Litli Bergþór - 01.12.2003, Blaðsíða 12

Aldraðir í óbyggðum
Ferð eldri borgara í Kerlingarfjöll 16. ágúst 2003
Þegar við kvenfélagskonurnar, Kristín Sigurðar og
Geirþrúður, fórum að velta fyrir okkur hvert halda
skyldi með eldri borgara í þetta sinn, kom sú hugmynd
frá Guðmundi og Jónu á Lindarbrekku, að fara inná
Kjöl og skoða þar nýja skálann í Svartárbotnum o.fl.
Eftir að hafa borið hugmyndina undir Sigurð á
Heiði, formann Félags eldri borgara í Biskupstungum,
var þetta ákveðið og pantaður matur, súpa og brauð, í
Asgarði í Kerlingarfjöllum og leiðsögn kunnugra um
svæðið og síðan veglegur kvöldverður á Hótel Geysi á
leiðinni heim. (Þrátt fyrir ítarlegar tilraunir náðist ekki
samband við þjónustuaðila á Hveravöllum.) Erlingur
Guðjónsson frá Tjörn keyrði sjálfur herjans mikinn
fjallatrukk, sem hann lofaði okkur að kæmist hvert á
land sem væri, og stóð hann við það!
Laugardagurinn 16. ágúst heilsaði með mildu
dumbungsveðri og rigningu á köflum, svo ekki leit of
Hópurinn fyrír utan Svartárbotnaskálann
vel út með fjallasýn. En menn létu það ekki á sig fá,
og var lagt af stað kl. 9.30 frá sjoppunni í Laugarási
og kl 10.00 frá Reykholti. Þeir sem ofar bjuggu voru
tíndir uppí á leiðinni og síðust komu uppí Ragnhildur
og Jón í Kotinu á Geysi.
Súpa og brauð voru vel þegin. Eðvarð Hallgrímsson,
staðarhaldari, þjónar til borðs.
Alls voru þá í rútunni 29 félagar eldri borgara, 2
kvenfélagskonur, bflstjórinn Erlingur og sonur hans,
Erlingur yngri, 14 ára.
Jón tók þegar við fararstjóm og stóð sig með sóma
það sem eftir var ferðar. Sagði frá ömefnum og sögur
þeim tengdar, milli þess, sem hann kastaði fram
vísum. Vegurinn reyndist ansi holóttur og seinfarinn,
en Erlingur
bflstjóri fór vel
með fólk og
bfl og að því
tilefni kastaði
Jón fram
þessari vísu:
(Að vísu ort af
öðru tilefni í
annarri
stórgrýtisurð,
og um annan
bflstjóra.)
Ásgarður í Kerlingafjöllum.
Góðan hefur Svanur sans,
sárafáir ná því.
Grjótið verður vinur hans,
við að skakast á því. J.K.
Þegar nálgaðist Kerlingarfjallaafleggjarann varð
ljóst að ekki gæfist tími til að skoða skálann í
Svartárbotnum fyrir mat, svo ferðaáætlun var breytt í
samræmi við það og ekið beint í Ásgarð í
Kerlingarfjöllum, þar sem beið okkar súpa og brauð
og kaffi fyrir þá sem það vildu.
Að snæðingi loknum tók staðarhaldari, Eðvarð
Hallgrímsson, við fararstjóm um hvera- og
skíðasvæðið, en hann og kona hans, Helga Guðmunds-
dóttir, reka ferðaþjónustu í Kerlingarfjöllum þetta árið.
Gistiaðstaða er þarna fyrir hátt í 100 manns og matsala
í skálanum. Klifraði Erlingur með okkur upp
brekkurnar á rútunni góðu og var hrikafallegt að sjá
ofan í Ásgarðsgljúfrið (eða Árskarðið?) og yfir
hverasvæðið. Skíðasvæðið er orðið nær snjólaust og
hefur ekki verið notað síðan 1998. En Renata gat sagt
sögur af skíðaferðum þeirra Gunnlaugs með bömin hér
áðurfyrr, meðan ennþá var snjór á þessum slóðum allt
sumarið. Því miður sá ekki í fjallstoppa eða jökla, en
veðrið var milt og gott og rigning lítil og stytti upp um
það bilið sem við ókum frá Ásgarði. Sá þá inn á jökla
og yfir Kjöl.
Nú var keyrt í Svartárbotna og skálinn og nýja hest-
húsið skoðað. Gíslaskáli var því miður ekki risinn, en
verið var að smíða hann í byggð þá dagana. Eftir
nokkrar fjallastemmur í skálanum var haldið heim á
leið og stoppað næst í Árbúðum og drukkið þar kaffi
og með því í boði kvenfélagskvenna. Spilaði Erlingur
yngri Erlingsson þar á harmónikku, gömlu góðu réttar-
lögin undir kaffidrykkjunni, við góðar undirtektir.
Og þá voru allir tilbúnir að hossast síðasta spottann
heim að Hótel Geysi og urðu nú fleiri en Jón til að
segja sögur og stytta fólki stundir, meðan súldarskúrir
byrgðu sýn til ljalla. Jarlshetturnar birtust þó skömmu
eftir för frá Árbúðum í allri sinni dýrð og hafi sólin
Litli Bergþór 12.