Sunnudagsblaðið - 24.12.1959, Side 16

■
■. J </*✓,% ,'r
PÉTUR — kaupmangarahátíð.
GUÐJON
— Mammon er sterkur.
— Ertu ánægður með það?
— Nei, það er ég ekki. —
Kaupmennskan er of mikil.
— Hvað um guðsorðið?
— Það fer nú eftir því, —
hvernig þeir menn eru inn-
réttaðir, sem flytja það. — í
staðinn fyrir kaupmennskuna
mætti gjarnan koma meira
guðsorð, en í þessum efnum
er sennilega erfitt um vik, —
því Mamrnon er sterkur.
o-o-o
PÉTUR THOMSEN ljós-
myndari kom út úr myrkra-
herbergi sínu og við snerum
okkur beint að efninu.
—- Ég vil gjörbreyta- jóla-
haldinu okkar, sagði hann. —
Þessi kaupmangarahátíð er
gengin út í slíkar öfgar og
vitléysu, að mér hreinlega of-
býður. Ég vil að fólk hegði
sér skýnsamlega og geri sig
ekki að fíflum í desembermán
uði.
— Hvað um kristindóminn?
— Það er nóg af messun-
um, ef menn nenntu bara að
hlusta á þær. Ég vil, að meiri
alvara ríki í jólahaldinu hjá
okkur. Ég vil, að menn segi
krökkunum sínum í ró og
næði frá gamla tímanum, —
þegar maður gladdist yfir
einu kerti og laufabrauði. Éins
og ég sagði áðan: Mér ofbýð-
ur þessi jólagjafavileysa og
öll flottheitin. Jólin eru orð-
in hátíð kaupmannanna, en
þau eiga ekki að vera það.
o-o-o
' KRISTJÁN ARNGRÍMS-
SON verzlunarstjóri í Bók-
hlöðunni, var í óða önn að
undirbúa opnun jólabazars. —
’Við spurðurn hann, hvort
hann væri sammála Pétri
Thomsen um það, að jólin
væru hátíð kaupmannanna.
— Nei, svaraði hann. Ég er
ekki sammála því. Menn eru
það að bæta fyrir gleymskuna
og tillitsleysið allt árið.
— En kaupmennirnir nota
nú tækifærið.
— Ja, þeir láta sér það eitt
nægja að vera til. Sumir aug-
lýsa að vísu mikið, en aðrir
ekki. Og það er ekki nema
eðlilegt að þeir auglýsi fyrir
jólin. Þá er f jörið mest í verzl
uninni, mest eftirspurnin.
o-o-o.
Við gátum ekki staðizt
freistinguna og skoðuðum nýj
ustu bækurnar á markaðinum
í Bókhlöðunni. Um leið spurð
um við Kristján, hvort hann
teldi ekki, að langflestar bæk
ur, sem hann seldi, væru ætl
aðar til gjafa, og hvort bók-
menntaáhuginn væri ekki x
öfugu hlutfalli við bókasöl-
una.
— 90% allra þeirra bóka,
sem við seljum ársins hring
eru ætlaðar til gjafa, sagði
hann. Hin tíu prósentin, sem-
eftir eru, kaupa bækur fyrir
sjálfan sig, kannski af því
þeir hafa áhuga á þeim, eða a£
því að þeir þurfa að nota þær
— handbækur og slíkt, eða þá
af því að þeir eru að safna
þeim. Af þessum tölum má
hver draga sínar ályktanir um
bókmenntaáhugann.
o-o-o
SVEINN SÆMUNDSSON,
blaðafulltrúi Flugfélags ís-
lands svaraði spurningu okkar
um breytingar á jólahaldinu
neitandi:
— Ég vil, að jólahaldið
verði með svipuðu sniði og
verið hefur, sagði hann. —-
Menn eiga svo ríkar minning
ar í sambandi við jólin, allt
frá barnæsku. Hins vegar vil
ég gera skurk í öllum öðrum
hátíðum, skera niður bæna-
daga og hafa ekki tvíheilagt
á páskum og hvítasunnu.
— Hvað finnst þér um kaup
mennskuna?
— Hún setur óneitanlega ó-
geðfelldan blæ á jólahald okk
ar og varpar skugga á þá há-
tíð, sem fyrst og fremst er til
minningar um þann, sem kast
aði frá sér öilum jarðneskum
gæðum og fórnaði sér fyrir
alheim. Kauphéðnar hafa tek-
ið jólin slíku traustataki, að
þeir vildu helzt fá að fresta
þeim, ef jólasendingar þeirra
kæmu ekki tímanlega.
— Hvað um guðsorðið?
— Sálmasöngur finnst mér
eiga vel við á jólum og ræður
presta eru að sjálfsögðu mis-
jafnar eins og önnur mann-
Framh. á bls. 36.
KRISTJÁN
— samvizkuuppgjör fólksins.
ÞAÐ LIFNAR yfir borginni
í svartasta skammdeginu. Sýn-
ingargluggar verzlananna
verða skrautlegri en ella, —
glys hér og.prjál þar. Skyndi-
lega taka bækur að streyma
á markaðinn og það svo ört,
að þótt menn séu allir af vilja
gerðir, reynist ekki unnt að
fylgjast með þéim. Langsam-
lega flestar eru þær skraut-
legar útlits, — með litprent-
aðri kápumynd og gagnsær
pappír strengdur yfir þær. —
Þær eru ætlaðar til gjafa. —
Annríki manna í öllum stétt-
um eykst. Þeir greikka sporið
og því meir sem líður á des-
embermánuð, því meiri asi er
á þeim. Það fer ekki framhjá
neinum, að iólin eru að nálg-
ast með öllu sínu brambolti.
Það minnkar í pyngjunni hjá
mörgum. Hún gerist mjóslegn
ari með hverjum degi sem líð
ur. En hvað um kristindóm-
inn? Eru ekki jólin hátíð frels
arans? Ósiálfrátt rifjast upp
saga af lítilli stúlku, sem
ringluð af gjöfum og kræsing-
um, spurði: — Jesús, pabbi,
var það ekki einn af jólasvein
unum? t— Vonandi er þessi
saga undantekning, en í-
skyggileg er hún engu að síð-
ur.
það. Svör við þessari spurn-
ingu að ýmsu öðru í sam-
bandi við jólin, fara hér á
'eftir.
o-o-o
GUÐJÓN BALDVINSSON,
starfsmaður hjá Skattstofunni
— var önnum kafinn við að
blaða í skýrslum, þegar við
litum inn til hans.
— Viltú breyta jólahaldinu
okkar?
■— Ég veit ekki. Nei, ætli
það sé ekki bezt að hafa það
eins og það er.
SVEINN
— messa sig á gat.
Þegar við hófum efnissöfn-
un í jólahefti SUNNUDAGS-
BLAÐSINS, datt okkur í hug,
að trufla nokkra menn í jóla-
önnunum og leggja fyrir þá
spurningar um jólin. Það sem
við höfðum mestan áhuga á að
vita, var, hvort menn vildu
breyta jólahaldinu, eins og
það tíðkast hjá okkur nú, eða
hvort þeir væru ánægðir með
tillitslausir gagnvart náung-
anum nú á dögum. Þú gleymir
að senda vini þínum skeyti á
brúðkaupsdegi hans. — Þú
gleymir að senda honum bók
á þrítugsafmælinu. En á jól-
unum, — þá mannstu skyndi-
lega eftir honum og annað-
hvort sendir þú honum gjöf
eða jólakort að minnsta kosti.
Það er fólkið sjálft, sem hef-
ur skapað þessa hefð í kring-
um jólin, — ekki kaupmenn-
irnir. Það má orða það svo, að
jólin séu eins konar samvizku
uppgjör hjá fólki. Þá reynir
EMIL
— bögglauppboð.
■
4L4 Sunnudagsblaðið