Skátablaðið - 01.08.1947, Síða 22

Saga þessi gerðist á tíraum póstvagna,
kúreka og Indiána. Stjáni blái, Gvend-
ur gola og Brynki blánefur voru þrír
hraustir kúrekar. Þegar póstvagninn
lagði af stað frá Regnbogastræti voru
einnig í honura Salka Valka og ljós-
hærð blómarós. Þrír hraustir hestar
drógu póstvagninn.
Hættulegasti hluti leiðarinnar voru
Gulu-gljúfur. Þegar póstvagninn nálg-
aðist gljúfrin mátti greinilega sjá, að
konurnar urðu dálítið órólegar. Kúrek-
arnir urðu líka ákveðnari og gripu fast-
ar um byssur sínar, til þess að vera við
öllu búnir. Hestarnir urðu líka órólegir
og vissu hættu í nánd.
Þegar í gljúfrin kom heyrðist alt í
einu ægilegt öskur Indíánanna. Þeir
þeystu fram á hestum sínum og beindu
bogum sínum og örvum að póstvagnin-
um. Kúrekarnir gripu strax byssurnar,
miðuðu og hleyptu af. Konurnar æptu,
liestarnir hneggjuðu. Indíánarnir skutu
af bogum sínum. Kúrekarnir miðuðu
byssunum aftur. En í þetta sinn misstu
þeir ekki marks. Indíánaliöfðinginn féll,
en hinir Indíánarnir vörpuðu frá sér
bogurn og örvunum, tóku til fótanna og
flýðu. Konurnar fengu aðsvif. Kúrek-
arnir skutu aftur, svona rétt til þess að
tærna byssurnar, en í því rann póstvagn-
inn út úr Gulu-gljúfrum.
Hver flokkur hefir yfir ákveðið hljóð
í hvert sinn, sem flokksheitið kemur
fyrir í sögunni.
Hljóðin:
Kúrekar = jibbi.
Indíánar = góla og dansa stríðsdans.
Konur = hljóða.
Hestar = hneggja.
Byssur = bang.
Bogar og örvar = tsss.
Auðvitað má segja söguna öðruvísi og
hafa fleiri eða færri flokka eftir vild.
JAMBORKK!
Þeir giftu þurftu lika að skrifa heim.
Akureyringar háma i sig vínberin.
96
SKATABLAÐIÐ