Sunnudagsblaðið - 24.12.1959, Page 28

Framhald af opnunni.
kröftum sínum í þýðingar-
laust kapphlaup um yfirráðin
á tunglinu! En sleppum því.
Á annarri töflu, sem birtist
með þessari grein, gefur að
líta meðalævi mannsins allt
frá ísöld og til vorra daga. Það
þarf ekki að velta þessari
töflu lengi fyrir sér til þess
að sjá, að þróunin hefur alla
tíð stefnt upp á við. Aldrei
hefur hún þó farið eins hrað-
hækkandi og á síðustu tíu ár-
um.
Margir hafa að undanförnu
stungið niður penna og býsn-
ast yfir hraða og vélmenn-
ingu nútímans, og telja hana
ríða mannfólkinu að fullu og
öllu áður en yfir ljúki. Bent
er á, að sjúkdómar, eins og of
hár blóðþrýstingur, magasár
og hjartveiki, stafi að miklu
leyti af hraða og skarkala nú-
tímans. Það efar enginn, að
þetta er að nokkru leyti rétt.
En þó ber að gæta þess, að
læknavísindin hafa sigrazt á
fjölmörgum sjúkdómum, sem
þjáðu mannkynið, og þeir
sjúkdómar, sem í staðinn hafa
komið og skrifaðir eru á reikn
ing nútímans, eru ekki eins
þungir á metaskálunum. Tafl-
an um meðalævi jarðarbúa
sannar það áþreifanlega.
Að lokum: Ef þig langar til
þess að vita, lesandi góður,
hversu mörg ár bú átt ólifuð,
miðað við meðalævi manns-
ins, þá skaltu rýna í þetta:
Á 15 ára aldri eiga dreng-
ir að meðaltaii ólifuð 55
ár, stúlkur 58 ár.
-jAf- Á tvítugsaldri eiga karl-
menn að meðaltali ólifuð
41 ár, konur 44 ár.
Á fertugsaldri eiga karl-
menn að meðaltali ólifuð
3? ár. kr>r<nr g4
Á fimmtugsaldri eiga karl-
menn að meðaltali ólifuð
23 ár, konur 25.
★ Á sextugsaldri eiga karl-
menn að meðaltali ólifuð
16 ár. konur 17.
Á sjötugsaldri eiga karl-
menn að meðaltali ólifuð'
9 ár. konur 10.
tAf Á áttræðisaldri eiga karl-
menn að meðaltali ólifuð
5 ár. konur 5.
'A'- Á níræðisaldri eiga karl-
menn að meðaltali ólifuð
2 ár, konur 3.
Línuritið hér að neðan sýnir meðalævi mannanna
allt frá ísöld til okkar daga. Það þarf ekki að velta
línuritinu lengi fyrir sér til þess að komast að þeirri
niðurstöðu, að þróunin hefur allt frá fyrstu tíð stefnt
upp á vi3> en aldrei þó eins ört og síðustu 12 árin.
Þó+t gæðum Jifsirs sé misskipt milli þjóða og hjá
mörgum sé hungurvofan á næsta leyti, þá ber vissu-
lega að fagna þÁrri staðreynd, að samkvæmt meðal-
ævi fólksins hafa lífskjör í heiminum aldrei verið
betri en á okkar dögum. Línuritið hér til hliðar sýnir
meðalævi nokkurra dýra borið saman við meðalævi
mannsins.
SAGT UM ALDUR
Ætli ég merji
ekki hundraðið
Framhald af opnunni.
— Hve mörg ár?
— Ár? Miklu meira. Ég
huga, að ég sé búin að vera
hér í áratugi. Annars man ég
það ekki. Minnið er farið að
dofna.
— Þér eruð samt við góða
heilsu?
— Jájá, hestaheilsu. Það er
helzt heyrnin, sem er farin
að gefa sig í seinni tíð. Þið
verðið að tala hærra.
— Hverju þakkið þér það,
að þér hafið náð svo háum
aldri?
— Hverjum ég þakka það?
Nema þeim sem allt veitir og
öllu ræður.
— Hafið þér lifað reglu-
sömu lífi?
— Já, alltaf.
— Finnst vður ekki breyt-
ingar óskanlegar síðan t. d.
um aldamótin?
— Nei. nei. Ja, auðvitað
hefur mikið brevtzt. En fólk-
ið er eins og það hefur alltaf
verið. Sumt breytir óskvn-
samlega, annað skvnsamlega,
en innst inni er þetta bezta
fólk. Það er mín revnsla.
— Haldið bér, að þér verð-
ið hundrað ára?
Sioríður hió við og á samri
stundu smollti ljósmvndar-
inn af. Að því búnu hvíslaði
hún að okkur:
— Ætli ég merji ekki
hundraðið!
Að svo mæltu kvaðst Sig-
ríður ekki mega vera að að
tefja lengur yfir meiningar-
lausu snakki við blaðamenn,
tók hannyrðir sínar og gekk
létt í spori fram í setustof-
una. Þar sat fjöldi gamals
fólks og fékkst við margs
konar handavinnu. Til leið-
beiningar var ung stúlka, sem
kennir gamla fólkinu föndur
alls konar.
'Við kvöddum Sigríði Bryn-
jólfsdóttur og þökkuðum
henni fyrir spjallið, en héld-
um síðan beinustu leið að rit-
vélinni til þess að Ijúka við
greinarkornið um spurning-
una: Hvernig menn verða
hundrað ára?
•fe ,,Það er ekki líklegt, fyrst náttúran hefur raðað
hinurr hlutum æv.nnar vel niður, að hún skuli
þá, eins og lélegt skáld, kasta höndum til síðasta
þáttar.“
Cicero í bók sinni um ellina.
„Konur eru langlífari en karlmenn, af því að máln-
ingin á þeim gerir þær endingarbetri.“
Bob Hope.
•ýg „Það eru til fleiri gamlir drykkjurútar en gamlir
læknar.“
Benjamín Franklin.
„Veikleiki minn er astminn og svo annað, sem
ekki er hægt að lækna, — 74 ár.“
Samuel Johnson.
SÚ saga er sögð af blaða
manni nokkrum, að hann
befði ætlað sér að sanna
svo ekki yrði véfengt, að
það væri dauðans vitleysa,
að vín, tóbak og konur
hefðu niðurdrepandi áhrif
á heilsu manna og gerðu
J>að að ; verkurri, að þeie
lifðu skemur en ella.
Dag nokkurn kom hið
gulina tækifæri beint upp í
fangið á honum. Hann gekk
framhjá bekk í opinbefum
skrúðgarði og á bekknum
sátu fjcirir gamlingjar og
horfðu á lífið í kringum sig.
— Afsakið, sagði hann
við hinn fyrsta. — En segið
mér: Hvernig liafið þér orð
ið svona gamall?
— Ég hef aldrei látið svo
mikið sem dropa af spíri-
tusi inn fyrir mínair varir,
svaraði hann.
— Og hve gamall eruð
þér?
— 87.
Blaðamanninum var skilj
anlega lítið gefið um þess-
ar upplýsingar og sneri sér
að þeim næsta.
— En þér. Hvernig hafið
þcir náð svona háum aldri?
— Ég hef aldrei reykt síg
arettur og aldrei reykt
vindla og aldrei pípu og
aldrei tekið í nefið og ...
— Og hvað eruð þér gain
all?
— 93.
— Og hvað af lífsins lysti
semdum hafið þér neitað
yður um til þess að ná há-
um aldri?
— Kvenfólkið, svaraði
gamlingi númer þrjú og ók
sér fram á stafinn sinn. Ég
hef aldrei komið nálægt
nokkrum kvenmanni alla
mína ævi. Oseiseinei! Ég
pirísa mig sælan fyrir það.
— Hvað eruð þér gamall?
— 96.
Blaðamaðurinn stundi
enn þyngra en i fyrra sinn-
ið og stakk blýantinum,
rækilega nöguðum á endan
um. og blokkinni, sem hann
hafði ekki skrifað staf í, of-
an í frakkavasa sinn. Þá
flaug lionum í hug, að
sennileffa væri ókurteist að
skilja fjórða gamlingjann
eft'ir. — Kannski ég spyrji
yður líka. Hvernig hafið
þér orðið svona gamall?
Hvað hafið þér neitað yður
um?
— O, ég hef nú ekki neit-
að mér um neitt. Ég hef
reykt og drukkið frá því að
ég var fimmtán ára gamall
og vcirið í vinfengi við marg
ar fagrar konur.
— Það var stórkostlegt,
hrópaði hlaðamaðurinn upp
yfir sig og andlitið á honum
Ijómaði af ánæg.iu. — Og
Blaðamaðurinn stundi þung hvað eruð hér gamall?
an og sneri sér í snatri að bætti hann við.
þeim þiriðja. — 35!
26 Sunnudagsblaðið
Ö i 6 £í {ú i :> bun n U K