Litli Bergþór - 01.11.2002, Blaðsíða 23

Nýja hótelbyggingin.
nógu gott.
Og þá fæddist hugmyndin að hótelinu. Það var hafist
handa í ágúst 1999 og grunninum slegið upp í ofboðs-
legum hita. Og svo tók við einhver versti snjóavetur sem
við munum eftir allavega! Eg varð kannski minnst vör
við það því ég var bara inni að elda í verkamennina, 10-
12 karla. Matartímamir náðu saman og svo þurfti að
moka þá heim í mat og kaffi og heim í gistingu að
loknum vinnudegi. Eg var með rafvirkja frá Fossrafi í
fóstri allan veturinn. Húsið var steypt upp og meðan ekki
var búið að loka því skóf alltaf jafnharðan inn í það. Jón
var kominn með viðurnefnið „vatnsberinn“ því hann var
stöðugt á ferðinni að sækja heitt vatn upp að Geysi til að
bræða snjóinn í hótelbyggingunni svo hægt væri að vinna
áfram. Þetta var svo yfirgengileg vinna og slæm vin-
nuskilyrði að við höfðum ekki einu sinni rænu á að taka
myndir!
En þrátt fyrir allt stóðust áætlanir og við opnuðum
10. júní árið 2000. Fyrsta bókunin var reyndar 9. júní, en
við náðum því ekki og urðum að koma því fólki annað.
Og svo kom jarðskjálftinn 17. júní. Eg var að þrífa her-
bergi þegar stóri skjálftinn reið yfir svo komu smá-
skjálftar á eftir. Eg fór síðan fram til að bera á borð fyrir
gesti sem voru í matsalnum og þeir voru eins og vænta
má hálf skelkaðir og spurðu hvort þetta væri alvanalegt
að það skylfi svona. Þetta var bara 2. skjálftinn í dag
sagði ég og brosti og þóttist vera salla róleg meðan ég bar
glösin á borðið. En það komu engar sprungur, ekkert
brotnaði og engar skemmdir urðu, svo þetta slapp allt vel.
L-B: Og hvernig hefur reksturinn svo gengið?
Iris: Jú, það hefur verið aukning með hverju ári sem
líður og það lítur vel út með bókanir fyrir næsta sumar.
Margir hópar eru búnir að bóka og við sjáum fram á að
þurfa að stækka gistirýmið í ekki mjög fjarlægri framtíð,
því þetta er of lítið fyrir 40-50 manna hópa, sem eru
algengir. En fyrst stendur til að gera meira í umhverfi
hótelsins á næsta ári og snyrta í kring.
Þegar hér er komið sögu, er Jón Harrý kominn heim
frá Selfossi svo blaðamaður snýr sér að honum og spyr
hvað hann hafi tekið sér fyrir hendur að loknu barna-
skólanámi hér í Biskupstungum.
Jón Harrý: Ég byrjaði aðeins í Fjölbraut en var
fljótur að hætta þar. Vann svo
hér heima og á ýmsum stöðum,
meðal annars í
afleysingaþjónustu bænda. I
janúar 1988 byrjaði ég svo í
Bændaskólanum á Hvanneyri og
útskrifaðist vorið 1989.
Verknámstímann var ég í Utvík í
Skagafirði, hjá Halldóri Hafstað
og Sólveigu Arnórsdóttur.
L-B: Hvað gerðir þú að
loknum bændaskólanum?
Jón Harrý: Ég vann nú
aðallega hér heima, fyrir utan 4-
5 mánuði, sem ég var í Englandi
á bændabýli í Hamshire í Suður
Englandi, ekki langt frá
Winchester. Þetta var ekta enskt
stórbýli með 200 kýr og 800
kindur, en þarna er eitt af fáum
landbúnaðarhéruðum, sem eftir eru á Englandi. Ég fór út
í mars 1990 og vann þarna aðallega við sauðburðinn, sem
þá var að byrja. Eftir dvölina á býlinu ferðaðist ég um
Suður-England og Cornwall. Gisti mest á farfuglaheim-
ilum þar sem ég hitti fullt af ferðafólki, meðal annarra
ástralska og nýj-sjálenska bændur, sem buðu mér vinnu.
Ég hefði getað fengið sveitavinnu út um allan heim ef ég
hefði viljað. Eitt atvinnutilboð fékk ég meira að segja frá
S-Afríku. Ég sé eiginlega mest eftir að hafa ekki notað
tækifærið og skoðað mig meira um!
L-B: En þú hefur frekar valið að koma heim og
ganga inn í félagsbúið hér í Brattholti.
Jón Harrý: Jú, ég gekk inn í félagsbúið 1992 og var
mest við búskapinn þar til við hættum við kýrnar eftir að
hótelið var komið í rekstur, vorið 2001. Ferðaþjónustan
er alveg full vinna, og á sumrin var það oft spurning um
hver hafði tíma til að mjólka kýrnar! Það var alveg
ofboðsleg vinna meðan á hótelbyggingunni stóð og svo er
mjög mikil viðvera í þessum bransa og margir snúningar.
En ég kann þessu bara vel og svo tek ég svona rhlaupa-
vinnu þegar hún gefst, eins og nú í sláturtíðinni.
Nú er klukkan orðin margt og kominn háttatími fyrir
dæturnar, svo blaðamaður Litla-Bergþórs kveður írisi og
Jón með þökk fyrir kaffið og krkir aðeins við hjá Láru og
Nirði aftur. Og eftir að hafa snætt ákaflega lúffengar
kjötbollur hjá Láru, tekur blaðamaður aftur upp pennann.
L-B: Ég átti alveg eftir að spyrja um aðstöðuna við
Gullfoss. Þið hafíð lengi verið með þjónustu þar líka.
Lára: Eins og Einar, byrjuðum við með veitinga-
söluna þar í tjaldi árið 1994. Vorum með kaffiveitingar
og minjagripasölu. Svo vorum við með sumarhús þar til
bráðabirgða, þar til Svavar, sonur okkar, byggð nýja
söluskálann árið 2000. En hann var formlega opnaður
vorið 2001 og er alfarið á vegum þeirra Svavars og Elvu
Bjarkar. Enn er lokað yfír háveturinn, en þau hafa opnað í
byrjun mars og verið fram í nóvember. Og það er stefnt
að því að hafa opið allt árið.
Annars má ég til með að lýsa vonbrigðum mínum
með framkvæmdirnar, sem nú standa yfir á neðra planinu
við Gullfoss, þar sem þeir eru að stækka bílaplanið, þvert
ofaní fyrri samþykktir um að varðveita þyrfti ásýnd foss-
Litli Bergþór 23