Tímarit Þjóðræknisfélags Íslendinga - 01.01.1966, Síða 80

62
TÍMARIT ÞJÓÐRÆKNISFÉLAGS ÍSLENDINGA
hafa ekki styrkzt við þessa ferð, þá er
ekkert, sem getur styrkt þau, en áður
en ég lýsi íslandsferðinni nánar, skal
vikið að öðru efni.
í lífinu skiptast á skin og skúrir. Á
liðnu ári hafa þrír heiðursfélagar lát-
izt, þ. e. Guðmundur Grímsson, fyrrum
dómari í Norður Dakota, dr. Thorbergur
Thorvaldson, efnafræðingur í Saskatoon,
og frú Kristín Thorsteinsson, sem bjó í
fjöldamörg ár á Gimli. Hún var ekkja
Guðna Thorsteinssonar, póstmeistara þar.
Einn ævifélagi hefir dáið á árinu, Einar
E. Stephenson, sem bjó í Red Deer í Al-
berta. Stundaði hann þar griparækt með
miklum myndarbrag. Aðrir félagar, sem
hurfu úr hópnum, eru: Björgvin Ágúst
Hólm frá Árborg, Ólafur Bjarnason,
Gimli, Thora Björg Howardson, Lundar,
Hlaðgerður Kristjánsson, Winnipeg, Hall-
dóra Thorsteinsson, Gimli, Jón Eiríksson,
Árborg, Jón Baldvinsson, Árborg, Þórar-
inn Gíslason, Árborg, Stefán Eymundson,
Vancouver, G. B. Bjarnason, Gimli, Karl
Vopni, Gimli, Sigríður Hjálmarson, Lund-
ar, Ásgeir Jörundson, Lundar, Andrea
Johnson, Árborg, Ásta Eirikson, Selkirk,
Óskar Gillies, Morden, Gunnar Johann-
son Wynyard, frú A. P. Johannsson, Win-
nipeg, Bannveig Sigurðsson, Winnipeg,
Eiríkur Helgason, Winnipeg, Jakobína
Nordal, Winnipeg (á lista þennan vantar
enn mörg nöfn). Vér vottum aðstandend-
um þessara góðu starfsmanna vorra og
kvenna innilega samúð, en minningu
þeirra heiðrum vér að gömlum sið með
því að rísa úr sætum.
Spekingur hefir sagt, að þakkarskuldin
sé eina skuldin, sem auðgi manninn. Þau
orð mega vera oss hvatning til dáða í fé-
lagsstarfi voru.
Vegna misskilnings, sem stundum
bryddir á, vil ég taka fram, að Þjóð-
ræknisfélagið er borið uppi af hinum
einstöku deildum, en deildirnar í sam-
einingu mynda Þjóðræknisfélagið. Á
hverju ári fer fram kosning manna í
stjórnarnefnd, og framkvæmir sú stjórn-
arnefnd þau störf, sem henni eru falin
hverju sinni. Allt um það er stjórnar-
nefndin ekki Þjóðræknisfélagið, þó að
sumir virðist vera á þeirri skoðun. Ég
hefi heyrt menn tala um Þjóðræknisfé-
lagið eins og það væri stofnun út af fyrir
sig og óháð hinum einstöku deildum.
Slíkt er þó hin mesta fjarstæða, því að
án deildanna væri ekkert þjóðræknisfé-
lag. Þess vegna fögnum vér stofnun
hverrar nýrrar deildar, því að deildirnar
veita félaginu í heild styrk við eflingu
þeirra hugsjóna, sem vér sem íslending-
ar eða sem afkomendur íslendinga erum
að leitast við að koma í framkvæmd.
Hver sá hópur, sem stendur utan sam-
taka vorra, dregur í rauninni úr mætti
heildarinnar. Mér kemur í hug sálmur-
inn eftir Valdimar Briem, sem oft er
sunginn og á við í þessu tilviki:
Hve sælt er sérhvert land,
þótt sé það bert og kalt,
er öflugt bræðraband
þar bindur fólkið allt.
Það er öflugt bræðraband, sem þörf er
á, og að þessu leyti höfum við verið mjög
lánsöm. Þjóðræknisfélagið er bræðralag;
það er bræðralag deildanna, og stjómar-
nefndin starfar að þeim málum, sem
þetta bræðralag felur henni. Á þessu
starfsári hefir stjórnarnefndin haldið 11
íundi, en þar að auki hafa ýmsar nefnd-
ir átt með sér fundi, eftir því sem þörf
gerðist hverju sinni. Fundir þessir hafa
oftast verið haldnir á heimilum nefndar-
manna, og hefir þeim öllum lokið með
kaffidrykkju, sem efnt var til af hinni
mestu rausn.
Þessu næst vil ég víkja aftur að því,
sem frá var horfið, með því að lýsa hóp-
ferðinni til íslands nánar.
Sem forseta Þjóðræknisfélagsins var
mér falið að flytja kveðjur á íslandi í
samsætum og á samkomum og afhenda
gjafir þær, sem áður var minnzt á. S'kal
nú getið helztu mannfunda, sem efnt var
til. Fyrst ber að nefna samsæti, sem for-
sætisráðherra íslands hélt hópnum að
vestan í ráðherrabústaðnum við Tjarnar-
götu. Næsta dag var komið saman að
Hótel Sögu í boði Þjóðræknisfélagsins í
Reykjavík, en hinn þriðja dag var hald-
ið að Selfossi í boði hreppsnefndar Sel-
fosshrepps. Þar kom til móts við fólkið
oddviti hreppsnefndarinnar, Sigurður
Ingi Sigurðsson. Var síðan haldið í kirkju
og messu hlýtt hjá séra Sigurði Pálssyni,
presti að Selfossi. Að því búnu var öll-
um boðið inn á heimili fólks, tveimur eða
þremur á hvert heimili. Þá var efnt til
veizluhalds í samkomuhúsi byggðarinnar,
og var þar úr mörgum réttum að velja.
Karlakór Selfoss skemmti með söng. Síð-
an fóru fram ræðuhöld, sýndar voru
kvikmyndir og borið fram kaffi í annað
sinn. Komið var fram á nótt, þegar við
kvöddum. Héldum við þá með söng á vör
i dagsbirtu um miðja nótt til Reykjavík-
ur. Á leiðinni var mikið sungið, og á
milli söngvanna voru sagðar draugasög-
ur.
Margir úr hópnum héldu nú út um
landsbyggðina, hver sína leið, til að hitta
ættmenni eða fara í könnunarferðir urn
landið. Hinn níunda júní kom þó meiri
hluti hópsins saman á Akureyri, þar sem
efnt var til veglegs samsætis að Hótel
KEA undir stjórn forseta Þjóðræknisfé-
lags Akureyringa, séra Benjamíns Krist-
jánssonar. Við borðhaldið voru ræður