Unga Ísland - 01.12.1938, Blaðsíða 9

UNGA ÍSLAND
U7
áfram: „Já, það var nú svo. Þá áttu
dýrin gúða daga, og allt var eins og
það átti að vera. En þá var það eim?
góðan veðurdag, að einhver kynja-
skepna kom þrammandi inn á mörkina
til dýranna. Þessi skepna þótti næsta
furðuleg. Hún gekk á tveimur fótum;
allsnakin var hún og aumleg ásýndum.
Hún hríðskalf af kulda, og svo var hún
soltin, að hún afskræmdist og engdist
sundur og saman eins og hún væri fár-
veik. Og svo var hún þreytt, að hún
gat naumast staðið ? fótunum. Og svo
kveinaði hún og emjaði, rétt eins og
kötturinn héma, þegar hann fær enga
nýmjólkina. Ég sé þetta svo greinilega
fyrir mér. Þessi skepna hefir ekki litið
betur út en við kindurnar gerðum í
fyrra vor, þegar heyleysið var hérna,
svo að við vorum farnar að éta ullina
hver af annari, til þess að hafa eitt-
hvað að japla á.
En þá var það, að öll dýrin kenndu
í brjósti um þessa vesælu skepnu og
voru góð við hana eins og þau voru
hvert við annað. Kýrin gekk til vesa-
lingsins og sagði: „Heyrðu, hróið mitt,
þú mátt fá þér mjólkursopa úr spen-
unum mínum; ætli það verði ekki ein-
hver lögg handa kálfinum mínum fyrir
því“. Og sauðkindin kom líka og sagði:
„Þér er óhætt' að reyta af mér dálítinn
ullarlagð, þó að það sé sárt“. Meira að
segja hænan kom klakandi með tvö eða
þrjú egg, álfurinn sá arna. Og hestur-
inn sagði við hryssuna sína: „Heyrðu,
hjartað mitt, þú verður að láta þér
lynda að skemmta þér með hinum hest-
unum stundarkorn. Ég ætla að vita,
hvert þessi vesalingur ætlar, og bera
hann burtu á bakinu, til þess að losna
við hann sem fyrst“.
Og þannig vildi það til, að öll dýrin
gengu í þjónustu mannsins. Það var af
því, að hann er vesælli en nokkurt
annað dýr. En þetta hefðu dýrin aldrei
átt að gera. En maðurinn reyndist van-
þakklátur. Hann kastaði snöru um
hálsinn á hestinum og hélt honum hjá
sér og gerði hann að þræli sínum með
alls konar prettum og undanbrögðum.
Hann drap kálfinn undan kúnni, til
þess að geta sjálfur sogið úr henni
mjólkina. Sauðkindina rúði hann, svo
að við erum oft komin að því að krókna
úr kulda. Og enn í dag gaggar hænan
og kvartar, af því að eggjunum er
stöðugt stolið frá henni. Þannig vildi
það til, vinir mínir, að dýrin misstu