Sameiningin - 01.04.1910, Blaðsíða 28

6o
’’ kannaSist Rómverjinn við þessi áhrif, og talaSi síSan eins
og eldri maSr við yngra mann, en ekki eins og herra viS
þræl.
„RóSrarstjóri segir mér, aS jDÚ sért beztr allra manha
hans.“
„ÞaS er jrakkarvert af hontim aS gefa mér j)ann vitn-
isbur‘S.“
„Hefir þú lengi veriS í þjónustunni ?“
„Hér um bil þrjú ár.“
,,Vi5 árarnar?“
„Eg minnist ekki þess dags, er eg hafi veriS laus viS
jiá þjónustu.“
„ÞaS er hart erviSi. Fáir þoía þaS heilt ár, svo aS
þeir ekki brotni. Og ]dú — þú ert aS eins drengr.“
„Hinn göfugi Arríus gleymir því, aS þrautseigja er
mjög mikiS komin undir andanum. Fyrir hjálp andans
ej'kst veikum mönnum stundum afl, en hinir sterku farast.“
„Eftir tali þínu aS dœma ert þú GySingr.“
„ForfeSr mínir voru Hebrear lengra aftr á aldir en þá
er fyrsti Rómverji var uppi.“
„Hin ósveigjanlega stórmennsku-lund jDjóSar þinnar
hefir ekki dáiS út í þér“—mælti Arríus, og sá hann nú roS-
ann aukast i kinnum rœSarans.
„Stórmennsku-tilfinningin er aldrei eins sterk og jjegar
hún er í fjötrum.“
„HvaS veldr stórmennsku-tilfinning þinni?“
„ÞaS aS eg em GySingr."
Arríus brosti.
„Eg hefi aldrei komiS til Jerúsalem; en eg hefí heyrt
getiS um hina tignu menn þeirrar borgar. Eg var per-
sónuiega kunnugr einum þeirra. Hann var kaupmaSr og
sigldi víSa um höf. Hann var til jress hœfr aS vera kon-
ungr. Hverrar stéttar ertu?“
„Eg hlýt aS svara þér úr róSrarrúmi í galeiSu. Stétt
mín er þaS aS vera þræll. FaSir minn var tiginn maSr í
Jerúsalem, og meS Idví aS hann var kaupmaSr, var hann í
sjóförum. Hann var kunnr og í heiSri hafSr í gesta-sal
hins mikla Ágústusar.“
„Hvert var nafn hans?“
„Ithamar Húr.“
Tríbúninn lyfti upp hendinni forviSa.
„Sonr Húrs — þú?“ ,
Eftir stutta j)ögn spurSi hann:
„HvaS kom þér hingaS ?“
Júda beygSi höfuS sitt og innan brjósts voru mikil um-
# brot. En er hann hafSi náS valdi yfir tilfinningum sínum &