Sameiningin - 01.04.1910, Blaðsíða 16

48
auk þess, að í kenning Zóróasters birtast þessi tvö hug
tök að mestu leyti sem náttúrukraftar — og lijá því varð
ekki komizt á tvískiftum grundvelli—, þá tekr hugmynd
in engum þroska, myndar ekki þráðinn í neinni sögu,
tekr ekki á sig gervi neinna ráðstafana, er komist í sögu-
lega framkvannd. Samanburðrinn leiðir frábærleik
biblíu-trúarbragðanna enn skýrar í Ijós.
3. Markmið lijálpræðis guðs, markmið alls náðar
verks hans mönnunum til handa, er að gjöra manninn
heilagan. Þar komum vér að þriðja markverða ein-
kenninu á trúarbrögðum gamla testamentisins og biblí-
unnar í heild sinni, er hún se.tr trú og siðferði í órjúfan-
legt samhand. Enginn liörgull er á trúarbrögðum, sem
ekjci snerta siðferði að neinu levti; einnig erum vér þaul-
kunnugir siðferði, sem fegið vill losa sig við alla trú.
En þó missa fá af merkustu trúarbrögðum heimsins al-
gjörlega sjónar á þessu sambandi milli trúar og siðferð
is. I gegn um alla mannkynssöguna birtist víðast livar
þokukennd hugmynd um að guðirnir muni varðveita og
launa það, sem gott er, og ekki þyrma illvirkjanum. En
trúarbrögð biblíunnar eru að því leyti frábær, að sain-
handið milli triíar og siðferðis ræðr þar lögum og lofum.
Þeir, sem vaknað hafa til meðvitundar um gildi siðferð-
is, munu telja það sjálfsagt, að engin trú sé nokkurs
virði, nema hún veiti siðferðishvötum liðsinni, nema liún
jafnvel láti ekki staðar numið við skyldukvaðir, sem
snerta lífið hið ytra, heldr feli allt siðferði í skauti sér,
gjöri það að auglýsing vilja guðs og ímynd veru hans,
og telji siðferðislega hlýðni óhjákvæmilegan ])átt í þjón-
ustu hans. En ekki má gleyma því, að þessi skoðun á
trúarbrögðunum hefir ekki ætíð verið ráðandi, og að það1
er að mestu leyti að þakka áhrifum biblíunnar og trúar-
bragða hennar, sem hafa gjört siðferðishugmvndir vor-
ar göfugri og hreinni, að vér liöfum lært að glöggva oss
svona vel á þessum sannleik. Þegar á fyrstu blaðsíð
unum, áðr en orðið ,.lieilagr“ kemr fyrir, segir gamla
testamentið syndinni stríð á hendr, hvort sem hún birtist
í verknaði, eða leynist í fvlgsnum hjartans. Guð tekr
að sér réttláta menn, eins og Abel, Enok og Nóa, og sér