Sameiningin - 01.04.1910, Blaðsíða 25

57
Fyrsta lút. safn. í W.peg $46.30, frá Fríkirkju- og Frelsis-söfnuðum
$26.10, frá Immanúelssöfnuði í Baldri $11.15.
Lciðrétting: Fyrir framan þættina af Ben Húr i blöðunum frá
Febrúar og Marz stendr „Önnur bók“, sem er prentvilla í staðinn
fyrir hriðja bók.
<& 7 ð
BEN H Ú K .
Þriðja bók. (Framhald.)
Áðr en hann vissi sjálfr af var hann farinn að setja
sig í fœri til að sjá beint framan í manninn. Höfuð hans
var vel lagað og fór ágætlega á hálsinum, sem hið neðra
var þrekinn; enda var yndislegt eftir því að taka, hve þýð-
legar voru hreyfingarnar, er hann sveigði höfuðið til. En
er til hliðar var á hann horft, sýndi það sig, að andlit hans
bar þess vott að megindráttum til, að hann var úr Austr-
löndum, og i svipnum birtist sá þýðleikr, sem ávallt hefir
verið talið merki göfugs ætternis og viðkvæms anda. Við
þessar athuganir sökkti tribúninn sér ósjálfrátt dýpra niðr
í efnið, sem nú lá fyrir honum til rannsóknar.
„Á þennan pilt lizt mér vel“ — sagði hann við sjálfan
sig—; „það sver eg við guðina. Hann ætti að reynast vel.
Eg skal fá að vita meira um hann.“
Samstundis fékk tribúninn tœkifœri það, er hann hafði
verið að bíða eftir, til að sjá framan í róðrarmanninn, því
rœðarinn sneri sér við og leit til hans.
„Það er þá Gyðingr! og ekki enn fulltíða!“
Tribúninn einblíndi á róðrarmanninn. Við það stoekk-
uðu augu þrælsins, hann kafroðnaði í framan upp fyrir
augu og árin varð snöggvast hreyfingarlaus i höndunum á
honum. En allt í einu heyrðist hvatskeytlegr hvellr: róðr-
arstjóri hafði slegið hamri sínum í borðið. Rœðari tók
viðbragð, hann leit undan yfirmanninum, sem var að virða
hann fyrir sér, og eins og hann hefði orðið fyrir ávítum
lét hann árina siga niðr í sjóinn, þótt hann að eins til hálfs
hefði áðr lagt hana flata. Þá er hann að nýju leit til
tríbúnsins, varð hann miklu meir forviða: tríbúninn svaraði
augnaráði hans með góðlátlegu brosi.
Meðan þetta gjörðist, var galeiðan á leiðinni inn í
Messína-sund; hún leið íéttlega fram hjá bœnum, sem
sund það er við kennt; siðan var henni innan skamms stýrt
austr á við, og mátti þá sjá reykjarstrókinn upp úr Etnu
í sjóndeildarhringnum aftr undan skipinu.
í hvert sinn, sem Arríus kom uno á pallinn í lyfting-
unni, tók hann að nýju að virða róðrarmanninn fyrir sér,
og sagði aftr og aftr við sjálfan sig: „Það er fjör í þess- ^