Litli Bergþór - 01.12.1992, Blaðsíða 23

gulhvítur skeljasandur. Tjaldið stóð í háu grasi rétt upp
afströndinni, undirstórutré, ogfuglasöngurvarþaðeina
sem heyrðist. Ákjósanlegri hvíldarstaður til
baðstrandarlífs og bréfaskrifta vandfundinn.
Við flugum áfram til Auckland í Nýja Sjálandi þ. 7.
apríl.
NÝJA SJÁLAND (N.Z.)
Á Nýja Sjálandi var ég í tvo og hálfan mánuð. Fyrsta
mánuðinn ferðaðist ég áfram með þjóðverjanum Götz,
þartil hann þurfti að faratil bakatil Ástralíu, en síðan ein,
þar sem Anna og Gauja voru í vinnu, og líkaði það ekki
verr.
Við puttuðumst á 10 dögum frá AUCKLAND, sem er
stærsta borg N.Z. og liggur norðarlega á norður eyjunni,
suður til INVERCARGILL, sem liggur syðst á
suðureyjunni. En þar vann Gauja í sláturhúsi. Við
stoppuðum m.a. í Roturua, frægu hverasvæði á
norðureyjunni. Þar eru goshverir sem líkjast Geysi
gamla þegar hann var uppá sitt besta, gjósa allt að 45
mínútna þeytigosum. Ekki vorum við svo heppin að sjá
slíkt gos þarna, en við sáum bullandi leirhveri, sjóðandi
stöðuvatn og miklar og litskrúðugar kísilútfellingar sem
gáfu þeim íslensku ekkert eftir.
Frá höfuðborginni WELLINGTON tókum við ferju yfir
Cooksundið til PICTON á Suður eyjunni. Á ferjunni
hittum við gamlan mann, sem bauð okkur að búa hjá sér
í Picton í nokkra daga, því honum leiddist svo að búa
einn. Hann reyndist hinn skemmtilegasti karl og við
gistum hjá honum í 3 nætur, meðan við skoðuðum
Picton og fórum í siglingu um Marlboroughsundin á
póstbátnum. Sund þessi eru krókóttir firðir með
skógivaxin fjöll á báða bóga. Engir vegir, bara
póstbáturinn tvisvar í viku og fólkið minnti mig á íslenskt
sveitafólk. Laust við stress og tilstand. Mér fannst ég
næstum vera komin heim. Jafnvel veðrið var eins og
heima, óútreiknanlegt. Stundum gott.stundum
haugarigning og rok. -Tilfellið er að það er margt líkt með
íslendingum og Nýsjálendingum. Báðar eru eyþjóðir,
sem þurfa að bæta upp smæðina með goðsögum um
Sauðfjárrekstur á leiðinni til
Queenstown á Suður eyjunni.
eigið ágæti og fegurð náttúrunnar! - Og auðvitað er
það allt satt og rétt! Óblítt veðurlag og fjalllendi
herðir líka fólkið. En Nýsjálendingar eru þó
óneitanlega betur staddir með sitt 9 mánaða sumar
og þriggja mánaða vetur en við, með hið gagnstæða.
Nýja Sjáland er eitthvert fegursta land, sem ég hef
komið til. Á meðan Norður eyjan skartar eldfjöllum,
hverasvæðum og hitabeltisgróðri, er Suður eyjan
þekkt fyrir fögur fellingafjöll, sem liggja eftir eynni
endilangri, skriðjökla og ófæra frumskóga.
Víðáttumikil landbúnaðarhéruð eru svo á báðum
eyjunum.
Það tók okkur aðeins 2 daga að puttast frá Picton
til Invercargill, með næturstoppi í Christchurch.
Það var gaman að hitta aftur Gauju og Önnu. Þær
bjuggu ístóru gömlu einbýlishúsi úrtimbri og þarvar
eins og að koma inn á farfuglaheimili. Þau voru
fjögur sem leigðu húsið, og meðan ég vissi til var þar
stöðugurstraumur, inn og út, af fólki, sem við höfðum
hitt á ferðum okkar um Asíu og Ástralíu. Anna fékk
fljótlega vinnu sem hjúkrunarkona og vann þarna
þar til þær Gauja flugu til Bandaríkjanna í lok júní.
Við Götz stoppuðum ekki lengi í Invercargill,
heldur fórum upp í nýsjálensku alpana í
fjallgönguleiðangra. Merktir gönguslóðar liggja um
fjalllendið og með vissu millibili eru veiðikofar, sem
hægt eraðgista í. Ávinsælustu gönguleiðunum þarf
að borga fyrir gistinguna, en í afviknum dölum er
gistingin ókeypis, gegn því að vel sé gengið um og
nægilegt brenni höggvið fyrir næstu gesti.
Við héldum beint til Queenstown, sem er fallegur
bær við rætur alpanna. Og næstu tvær vikurnar
gengum við um þetta fallega land og höfðum
bækistöðvar í veiðikofunum. Haustlitirnir voru í
algleymingi og loftið tært, - þegar ekki rigndi. - En
rigningarsuddinn hafði líka sinn sjarma. Þegar ekki
var hægt að horfa á fjallstoppana öllum stundum, tók
maðurmeira
eftirþví.sem
var nær
g ö t u n n i.
Dögginni á
mosavöxnum
trjástofnum
og greinum,
sem glitraði
þegar sólin
braust af og
til í gegnum
s k ý i n ,
burknastóði
og smá-
f o s s u m ,
sem héngu
niður úr
þokunni í
tjallshlíðunum.
Litli - Bergþór 23