Skátablaðið - 01.07.1962, Qupperneq 35

\
l
sínum um skóginn áttu allir fjórir óvinaflokkar okkar oftar en einu
sinni leið um vegamótin, og allir stönzuðu þeir þar lengri eða
skemmri stund til þess að átta sig á hlutunum eða gefa skipanir. Snjó-
karlinn stóð þar þögull og grafkyrr og tók eftir öllu, sem fram fór.
Við birtuna frá vasaljósi sínu skrifaði Óli nýliði allt niður, sem þar
fór fram. „Heimskautarefirnir" (2. sveit) voru svo vingjarnlegir að
koma upp um nákvæma staðsetningu á aðalstöðvum sínum, og
„Alaska veiðimennirnir", sem höfðu ekki nokkurn minnsta grun
um að nokkur væri nærri, sungu stríðssöng sinn af miklum móði,
meðan blýanturinn lians Óla nýliða þaut svo hratt yfir blaðið, að
oddurinn á honum varð næstum hvítglóandi. Stuttu síðar komu
„Eskimóarnir" og stönzuðu nokkur skref frá snjókarlinum. Eftir
samtali þeirra að dæma voru þeir í miklum vandræðum, en skyndi-
lega heyrðist ánægjuhróp frá þeim. Síðan heyrðist, að einhver kom
úr gagnstæðri átt, og Óla nýliða varð brátt ljóst, að það var for-
ingi „Eskimóanna", sem hafði nú loksins fundið flokk sinn aftur
eftir að hafa verið villtur frá honum í langan tíma. Aðstoðarílokks-
foringinn gaf ítarlega skýrslu um allt það, sem þeir höfðu komizt
á snoðir um síðasta klukkutímann, og gaf auk þess ítarlega lýsingu
á kofanum ,sem sveitin hafði reist á aðalstöðvunum og vafalaust
myndi vafalaust vekja mikla hrifningu hjá dómurunum. „Eskimóa-
höfðinginn" hefði þó varla orðið eins hrifinn og hann varð, ef hann
hefði vitað, að inni í snjókarlinum varð smám saman til allnákvæm
teikning af kofanum þeirra, og þeim mun nákvæmari sem aðstoðar-
flokksforinginn útskýrði ítarlegar, hvernig þeir hefðu búið hann til.
Þegar Bufflarnir sneru nokkru síðar aftur að vegamótunum, var
skÁtablaðið
61