Skátablaðið - 01.08.1947, Síða 11

stúJkunum er ekki treyst til að koma upp
góðu landsmóti fyrir stúlkur eingöngu,
þrátt fyrir það að þær hafa áður staðið fyrir
ágætum landsmótum t. d. mótinu í Vatns-
dal, sem allir rómuðu og mótinu við Eyja-
fjörð, sem mér er kunnugt um að var í alla
staði vel undirbúið og skipulagt, en því
miður illa sótt af öðrum en Akureyringum.
Hvort stúlkurnar vantreysta getu sinni í
þessu efni eða hvort aðrir vantreysta þeim
skal ég ekkert um segja en ég'trúi því tæp-
lega að öll kvenskátafélög á Suðvesturlandi
geti ekki leikið það eftir í sameiningu, sem
kvenskátar á Akureyri gátu hjálparlaust,
eða verður hin svokallaða sameining
stúlkna drengjaskáta til þess að kvenskátar
hvorki vilja eða geta staðið á eigin fótum?
Nú er búið að ákveða þetta fyrsta sam-
eiginlega landsmót og tjáir ekki að tala um
það, enda þótt útlendum gestum kunni að
þykja það nokkuð nýstárlegt. Nú er að
finna það heppilegasta form fyrir móti
þessu, sem verða má og þótt það sé að
sjálfsögðu verk þeirra, sem um mótið eiga
að sjá vil ég leyfa mér að nefna nokkur
atriði.
Þótt mótið sé sameiginlegt tel ég sjálfsagt
að töluverður spölur (t. d. 1 til 3 km.) verði
milli tjaldbúðasvæða drengja og stúlkna
og hvort kynið lifi sínu tjaldbúðalífi og
vinni sín útilegustörf algerlega útaf fyrir
sig og enginn samgangur verði milli tjald-
búða stúlkna og drengja nema um nauðsyn-
leg erindi eða opinber heimboð hópa eða
félaga sé að ræða.
Sétning mótsins og mótsslit verði sam-
eiginleg, einnig a. m. k. einhverjir varð-
eldar og ef til vill einhverjar ferðir og
leikir.
Unnið verði í sameiningu að undirbún-
ingi á mótstaðnum áður en þátttakendur
mótsins mæta, og dagskrá mótsins verði
í aðal atriðum samin fyrirfram með tilliti
til beggja tjaldbúðanna.
Hin raunverulega stjórn stúlknatjald-
búðanna sé eingöngu í höndum kvenskáta
og karlmenn hafi alla stjórn í tjaldbúðum
drengjanna.
Margt fleira hefi ég hugsað um þetta
sameiginlega mót, en læt hér staðar numið.
Að lokum vil ég þó taka það fram að ég
geri meiginmun á samstarfi og lagalegri
sameiningu og þótt ég sé algerlega mótfall-
inn slikri sameiningu drengja og kven-
skátafélaga hvort heldur er í bandalagi,
landsmóti eða í einstökum félögum þá er
ég fylgjandi skynsamlegri samvinnu þessara
aðila, sé það byggt á jafnréttisgrundvelli
beggja félaganna. Þessi svokallaða samein-
ing í eitt bandalag hefir í raun og veru
svipt íslenskar skátastúlkur réttindum til
þátttöku í alheimssambandi kvenskáta, og
í mínum augum er þátttaka kvenskáta í
B. í. S. fjötur á sjálfsstjórn þeirra þótt lög
bandalagsins kunni að veita stúlkunum
jafnrétti við drengi.
Eitt af rökunum fyrir sameiningunni var
á sínum tíma það að væru drengir og stúlk-
ur i sama félagi hyrfu ekki eins mörg úr
röðum skátanna á aldrinum 14 til 16 ára.
Þetta kann að vera rétt, en ég óttast að
sameiningin leiði stundum til þess að stærri
félögin fara að dekra við duttlunga þeirra
14 til 16 ára unglinga, sem ekki skilja rétti-
lega skyldur eldri skátanna við þá yngri,
né hið mikla uppeldisgildi sem falið er í
öllu góðu skátastarfi og þó sérstaklega í
hinum gömlu og góðu útilegusiðum skáta,
en kjósa að skátafélögin gangi sömu götu
og sum önnur æskulýðsfélög hvað snertir
útilíf unglinga á þessum aldri og annað
skemmtanalíf. En verður ekki meðlimatalan
og sameiningin of dýru verði keypt ef hún
kostar skátaandann?
Tryggvi Þorsteinsson.
SKÁTABLAÐIÐ
85