Litli Bergþór - 01.12.1998, Page 14

föstudagurinn, 2. október
klettasyllan, kastalinn, Jungfrauin, söngurinn,
iðnaðarmennirnir, þrautagangan, útsýnið
Undir hádegið var lagt í hann til Bernkastel, og voru
allir endurnærðir eftir góðan nætursvefn (svona er þetta
orðað í ferðasögum).
A leiðinni um Móseldalinn var mest áberandi, auk
árinnar Mósel, vínviðurinn. Hver einasti skiki lands, í
bókstaflegri merkingu, er þama nýttur til ræktunar
vínviðar. Ef einhvers staðar var smá klettasylla þá hafði
þar verið plantað 5-6 vínviðartrjám. I fljótu bragði verða
vinnuaðstæður þarna í hlíðunum að teljast illa viðunandi,
á íslenskan mælikvarða.
líernkastelhusageröarlist.
Gunnar og Stína skoða.
Borgin Bernkastel-Kues á
sér langa sögu og merkilega,
sem ég treysti mér ekki til að
rekja hér, enda alger óþarfi
þegar hafður er í huga
tilgangurinn með þessum
skrifum. Það verð ég
hinsvegar að segja að sagan
helltist yfír okkur þama í formi
þess andrúmslofts sem við
upplifðum á þessum stað.
Þröngar göturnar,
bindiverkshúsin og
kastalarústimar. Þetta var eins
og að ganga inn í gamalt
ævintýri.
Iðnaðarmennirnir í hópnum
urðu fyrir vægri heilabilun.
Ojæja, allavega smávægilegu
menningarlegu áfalli, þegar þeir litu þá byggingarlist sem
þarna hafði tíðkast. Ég fullyrði hér með að, þama hafi þeir
áttað sig á því að það er hægt að reisa falleg hús án þess
að vinklar, tommustokkar eða hallamál komi mikið við
sögu. Ég tel að þeir komi miklu frjálslyndari að þessu
leyti til baka og þess muni sjást merki í húsagerð í
uppsveitunum á næstu árum.
A litlu torgi, sem iðaði af mannlífi og sögu, tróðum
við upp fyrsta sinni í ferðinni og það með glæsibrag.
Þarna var gefinn tónninn fyrir framhaldið.
I fjarska glitti í kastalarústir. Þangað lögðu flestir leið
sína. Og leiðin var löng og ströng: í það minnsta 2 km og
öll upp á við. Það verður að segjast eins og er, að í það
minnsta ég var þeirrar skoðunar á tímabili, og reyndar
heyrði ég aðra einnig hafa á því más á leiðinni upp að
kastalanum, að þarna hefði ef til vill verið færst of mikið í
fang. Hreppsnefndin í Bemkastel-Kues þyrfti að huga að
því að koma þarna upp svona nokkurs konar togvíralyftu
eins og tíðkast í Ölpunum til að ekki verði gert upp á milli
ferðalanga eftir því hvort þeir stunda keppnisíþróttir að
staðaldri eða ekki.
Hún gleymdist fljótt, þrautagangan, þegar upp var
komið. Köstulum var valinn staður með tilliti til þess hve
víðsýnt var (þetta er nú speki sem varla er þörf á að hafa
mörg orð um). Þessi kastali er engin undantekning. Ef
ekki hefði komið til nagandi samviskubit vegna aumingja
þjónustustúlkunnar, „Die Bemkastler Jungfrau“, sem stóð
og reytti hár sitt yfir þessu vandræðafólki sem þarna
helltist yfir hana óundirbúna og krafðist þess að fá að
borða, meira að segja úti, þá finnst mér að kastalagangan
hafi verið einn af hápunktunum í þessari ferð.
Sökum þess hve tímafrek máltíðin í
kastalaveitingahúsinu varð, gafst minni tími til að rölta
um hjarta bæjarins og njóta andblæs liðinna alda í bland
við höfgan ilminn af Kebab og Bratwurst. Þetta gerði
samt hver sem betur gat, þó mest þau þrjú sem ekki lögðu
í brattann.
snitzelin, salatbarinn, knattspyrnuleikurinn
Þetta kvöld fór hópurinn á veitingahús að borða.
Borðhaldið hófst með salathlaðborði. Það hvarf snarlega í
maga, og það þrátt fyrir að einhver teldi sig hafa orðið
vara við líf í því. Þá gat fólk valið um 3 tegundir af
svínakjöts Schnitzel í aðalrétt: Wienerschnitzel,
Jágerschnitzel og einhverja þriðju tegund af Schnitzel.
Megin munurinn á þessum þrem tegundum var sósurnar.
Um 2% hópsins fengu nautasteik.
Svínakjötið snœtt. F.v. Guðjón, Uljur, Hilmar, t
Haukur, Linda, Hófí, Tolli, Helga og Perla.
Þarna var sem sagt borðað og sungið í kapp við
knattspyrnuleik í sjónvarpinu. Segir ekki meira af þessu
kvöldi, enda flestir tilbúnir að hvílast eftir fjallgönguna.
laugardagurinn, 3. október
stundvísin, kirkjurnar, baðhúsin
Það var nú bara haldið snemma af stað þennan daginn,
því margt var á dagskránni eins og reyndar allan tímann.
Islendingar hafa það orð á sér að sveigja fyrirmæli og
reglur án þess að hafa svo sem stórar áhyggjur af því. Það
bar eðlilega á þessum eðlisþætti í þessari ferð. Þetta gerir
þá bara auknar kröfur á útsjónarsemi fararstjórans og
sveigjanleika ferðaáætlunarinnar. Það getur þó komið
fyrir að seinkun í ferðaáætlun geti haft ófyrirsjáanlegar
afleiðingar, eins og varð þennan dag. Þarna varð
alvarlegur árekstur milli hins mikla heraga og reglufestu
sem Þjóðverjar hafa tamið sér, en ekki Islendingar. Kem
ég að því hér nokkru síðar á þessum degi.
Hópurinn hélt nú aftur til Trier, hinnar fomu borgar
Rómaveldis. Þar hittum við annan tveggja kórstjóra sem
Litli - Bergþór 14