Sameiningin - 01.04.1910, Blaðsíða 8

40
heyrzt annað eins samsafn af lífssannindum, ekkert slíkt
hefir Tsíðan verið borið fram, er þar við jafnist, né heldr
hefir heimrinn gjört neina tilraun til að fara eftir þeim
kenningum.
Þá er Kristr framkvæmdi fyrsta kraftaverkið, sem
í því guðspjalli er skýrt frá, snart hann hvern einstakling
mannkynsins um leið og hann rétti út höndina, kom við
líkþráa manninn og sagði: „Eg vil, veriu hreinn.“
Menn gæti að merking skipunarinnar, sem þar með
fylgdi: „Varastu að segja þetta nokkrum, heldr farðu
og svndu þig prestinum, og fórna gjöf þeirri, sem Móses
bauð þeim til vitnisburðar.“ Hvílíkt tákn! Líkþrár
maðr hreinsaðr! Vissulega var konungrinn til þeirra.
kominn og sýndi sig fyrst yfirmönnum lýðsins, sem hefði
átt að vera til þess búnir að veita honum viðtöku.
Gætum svo hins vegar að guðspjalli Markúsar, sem
flytr hin gleðilegu tíðindi um þjón guðs, eins og tekið er
fram í fyrsta versi fyrsta kapítula: „Upphaf fagnað-
arboðskapar Jesú Krists, sonar guðs.“ Þar birtist oss
ekki takmörkuð þjónusta leiguliða, heldr takmarkalaus
þjónusta, sem sonr innir af hendi af náð. Hér byrjum
vér einnig í miðju kafi; allt af er verið að vinna. Frá
fyrsta kapítula til hins ellefta er enginn kapítuli, sá er
ekki skýri frá einhverju kraftaverki.
Fyrsta kraftaverkið þar er sýnishorn af því, hvað
heimrinn er án guðs, þar sem hann er að sökkva sér niðr
í forað óhreinleikans; jafnvel það, sem telr sig trú, er
sauri atað.
Kraftaverkin urðu prófsteinar, er gjörðii opinbert
guðleysi þeirra, er áðr höfðu sýnzt allra manna réttlát
astir. Þetta er augsýnilegt, þar sem verið er í þriðja
kapítulanum að segja frá lækning mannsins með visnu
höndina, því þar kemr í Ijós harðúð hjartna þeirra, og
Farísear með allri sinni trúrœkni hafa samtök við heims-
börnin, fylgismenn Heródesar, til þess að gjöra út af við
hann. Óhreinir andar og djöflar, siðvandir sérgœðing-
ar og guðlausir menn — það eru öflin, sem Jesús varð
að eiga í höggi við (Mark. 8, 18).
Tvö síðustu kraftaverkin eru þar sérstaklega lær-