tíma tók að hrista hann af
sér. Við horfðum um stund á sjón-
varpið, og þótti það ekki ýkja
merkilegt sem í því var. Þarna voru
til dæmis sýndar þriðjaflokks hryll-
ingsmyndir frá Bandaríkjunum,
sem búið var að talsetja á rúss-
nesku.
18. ágúst, sunnudagur.
Við risum úr rekkju á níunda
tímanum, í sólskini og fínasta
veðri. Eftir morgunmat var haldið
út á skrifstofur landbúnaðarstofn-
unar Magadan, þar sem Nikolaj
réð ríkjum. Þangað var stuttur
spölur frá hótelinu og lá leiðin yfir
aðaltorg bæjarins. Þar var setið um
stund og ráðið ráðum sínum, og
bættist nú í hópinn Alexis, sem var
aðstoðarforstjóri stofnunarinnar,
þrekinn. svarthærður og talaði
hrafl í ensku.
Kunningjakona Þorsteins frá
fyrri tíð, Stasja Bergotento. hafði
komið í heimsókn til hans um
morguninn. Hún er grasakynbóta-
fræðingur, dugnaðarleg að sjá og
hafði skipulagt ferðina sem farin
var fyrir tveimur árum til Magad-
an. Þá var maður hennar aðstoðar-
forstjóri stofnunarinnar. en eitt-
hvað höfðu þau mál skipast á ann-
an veg.
Eftir nokkra hríð var nú gengið
til bílanna og átti nú að skoða
„vildmarken“. í hópinn hafði sleg-
ist blaðamaður, sem vann á blað-
inu „Provinsen" eða „Lands-
byggðin". Hann átti vídeóvél og
skyldi nú taka myndir af hópnum.
Sá galli var á því að japanskt sjón-
varpskerfi og rússneskt passaði
ekki betur saman en svo að ekkert
hljóð heyrðist þegar vídeomynd-
irnar voru sýndar í sjónvarpi, og
þær voru einnig svarthvítar.
Ekið var nokkra hríð í Volgunni
og Rússanum út fyrir bæinn. Stutt-
ur stans var gerður í nálægu sveita-
þorpi til að kaupa nauðsynjar. Við
urðum fyrir verulegu áfalli að sjá
verslunarhúsakynnin. enda fá-
tæktin veruleg að sjá. Hrátt kjöt,
hrár fiskur og önnur viðkvæm mat-
væli lágu óvarin í hita og flugna-